Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑмака сăмах пирĕн базăра пур.

кӑмака (тĕпĕ: кӑмака) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Кӑмака хутса ӑшӑтатӑп», — шухӑшларӗ вӑл, хӑй ҫавӑнтах кил хапхи патнелле кайрӗ.
«Истоплю печку», — подумал он и решительно направился к воротам.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шӑвӑҫ чейнике шыв тултарса, ӑна кӑмака ҫине лартрӗ.
Налили воды в жестяной чайник и поставили его на печь.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аллине турчка тытнӑ Люба кӑмака умӗнче вӑрӑммӑн тӑсса, шӑппӑн юрлать:
Люба с кочергой в руках перед печкой тихо и протяжно запела:

Халӗ ӗнтӗ ӑшӑ пӳртре, вӗри кӑмака ҫинче выртма мӗн тери ырӑ та канлӗ…
И теперь как приятно и удобно лежать на горячей печи в теплом доме…

Асламӑшӗ акӑ пӳртре вӗри пуличченех кӑмака хутса ӑшӑтать, аслашшӗ чей ӗҫме пыл илсе кӗрет.
Вот бабушка до жара в доме согревает печку, дедушка приносит мед к чаю.

Кӑмака патне пырса, Люба каллех хыр вутти пӑрахрӗ.
Подойдя к печке, Люба снова подбросила сосновые дрова.

Люба, кӑмака умӗнчен тӑрса, вӑрӑммӑн карӑнчӗ, мачча ҫинчи траппил тураттисем хушшине чиксе хунӑ тӗксӗм куҫкӗски катӑкӗ ҫине ҫав тери хӑвӑрт пӑхса илчӗ.
Люба встала, потянулась, машинально заглянула в тусклый осколок зеркала, воткнутого между еловыми сучками стропил на потолке.

Люба кӑмака умӗнче ҫунакан вутта турчкапа пӑлхатса ларать.
У печки, помешивая кочергой дрова, сидит Люба.

— Анчах сывлӑхӗ унӑн кунта юсанса пымасть, килте, тен, ӑшӑ кӑмака ҫинче лайӑхрах пулӗ».
— Но здесь дело на поправку не идет, а дома, может, отлежится на горячей печке».

Сашӑна хӑмла ҫырли шывӗ ӗҫтерсе, вӗри кӑмака ҫине вырттарас пирки ытти партизансем те килӗшрӗҫ, Павел Николаевич та хирӗҫ пулмарӗ.
Насчет малинки и горячей печки соглашались с Петровичем и другие партизаны, был согласен и Павел Николаевич.

Матюшкин Сашӑна хӑмла ҫырли шывӗ ӗҫтерсе, вӗри кӑмака ҫине вырттарма сӗнчӗ.
Матюшкин предложил напоить Сашу малинкой, да на горячую печку.

Ун пек туман пулсан, Саша сыхлануллӑрах хӑтланнӑ пулсан, ашшӗ вӗсен халӗ те кӑмака ҫинчех выртнӑ пулӗччӗ.
Соблюдай Саша осторожность, не случилось бы ничего с отцом, и он также спал бы на печи.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗсем тухса кайсанах, Саша васкаса тумланчӗ, кӑмака ҫинчен хӑвӑртрах сиксе анчӗ.
Как только за ними закрылась дверь, Саша торопливо оделся, соскочил с печки.