Шырав

Шырав ĕçĕ:

тахҫанах сăмах пирĕн базăра пур.

тахҫанах (тĕпĕ: тахҫанах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫул пуҫӗсем вӗсене хуравлаҫҫӗ: «Эпир сире эсир тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗр-шыва ертсе килтӗмӗр, тӗпленӗр те тӑнӑҫлӑн пурӑнӑр».
Вожди говорили им: «Мы привели вас в обетованную страну, селитесь и живите мирно».

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн пӗтмӗшне татса панӑ: Атлантсем хӑйсен кӳпӗнчӗк мулне ҫеҫ хӳтӗлееҫҫӗ, куҫса ҫӳревҫӗсен вара — сӑваплӑ ҫӑткӑнлӑх, тата — тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗре ҫитсе тӗпленесси.
Участь её была предрешена: Атланты могли только защищать пресытившее их богатство, у кочевников была священная жадность и вера в обетование.

Атлантидӑн тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗрӗ ҫине ярса пуссанах куҫса ҫӳревҫӗсем сӑваплӑ Туле хулине тапӑнаҫҫӗ.
Ступив за заповедную землю Атлантиды, кочевники напали на священный город Туле.

Кашни ир вӑл ашшӗпе калаҫать, — тахҫанах ҫапла йӗркеленнӗ.
Каждое утро она говорила с отцом, — так было заведено.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӑна алӑк хыҫӗнче, пушӑ залра, тахҫанах темӗн чӑшӑлтатни туйӑнать.
Уже давно ей чудился какой-то шорох за дверью, в пустой зале.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫӗре тахҫанах сухаласа акман.
Земля заброшена.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑйӑр купи ҫинче, мӗн пур скверӗпе пӗчченех тата тахҫанах, шур пӑнчӑллӑ таса мар кӗпеллӗ, йӗмсӗр пӗчӗк арҫын ача ларать.
На куче песку, один во всём сквере, видимо уже давно, — сидел маленький мальчик в грязной рубашке — горошком, и без штанов.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

(Скайльс вырӑссен куҫӗсенче ҫав хӗлхеме тахҫанах асӑрханӑ, ҫавӑн пирки статйисенче пӗрре мар палӑртса хӑварнӑ:
(Скайльс давно уже подметил эту искорку в русских глазах, и даже поминал о ней в статье:

— Сире вара кунта тахҫанах куҫарчӗҫ-и?
— И давно вас сюда передвинули?

6. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Ҫынсем утса кайни, вӗсем шавлани тахҫанах инҫетре шӑпланчӗ.
Шум шагов и людские голоса давно уже замолкли вдали.

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Маттур Пьеро, тахҫанах ҫапла кирлӗ! — тет Буратино.
— Молодчина, Пьеро, давно бы так! — сказал Буратино.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мана картишӗнче чӑх анне тахҫанах кӗтсе тӑрать, — терӗ чӗпӗ.
Мама Кура давно меня ждёт на дворе, — сказал цыплёнок.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тата унӑн шарманки те тахҫанах ҫӗмӗрӗлсе кайнӑ.
И шарманка его давно сломалась.

Калаҫакан вут сыппине Джузеппе хӑйӗн тусне Карлона парнелет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тепри-тӗк, ҫав намӑс-симӗсе ҫухатнӑ Бонапарта тахҫанах хапха тулашне кӑларса пемелле, Йӳҫкас ӑҫтине яланлӑхах мантармалла.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тахҫанах калаҫасшӑнччӗ те санпа кун пирки — тупаймарӑм майлӑ самант!
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Туйӑн сасси-чиперӗ кӗрлесе иртни те тахҫанах ӗнтӗ, вӑл пур!..
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эпӗ сана тахҫанах тӗсесе хунӑ, Елькка.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Ак мӗнле тӑсӑлса кайнӑ эсӗ, — шӳт туса каларӗ вӑл, мана тӗртсе илсе, вара эпир ют ҫынсем пек, анчах тахҫанах пӗрне-пӗри паллакан ҫынсем пек, сӑмахлама пуҫларӑмӑр.
— Эк тебя вытянуло, — шутливо сказал он, толкнув меня, и мы стали разговаривать, как чужие, но давно знакомые люди.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл каласа кӑтартнӑ истори мана тӗлӗнтермерӗ, — тахҫанах мана унпа мӗн те пулин пулассӑн туйӑнатчӗ.
Меня не удивила история, рассказанная им, — мне давно казалось, что с ним случится что-нибудь необычное.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Трактирти ҫынсем пурте хытса кайнӑ пек, хӑйсемшӗн хаклӑ та ҫывӑх пулнӑ, тахҫанах маннӑ япалана тӑнласа итленӗ пек лараҫҫӗ.
И все люди в трактире замерли, точно прислушиваясь к давно забытому, что было дорого и близко им.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика