Шырав

Шырав ĕçĕ:

урапа сăмах пирĕн базăра пур.

урапа (тĕпĕ: урапа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вунӑ михӗ чышсах тултарчӗҫ те урапа ҫине тиерӗҫ.
Десять мешков туго набили работники, забросили их на телегу.

Пулӑшакансем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Урапа ҫинче, пысӑк арҫын атти тӑхӑннӑ ҫӳллӗ хӗр — Паня Кашина, урисене чарса, тилхепене ҫирӗп тытса тӑрать.
На передке, широко расставив ноги в больших мужицких сапогах и крепко держа вожжи, стояла рослая девушка Паня Кашина.

— Эх, эсӗ те ҫав! — терӗ те Саша урапа ҫине вӑр-вар хӑпарса кайрӗ.
— Эх ты! — говорит Саша, — неумеха! — Он ловко вспрыгивает на двуколку.

Ӗнесене киле илсе кайма хатӗрленеҫҫӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тулли витрепе урапа ҫине хӑпармалла, ӑна ҫӳллӗ бидон ҫине ҫӗклесе ямалла!
Влезть на двуколку с полным ведром, да еще поднять его над высоким бидоном!

Акӑ вӑл урапа патне ҫитрӗ.
А вот и повозка.

Унта пӑвӑр лаша кӳлнӗ икӗ кустӑрмаллӑ урапа тӑрать, урапа ҫинче виҫӗ пысӑк бидон пур, вӗсем ӑшне сӗт яраҫҫӗ.
А там стоит двуколка, запряженная чалой лошадкой, на ней — три большущих бидона, в них и сливают молоко.

Чижик шултра тӑвар сапса саланнӑ улма ҫиет, кишӗрпе саратнӑ вӗри чей ӗҫет, анчах хӑлхинче пӗр вӗҫӗмсӗр: «пилӗк паллӑ, ҫывӑрма канлӗ, ҫывӑрма канлӗ» тенӗ пек туйӑнакан сасӑ янӑрать, пӳрт ҫул ҫинчи урапа пек сулланнӑн туйӑнать.
Чижик ест рассыпчатую картошку, круто посоленную крупной солью, пьет горячий морковный чай, а в ушах у нее все время звучит: «пять, пять, спать, спать»; и домик начинает покачиваться, как телега на проселочной дороге.

Власьевна // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чижика вӑл пӗрре те интереслентермерӗ, мӗншӗн тесен унӑн урисем чарӑна пӗлмесӗр чӗтреҫҫӗ, урапа ҫинче ларса пынипе вӗсем ҫывӑрса хытнӑ; ҫавӑнпа вӑл, халтан ӳкнӗскер, тенкел ҫине ларчӗ.
А Чижику было не до того: ноги у нее дрожали мелкой дрожью, — занемели на телеге, и она бессильно села на лавку.

Урапа кустӑрмисем ҫеҫ чӗриклетеҫҫӗ.
Только скрипят колеса телеги.

Картта ҫинче ҫук ял // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӗсене кура Чижик та урине усса урапа хӗррине ларчӗ.
И даже Чижик, поглядев на них, чинно садится на край телеги.

Урапа ҫинче кисренсе пырать.
Трясется на телеге.

Ҫавнашкал вӑхӑтра Якур мучи урапа ҫинчен сиксе анать те, лашасене хӗрхенсе ҫапла калать:
Тогда дядя Егор соскакивает на землю и говорит сочувственно:

Урапа ту ҫинчен ту ҫине, ту ҫинчен ту ҫине хӑпарать, ешӗл курӑк, шурӑ хӑйӑр тӑрӑх, уйсем, ҫарансем, вӑрмансем, авӑнчӑк кӗперсем урлӑ шалтӑртаттарса пырать.
Телега катится с горки на горку, с горки на горку, полями, лугами, лесом, через горбатые мостики, по зеленой мураве, по белому песку.

Ҫак кунсенче Чижик кӑшт пӑрахутпа килчӗ, халӗ ак урапа ҫинче ларса пымалла.
За эти дни Чижик ехала немного пароходом, а теперь вот на телеге.

Урапа кустӑрмисем хурлӑхлӑн нӑйкӑшса Чижика тарӑхтараҫҫӗ.
Колеса скрипят жалобно и раздражают Чижика.

Урапа ҫине тиенӗ утӑ та пулӑшмасть.
Не помогает и сено, наваленное на телегу.

Урапа ҫинче кисренсе пыма пит саванӑҫлах мар ӗнтӗ.
Не очень-то весело трястись в телеге.

Урапа ҫинче виҫӗ ҫын лараҫҫӗ.
И видит в ней трех пассажиров.

Улттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Урапа ун патне ҫитрӗ.
Телега уже подъехала близко.

Чылай инҫере пӗр урапа килни курӑнчӗ.
Вдали показалась подвода.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика