Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Паян класс пачах урӑхла, пӗртте ытти кунсенчи пек мар: вӑл хӑнана каймалли кӗпе тӑхӑннӑ, праҫник тӗлне тумланнӑ тейӗн.
Сегодня класс совсем другой, совсем не тот, что в будни: он как будто надел выходное платье, приоделся к празднику.

Маруся юлташӗсемпе пӗрле праҫнике хатӗрленет // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑл шурӑ шлепке тӑхӑннӑ хӗрачана ҫавӑтнӑ.
Она ведёт за руку девочку в белой панамке.

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Ҫав вӑхӑтра эпӗ кӑвакрах симӗс тӗслӗ, хӗрлӗ кӑшӑллӑ картуз тӑхӑннӑ юланута куртӑм.
В это время появился всадник в сине-зеленом картузе с красным козырьком.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пуринчен те кайра, тултан кӗмелли алӑк патӗнче таса кӗпесем тӑхӑннӑ, аллисене ҫӗнӗ картузсем тытнӑ рабочисем, чухӑн хӗрарӑмсем чӑлах салтаксемпе хутӑш салхуллӑн тӑраҫҫӗ.
Дальше всех, у входной двери понуро стояли рабочие в чистых рубашках, с новыми картузами в руках, бедные женщины, солдаты-калеки.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ку вӑл акӑ мӗнле пулнӑ, — ӑнлантарчӗ Васька — Патшана сирпӗтнӗ хыҫҫӑн буржуйсемпе меньшевиксем рабочисен тумтирӗсене тӑхӑннӑ, аллисене хӑшӗ мӑлатук, хӑшӗ гайка уҫҫийӗ, хӑшӗ пӑчкӑ тытнӑ та, ҫапла пырса каланӑ: «Йышӑнӑр пире, эпир — рабочисем».
— А это вот как было, — объяснил Васька, — После свержения царя буржуи и меньшевики переоделись в рабочую одежду, взяли в руки кто молоток, кто гаечный ключ, кто пилу, пришли в Совет и говорят: «Примите нас, мы тоже рабочие».

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Командирӗ те юбкӑпа — тӗлӗнмелле инке, мӑнтӑрскер, хӑй салтак ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ.
— И командир в юбке — удивительная женщина, толстая, шапка солдатская.

Юбка тӑхӑннӑ инкесем кӑна унта.
Одни тетки в юбках.

Эпӗ унӑн хыҫалти ларкӑчӗ ҫинче хура ҫаврашка шлепке, шурӑ перчетке тӑхӑннӑ, аллине ҫинҫе туя тытнӑ ҫын ларса пынине асӑрхаса юлтӑм.
Я успел заметить, что позади в машине сидел человек в круглом черном котелке, в белых перчатках и с тростью.

Ҫӳлӗ ларкӑч ҫинче сӑран пиншак тӑхӑннӑ ҫын патак ҫине тӑрӑнтарнӑ клентӗр евӗрлӗ ҫаврашкана ҫавӑркаласа пырать.
На высоком сиденье человек в кожаной тужурке вертел колесо, надетое на палку.

Унтан сасартӑк тӗттӗмрен пиртен ҫӗлене вӑрӑм йӗм тӑхӑннӑ арҫын ача тухрӗ.
Вдруг из мрака возник мальчик в длинных холстинных штанах.

— Рабочи пушмак тӑхӑннӑ урине кӑштах малалла тӑсрӗ те йӗмпӗҫҫине ҫӗклерӗ.
— Рабочий слегка выставил ногу в ботинке и приподнял штанину.

Кӑвайт умӗнче пиллӗкӗн лараҫҫӗ-мӗн: аллине хаҫат тытнӑ, хӑлхи хыҫне цыгарка чиксе хунӑ рабочи, кӑкӑр ӗмекен ача тытнӑ хӗрарӑм, ҫӗтӗк шинель тӑхӑннӑ темле салтак тата хресченсем пек курӑнакан икӗ ҫын.
У костра сидело пятеро: рабочий с газетой и с цигаркой за ухом, женщина с грудным ребенком, какой-то солдат в рваной шинели и еще двое, с виду крестьяне.

— Лар, ӑшши пурне те ҫитӗ, — терӗ рабочисен ҫуланса пӗтнӗ картузне тӑхӑннӑ ҫын, аллине хаҫат тытса, ҫурӑмӗпе пирӗн еннелле лараканни.
— Садись, тепла на всех хватит, — сказал человек в замасленной рабочей кепке, тот, что сидел к нам спиной и держал в руках газету.

Эпир калиткене уҫсан, пӳртрен вӑрӑм шурӑ тумтир, ҫамрӑк путек тирӗнчен ҫӗленӗ кӑвак ҫӗлӗк тӑхӑннӑ самӑр арҫын тухса тӑчӗ.
Когда мы вошли во двор, из хаты вышел рослый дядька в нарядной белой свитке и в серой смушковой шапке.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Урапа ҫинче, малта, улӑм шлепке тӑхӑннӑ, шурӑ уссиллӗ, шурӑ пир кӗпе тӑхӑннӑ, ҫухавине ҫип кантрапа ҫыхнӑ мучи ларса пырать.
В гарбе сидел белоусый дед в соломенной шляпе, в простой холстинной рубахе, завязанной на груди синей тесемкой.

Атте пиншакне, аннен венчет тунӑ чух тӑхӑннӑ платьине, икӗ туплашка ҫиппи (пӗри тулли, тепри пуҫланӑскер) суйласа илтӗмӗр.
Отобрали отцовский пиджак, материно венчальное платье, две катушки ниток (одна целая, а другая начатая).

Шлепке тата куҫлӑх тӑхӑннӑ ҫӳлӗ ҫын пурне те илтӗнмелле вулать:
Какой-то господин в шляпе и в очках громко читал вслух, а остальные слушали:

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Темле вараланчӑк платье тӑхӑннӑ хӗрача каторжник патне чупса пырса унӑн мӑйӗнчен уртӑнчӗ.
В эту минуту к арестанту протиснулась девочка в грязном платье и с плачем бросилась к нему на шею.

Сасартӑк эпӗ тӗрмен ҫӳлӗ хӳми ҫине арестантсен сарӑ шинельне, икерчӗ евӗрлӗ сӑрӑ картузне тӑхӑннӑ ҫын тухса тӑнине куртӑм.
Вдруг на тюремной стене я увидел человека в арестантском халате, в фуражке, похожей на блин.

Вӑл ҫӗтӗк-ҫурӑк кивӗ кӗпе тӑхӑннӑ.
Платье на ней было старое, заплатанное.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика