Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлмен (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах юратун аслӑ туйӑмлӑхне пӗлмен пирки ҫеҫ ҫапла калать вӑл… —

А потому так он скажет, что не воспитал высокого чувства любви и, если хочешь, преклонения…

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫак харпӑр хӑйӗн уйрӑм туртӑмне пӑхмасӑр уйрӑлма пӗлмен виҫӗ ачана шкулта «виҫӗ мушкетёр» тесе чӗннӗ.

Неразлучную троицу, имевшую столь различные наклонности, в школе звали «три мушкетёра».

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Ҫитменнине вӑл вырӑсла та пӗлмен, вӑрҫӑри пурнӑҫа ниҫтан хӑнӑхайман, хӑюлӑхӗ те пулман унӑн.

А тут ещё плохое знание языка, военного быта и обычаев, да и природная застенчивость.

Туссем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 66–74 с.

Светомаскировка мӗнне пӗлмен ҫӗршывран килнӗ ҫынна сасартӑк шӑн ҫыран хӗрринчи окопри пурнӑҫа хӑнӑхса ҫитме чӑнах та йывӑр пулнӑ ӗнтӗ.

Да и трудно было человеку, приехавшему из краёв, где не знали, что такое светомаскировка, сразу освоиться с жильём, выдолбленным в мёрзлом берегу реки, с жильём.

Туссем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 66–74 с.

Мӗн пулса иртнине пӗлмен Сара Марковна тинех ӑнланса илет: ытла та хӑрушӑ япала пулса иртнӗ иккен, вӑл кӑшкӑрса ярать.

Ещё не отдавая себе отчёта в том, что же, собственно, случилось, Сара Марковна поняла: произошло что-то ужасное, и жалобно вскрикнула.

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Ҫав сӑмахсене кам каланине Сара Марковна пӗлмен.

Кто сказал эти — слова, Сара Марковна не знала.

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Пирӗнтен чылайӑшӗ йывӑр походсенче вӑл юрӑран уйрӑлма пӗлмен, анчах кам ҫырнӑ-ши ӑна — эпӗ ку тарана ҫитсе те пӗлместӗп.

Я так и не знаю, до сих пор не знаю, кто написал эту песню, хотя потом многие из нас не могли без нее во время тяжелых походов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ӗнтӗ эпӗ вӑл ҫӗлен пек чаштӑртатнине систерсе хӑрлатнине текех илтес ҫук, сӗм ҫӗрлесенче пӗлмен сукмакпа пынӑ чух вӑл хамран мала сиксе тухса, тӗпсӗр шырлана анса каясран ҫула пӳлнине кураймӑп.

Теперь я уже не услышу его змеиного шороха и хрипа и не увижу, как он, идя по неведомой тропинке, преграждал мне путь, чтобы опередить меня, чтобы не упасть в пропасть.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тинкерсе пӑхӑр-ха ҫав тӗлӗнмелле, лӗпӗш ҫуначӗ пек вӗлтӗркке ҫеҫке ҫине — тӗксӗм курӑк ӑшӗнчен сирӗн ҫине тӑп-тӑрӑ та хуйхӑ-суйха пӗлмен хӗрачан чарса пӑрахнӑ куҫӗсем пӑхнӑ пек туйӑнса каять.

Присмотритесь к этому удивительному, легкому, как полет бабочки, цветку, и покажется вам, что из темной травы глядят на вас широко раскрытые, чистые и не знающие еще горя глаза девушки.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Чӑхсене вӗсем халиччен никам пӗлмен майсемпе тытнӑ: ҫинҫе пушӑсемпе ҫапа-ҫапа ӳкернӗ.

Причём били они их каким-то новым, неизвестным способом: тонкими хлыстиками по голове.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Пирӗн вӑрттӑнлӑх ҫинчен каласа парас килнипе ниҫта кайса кӗре пӗлмен вӑл, унӑн пирӗн атте-аннесен, пиччесемпе аппа-йӑмӑксен каратӗллӗ экспедицине пирӗн йӗрсем тӑрӑх ертсе каясси килсе тӑнӑ.

Ему хотелось выдать тайну нашего пребывания, подмывало повести по нашим следам целую карательную экспедицию из наших родителей, братьев и сестер.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ку юланутҫӑ ӑсталӑхне кӑтартнине пӗлмен эпӗ.

Я не знал, что это признак ловкости всадника.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Эсӗ луччӗ мана пӗлмен пек пул, — терӗ вӑл хӑвӑрттӑн.

— Ты лучше сделай вид, что незнаком со мной, — быстро сказал он.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Эсӗ унтан килнине пӗлмен ҫав эпӗ.

— Я не знал, что ты приехал оттуда.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпир пӗр пӗлмен вырӑна килтӗмӗр.

Мы приехали в чужое, неизвестное место.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен, каллех эпӗ пӗлмен ту каҫҫи патне илсе пырать пуль?

Может быть, опять вела к другому неизвестному мне перевалу?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ту тепӗр енче мӗнле ӳсентӑрансем пур — ӑна эпир пӗлмен вара.

Мы не знали еще, какие растения за перевалом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫамрӑк офицер-танкист, Воронцов замполитӑн ывӑлӗ, хӑй алӑ пуснӑ чух ӑна тепӗр темиҫе сехетрен Самиев полкӗнчи разведчиксем вуласси тата майора ывӑлӗ пирки савӑнӑҫлӑ хыпар пӗлтересси ҫинчен, паллах, пӗлмен.

Молодой офицер-танкист, сын замполита Воронцова, оставляя свою запись, конечно, не знал, что через несколько часов ее прочтут разведчики самиевского полка и привезут майору радостную весть о сыне.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак каҫ полкӑн ывӑнма пӗлмен разведчикӗсем пиллӗкмӗш ют ҫӗршыв чиккинче кускаласа ҫӳреҫҫӗ вӗт-ха.

Ведь в эту ночь неутомимые полковые разведчики шныряют уже на пятой иностранной границе.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, боецсем ҫирӗм ҫулхи, ӑслӑ, ӗҫчен, пултаруллӑ, анчах хутла пӗлмен ҫамрӑка курма хӑнӑхман.

В самом деле, бойцам непривычно было видеть неграмотного юношу двадцати лет, умного, работящего и безусловно способного.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех