Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ тахҫан ӗлӗк, ача чухнехи пек, анне ҫумне лӑпчӑнтӑм та тутасене хытӑ ҫыртса лартнипе ҫӑварта темле тӑварлӑ та пылаклӑ юн тутине туйса илтӗм.

Я обнял мать, как часто делал в далеком детстве, и почувствовал соленый и сладковатый привкус крови от прикушенных губ.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анне макӑрмасть, анчах эпӗ вӑл хӑйӗн хумхануне путарса пӗтӗм ӳчӗ-пӗвӗпе чӗтренине туйса илтӗм.

Мама не плакала, но все ее исхудавшее тело дрожало, и я ощущал этот трепет сдерживаемого волнения.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ унӑн куҫҫулӗн ӑшшине туйса илтӗм.

Я ощутил теплоту ее слез.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫивитти ҫинче типӗтме сарса хунӑ тӗрлӗ йывӑҫ ҫимӗҫӗсем выртаҫҫӗ; типекен ҫимӗҫсен пылак шӑрши мана Виктор ҫинчен аса илтерчӗ: эпӗ ун патне чупса кӗмессерен, кирек хӑҫан та, ҫак тутлӑ шӑрша туйса илеттӗм.

На крыше в накат сушились фрукты; медовый запах сушки напомнил мне о Викторе: всегда, забегая к нему, я ощущал этот пряный запах.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Хамӑр Ново-Бриндинӑри корреспондентсем тунӑ ёлкӑна, — терем эпӗ, вӑл кӑмӑллӑн каласа хунинчен туйса илсе.

— О нашей корреспондентской ёлке в Ново-Бридине, — догадался я по тёплому тону, каким он это сказал, по мечтательной улыбке.

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Хӗрсем халь хӑйсем пӗччен маррине туйса илсе майӗпен ӗҫе тытӑннӑ.

Не чувствуя теперь себя одинокими, они понемногу начали выходить из своего безразлично-пассивного состояния.

Хамӑрӑннисем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 281–304 с.

Хӗр-тантӑшсем кунта лексенех, хӑйсен хуҫин шухӑшне шалти туйӑмпа туйса илсе, ӑна хирӗҫ чее те хаяр ҫапӑҫу пуҫарса янӑ.

Попав сюда, подруги инстинктивно угадали замысел своей хозяйки и объявили ей жестокую и хитрую войну.

Хамӑрӑннисем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 281–304 с.

Пӳрнисемпе тимӗр сиввине туйса илсен, минӑна перӗнмен.

Ощущая кожей холод металла, он не касался мины.

Николай Харитонов сапёр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 270–280 с.

Хӑйсемшӗн ӗҫ тунӑшӑн ют ҫӗршыв салтакӗсене тӑваттӑшне те тав тунӑ, «Хӗрлӗ Ҫар» тенипе камсене тӗл пулнине туйса, хӑйсем патне тусем ҫине илсе кайнӑ.

Увидев, что дело уже сделано за них, они стали жать руки отважным иностранцам, а узнав при помощи всё того же универсального слова «Красная Армия», с кем они имеют дело, расчувствовались, увели друзей к себе в горы, в каменные хижины-крепости.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Журналист туйӑмӗ ҫак «Пролетарка» каччин питӗ те тӗлӗнмелле истори пулнине туйса илет.

Какое-то шестое, журналистское чувство подсказывало, что у этого парня с «Пролетарки» удивительная судьба.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Пит те пысӑк ӗҫ пуҫарса янӑ вӑл кунта, вӗҫне ҫитермесӗр пӑрахса кайма пултарайманнине туйса илнӗ.

Уж очень большое дело он тут завертел и чувствовал, что не имеет права бросать его, не завершив.

Пан Тюхинпа пан Телеев // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 230–248 с.

Тимӗр тути калакан шыва ӗҫсен, иккӗшӗ те хӑйсене ҫӑмӑлтарах туйса илчӗҫ.

Напившись воды, отзывавшей железом, оба почувствовали себя лучше.

Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.

Ӑна пӗвӗнчен, тӑваткӑл питӗнчен, вӑрӑм куҫхаршинчен пӑхсан пӗр йӑнӑшмасӑрах ҫамрӑккин амӑшӗ пулнине туйса илме пулать.

В которой и по росту, и по гордой осанке, и по овалу лица, и по размаху смоляных бровей можно было без ошибки угадать мать молодой.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑнах ҫан-ҫурӑм ывӑнса ҫитнине туйса илтӗм.

И сразу слабость, сковавшая всё тело.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Эпӗ чӗркуҫҫирен ҫӳлерех ҫатӑр ыратса кайнине туйса илтӗм: Якуба пӳрнисем суран патне ҫитрӗҫ.

Я почувствовал выше колена резкую боль, пальцы Якубы дошли до раны.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сасартӑк эпӗ сылтӑм урана пуля пырса ҫапнине туйса илтӗм те, ура ҫавӑнтах пӗлми пулса кайрӗ, мана темле чуна ыраттаракан паллӑмарлӑх туйӑм хупласа илчӗ.

Я почувствовал, как пуля ударила в правую ногу, — и нога мгновенно онемела, и какое-то гнетущее состояние неизвестности пришло ко мне.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ӗнтӗ вӗсем хӑйсене хуҫа пек шанчӑклӑн тыткаланине вӗсен калаҫӑвӗсенченех туйса илме пулать, вӑрҫӑн малтанхи уйӑхӗсенче пулнӑ шанчӑклӑхӗ ҫук.

В самом тоне их чувствуется теперь хозяйская уверенность, отсутствует горячность первых месяцев войны.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах эпир хамӑрӑн тӑван халӑхӑмӑр пирӗншӗн тӑрӑшнине туйса тӑратпӑр.

Но мы чувствовали заботу о нас благодарных соотечественников.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫак хамӑрӑн ҫапӑҫура пиҫнӗ паттӑр коллективӑн туслӑхне эпӗ вӗсем пӑхкаланисенче, пуҫӗсене пӑркаланисенче кӗскен те илемлӗн тӑскаласа илнисенче туйса тӑратӑп, ку вӑл — чунсен туслӑхӗ, вӑл танксенчен хӑватлӑ пулма пултарать.

Я видел это по взглядам, по поворотам голов, по коротким, красноречивым жестам и ощущал содружество нашего боевого коллектива здесь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ полковникӑн тӑван аттелле влаҫлӑ аллине тата вӑл хӑйӗнпе пӗрле яланах илсе ҫӳрекен табакпа чӗр сӑран снаряженисен шӑршисене туйса утса пыратӑп.

Я шел, ощущая это властно-отцовское прикосновение, и чувствовал, как к запахам степи примешивается запах табака, ременного снаряжения.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех