Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫиме (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юрий табак туртма та пӑрахнӑ, кунне пӗр хутчен кӑна ҫиме тытӑннӑ.

И Юрий бросил даже курить, и ели они один раз в день.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Манӑн хырӑма ун чухне шӑнӑр туртнӑ пекех туртса пӑва пуҫланӑччӗ, — ку ӗнтӗ апата вӑйлӑ ҫиме юратакан йӗкӗтшӗн пӗрре те кӑмӑла каякан япала мар.

У меня начались тогда судороги в желудке — вещь мало приятная для молодца, обладающего дьявольским аппетитом.

V сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ун пек апат ҫиме тухманни унӑн эпӗ астӑвасса та пулман.

В первый раз, насколько я помню, его не было к обеду.

II сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Судьясем ӑна хӑйсем тахҫан нумай ҫиме пултарнӑ, анчах та халӗ ҫӑткӑнлӑхпа усалланнине пӗртте пытарман выҫӑхнӑ этемсем пек туйӑнчӗҫ.

Они не скрывали, казалось ей, возбужденной жадности и бессильного озлобления голодных, которые когда-то много могли пожрать.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл хӗр умӗнче ҫиме хӑяйманнине асӑрхаса, Саша ун патӗнчен тӑрса кайрӗ.

Заметив, что он не решается есть при ней, Саша встала и ушла.

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Саша пуҫне хыттӑн сулса илчӗ те: — Эсир пӗлместӗр-и, ку чирлӗ ҫынна мӗнле апат юрать-ши? Вӑл ҫиме ыйтать, — терӗ сиввӗнрех.

Саша тряхнула головой и сухо спросила: — Вы не знаете, что можно есть больному? Он просит есть.

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Мана ҫиме парасчӗ сирӗн, тупата, питӗ ҫиес килет! — кӗтмен ҫӗртен каласа хучӗ Николай.

— Дали бы мне поесть, — ей-богу, очень хочется! — неожиданно воскликнул Николай.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

«Турӑҫӑм, улпутсене кирпӗч ҫӗклеме, чул ҫиме, вут сыппи ҫурса кӑларма вӗрент тесе кӗлтӑватӑп», — терӗм.

«Господи, научи таскать барам кирпичи, есть каменья, выплевывать поленья!»

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пашалу ҫиме пӗшкӗннӗ шурӑ та хура пуҫсем, тӗпренчӗксене пуҫтаракан пӗчӗк пӳрнесем…

Светлые и темные головки, склонившиеся над лепешками, маленькие пальчики, тщательно подбирающие крошки…

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Мана та ҫиме юрать-и? — ыйтрӗ Зина, сумкӑран кӑларнӑ йӗпе чуста муклашкисем ҫине чалӑшшӑн пӑхса.

— Значит, можно? — спросила Зина, искоса глядя на вынутые из сумки отсыревшие, коричневые комки.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Анчах та ку — нимӗн те мар, вӗсем йӗпе пашалӑва та ҫиме пултараҫҫӗ, ку нимех те мар.

Но это было неважно, они съедят и мокрую лепешку, это ничего.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӗсем пире ҫиме парасшӑн мар, эпир те вӗсене ҫиме памастпӑр…

Деревня не хочет нам дать есть, а мы им не дадим есть…

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Эпир кунта ҫиме килмен.

Мы сюда не поесть пришли.

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Олёна инкене унта ҫиме памаҫҫӗ, — мӑн ҫын пек ӑнлантарса пачӗ Саша.

— Тетке Олене там не дают есть, — мужским низким голосом объяснил Саша.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Санӑн хуть те апат пӗрле ҫиме пырасчӗ!

Ты бы хоть пришел пообедать вместе!

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Митинг хыҫҫӑн Черепанов Фролова хӑй патне каҫхи апат ҫиме чӗнчӗ.

После митинга Черепанов пригласил Фролова к себе поужинать.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ӑмӑрткайӑк! — терӗ Фролов Драницына, каллех апат ҫиме тытӑнса.

— Орел! — снова принимаясь за обед, сказал Фролов Драницыну.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫиме пултараймастӑп.

Есть не могу.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Сӗт ҫырса илесчӗ манӑн, ӑшчик ыратма пуҫларӗ, урӑх апат ҫиме пултараймастӑп эпӗ.

— Мне бы выписать молоко, живот стал болеть, я больше ничего не могу есть.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Астӑватӑн пулӗ, ун чухне кӑнтӑрлахи апат ҫиме вӑхӑт ҫитетчӗ.

Перед обедом дело было, коли ты помнишь.

8 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех