Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Давенант шутсӑр хытӑ савӑннӑран хура мӑйӑхлӑ ҫынна чавсинчен ярса тытрӗ, хыттӑн чӑмӑртарӗ, савӑнса тӗлӗннипе кулма пуҫларӗ.

Давенант так обрадовался, что схватил черноусого человека за локоть и сжал его, смеясь от восхищения.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант тавернӑра сурӑх какай татки ҫирӗ те Кайеннӑна ҫул тытрӗ; ку — квартал, кунта кабаресемпе вӑйӑ ҫурчӗсем пӗр-пӗрне пулӑшса пыраҫҫӗ.

Давенант съел в таверне кусок баранины и отправился на Кайенну — так назывался квартал, где кабаре и игорные дома взаимно поддерживали друг друга.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кӗтмен ҫӗртен килсе ҫапнӑ айван шухӑшне аталантарса Давенант кивӗ кӗпе-тумтир лавккине шырама ҫул тытрӗ.

Развивая нелепую внезапную мысль, Давенант направился искать лавку старого платья.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Шлепкине ярса тытрӗ, хӑй мӗн шыранине пӗлмесӗр куҫӗсене унталла-кунталла ывӑта-ывӑта мӑкӑртатать:

Схватив шляпу, искал он глазами сам не зная чего, твердя:

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенанта хул пуҫҫинчен хытанка аллипе ҫатӑрласа тытрӗ те пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

Схватив жесткой лапой плечо Давенанта, старуха стала шептать:

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Урра! — кӑшкӑрса ячӗ Рой мишень патне чи малтан чупса ҫитсе, Давенант енне ҫаврӑнчӗ те ӑна хул пуҫҫисенчен ҫатӑрласа тытрӗ, пӑхма хушса тӗртет.

— Ура! — вскричала Рой, первая подбежав к мишени, и, оборотясь к Давенанту, схватила его за плечи, толкая смотреть.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Шӑтӑксӑр пуҫне Тиррей нимӗн те курмасть, ӑна самантрах йӑлтӑркка пӑр пек сивӗ хӑпартлану ҫавӑрса ытамларӗ, вӑл тертлентермеллех ҫирӗп ӗненӳпе тулнӑ, тӗлӗнтермӗш килессе кӗтет; Давенант ытти пульӑсене пӗрин хыҫҫӑн теприне питӗ хӑвӑрт кӑларса ячӗ, самантсен «ҫапла» теекен касӑмӗсене яра-яра тытрӗ те — нимӗн те ӑнкармасӑр мишень патне кайрӗ; ҫапӑҫнӑ хыҫҫӑнхилле сывлать, чӗри тӑруках хыттӑн тапма пикенчӗ.

Ничего не видя, как только отверстие, охваченный холодным, как сверкающий лед, восторгом и в совершенной уверенности, делающейся мучительной, как при чуде, Давенант выпустил остальные пули одна за другой, ловя лишь то сечение момента, в котором слышалось «так», и, ничего не сознавая, пошел к мишени, дыша, как после схватки, с внезапным сердцебиением.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл пӑшала сулахай аллипе ярса тытрӗ, ӑна пистолет пек ҫӗклерӗ, урӑхла каласан — хул пуҫҫинчен ҫирӗплетмесӗрех, аллине тӑснӑ хальлӗнех перет.

Он взял ружьецо в левую руку и, вскинув его, как пистолет, то есть не прикладывая к плечу, выстрелил с вытянутой руки.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Лектертӗм-и? — терӗ Элли, унтан, хӗп-хӗрлӗскер, куҫҫульпе йӗпеннӗскер, винтовкӑна асӑрхануллӑн кавир ҫине хучӗ, диван патне пырса ларчӗ, ашшӗне хул пуҫҫинчен ҫатӑрласа тытрӗ, унӑн кӑкӑрӗ ҫумӗнче питне хупласа хыттӑн ахӑлтатма пикенчӗ.

Я попала? — сказала Элли, затем, вся красная, со слезами в глазах, осторожно, положила винтовочку на ковер и ушла к дивану, где села, схватила отца за плечо и, спрятав лицо на его груди, расхохоталась.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Виҫӗ минут ларсан кӗнекине тытрӗ, анчах вулама мехел ҫитереймест.

Просидев три минуты, схватил книгу, но читать оказался не в состоянии.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл курткине ярса тытрӗ те табак туянма вирхӗнчӗ, Давенант вара кӑштах шухӑшласа тӑрсан килне таврӑнчӗ, — унта ӑна кӑнтӑрлахи апат кӗтет.

Он схватил куртку и побежал покупать табак, а Давенант, задумавшись, направился домой, где его ждал обед.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл укҫана йӗрӗнчӗклӗн ярса тытрӗ те унпа Давенант пичӗ тӗлӗнче сулкалашать.

С презрением схватил он монету и потряс ею перед лицом Давенанта.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант тути тӗлне канфет тытрӗ те ыйтмасӑр чӑтаймарӗ:

Давенант подержал конфетку у губ и спросил:

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант ӑна ҫаннинчен туртрӗ, анчах Галеран ачана чавсинчен тытрӗ те тӗртсе кӗртрӗ.

Давенант дернул его за рукав, но Галеран взял мальчика за локоть и подтолкнул.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн кӗҫех Галеран пурӑнакан ҫурт патне ҫул тытрӗ.

Вскоре после того он направился к дому, где жил Галеран.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Футроз вӗсен енне ҫаврӑнчӗ те аллисене хӗреслетсе тытрӗ, куҫ харшисене витӗмлӗн пӗркелентерчӗ, — хӗрсем именчӗҫ те пӳлӗмрен тухрӗҫ.

Футроз повернулся к ним, скрестив руки и двинув бровью так внушительно, что девушки смутились и вышли.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ассӑн сывласа Кишлот тутине аялтан пӑчӑртаса тытрӗ те савӑт-сапана аппаланма пикенчӗ; Давенант вара ӑна пачах та ҫумӗччӗ те… мӗнех вара — лартӑрах хрусталь ешчӗкре капӑрланса ӗмӗрӗпех.

Вздохнув, Кишлот скептически поджал нижнюю губу, занявшись уборкой посуды, которую Давенант охотно оставил бы немытой, чтобы красовалась она в хрустальном ящике во веки веков.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ахӑлтатса кулса ярас мар тесе вӑл чашӑкран аллисемпе ҫатӑрласа тытрӗ, чӗр куҫҫисене ҫӑтӑ-ҫӑтӑ пӗрлештерсе хучӗ, ури пӳрнисене хӗстерчӗ, тарласах кайрӗ те хӑйне ҫӗнтерчӗ-ҫӗнтерчех.

Вцепившись руками в чашку, чтобы не завизжать от хохота, она стиснула колени, скрючив пальцы ног, и, вспотев, пересилила себя.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пилӗк утӑмран Афанасьев ӑна аллинчен ҫатӑрласа тытрӗ, хул пуҫҫипе тепӗр еннелле ҫавӑрчӗ.

Через пять шагов Афанасьев схватил его за руку, взял за плечи и повернул в другую сторону.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Анчах ҫак ҫын кӑмӑллӑ ыйтушӑн мана, ахӑртнех, вӑрӑ-хурах, пуҫ касан вырӑнне йышӑнчӗ те — пистолетне ярса тытрӗ, симӗсленсе кайса пӗкӗрӗлчӗ.

Человек этот, однако, на мой добродушный вопрос принял меня, вероятно, за вора или разбойника, так как неожиданно схватил пистолет, позеленел и согнулся.

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех