Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан кӗсйинче хыпалансах темӗн хыпашларӗ, мана кӑкӑртан револьвер кӗпҫипе тӗртрӗ, эпӗ те ӑна шӑпах ҫак самантра ҫамкинчен хамӑн револьверпа тӗллерӗм.

Потом начал быстро шарить в карманах и ткнул меня в грудь дулом револьвера в тот самый момент, когда я приставил к его лбу дуло своего.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Шлюпка силлене-силлене шхунӑна хӳрипе таклаттарать; Аян шывалла анчӗ, анчах сасартӑк, урисемпе кимӗ тӗпне лекиччен, темӗн асне килнӗн, хыпалансах каялла улӑхрӗ те крюйс-камерӑна иртрӗ; кунта тар пичкисем лараҫҫӗ.

Шлюпка, качаясь, стукала кормой в шхуну; Аян спустился, но вдруг, еще не коснувшись ногами дна лодки, вспомнил что-то, торопливо вылез обратно и прошел в крюйс-камеру, где лежали бочонки с порохом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ай, эпӗ каласа параймастӑп, мана пыртан темӗн пӗр чарӑнми хӗссе тӑрать…

Я не могу рассказывать, Ай, — меня все что-то держит за горло…

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл шӑппӑн куҫать; унра мӑка та хытӑ ырату ӳссе пырать, вӑл шанӑҫ пӗтнипе тулса ларчӗ, шалта темӗн хӗссе-ҫурса ыратма пуҫларӗ.

Он двигался тихо; тупая, жесткая боль росла в нем, наполняя отчаянием.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫине-ҫинех, чарӑнмасӑр аҫа ҫапать, шлюпкӑна темӗн чышса вӑркӑнтарчӗ.

Удары грома следовали один за другим, резкий толчок подбросил шлюпку.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кимӗ чӗриклете-чӗриклете, чӗтре-чӗтре чӑмать, тепӗр чух темӗн шухӑшланӑн хум хысакӗ ҫинче тытӑнса тӑрать те — Аяна ҫӗклесе ывӑтса каллех аялалла шӑмпӑртатса анать.

Лодка ныряла, поскрипывая и дрожа, иногда как бы раздумывая, задерживаясь на гребне волны, и с плеском кидалась вниз, подбрасывая Аяна.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫав самантрах ӑна мӑшӑр тимӗр алӑ ярса тытрӗ, ҫывӑхрах-юнашарах, хӑлхи тӗлӗнчех ӑшӑ сывлав хумӗ ӳтне пӗҫертет, ҫурма ачалла, темӗн ӳкӗтлекен, такама юнав яракан, йӑлкӑшакан куҫсенче иксӗлми теветкеллӗх ҫунать, — Стелла куҫӗ умӗнче пӳлӗм хум пек куҫать тата унӑн ӳтне авӑккӑн хӑратакан самант пур; анчах кӑштахран пӗтӗмпех хӑйӗн вырӑнне ҫирӗппӗн йышӑнчӗ.

В тот же момент ее схватила пара железных рук, совсем близко, над ухом волна теплого дыхания обожгла кожу, а в сияющих, полудетских, о чем-то молящих, кому-то посылающих угрозы глазах горело такое отчаяние, что был момент, когда комната поплыла перед глазами Стеллы и резкий испуг всколыхнул тело; но в следующее мгновение все по-прежнему твердо стало на свое место.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл хӗр патне тертлӗн туртӑнать: асапланаканскер, савӑнса тӗлӗннӗскер — вӑл шалтан кӗтмен ҫӗртен тапса тухнӑ вӗрилӗхе пула куштӑрканӑ тутипе темӗн пӑшӑлтатать; пир пек шап-шурӑ.

Девушка мучительно притягивала его; страдающий, восхищенный, он что-то шептал потрескавшимися от внезапного внутреннего жара губами, бледный, как холст.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Манӑн пуҫӑмра халӗ — вӑрман тӗмӗ евӗр темӗн

У меня в голове теперь что-то вроде лесного кустарника.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сире Стелла тесе чӗнеҫҫӗ, йӑнӑшатӑп тӑк каҫарсамӑр, анчах мана шакла пуҫлӑ старик, ҫак тӗркемпе темӗн парса янӑскер, ҫапла каларӗ.

Вас зовут Стелла, извините, если я ошибаюсь, но так сказал мне бритый старик, приславший что-то в этом свертке.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Гарвей чарӑнчӗ, аллипе хиврен, темӗн каласшӑн пек сулчӗ.

Гарвей остановился и сделал рукой резкий, неопределенный жест.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вараланчӑк хут татки чӑштӑртатса илчӗ; кунсӑр пуҫне штурман сулахай аллипе темӗн ҫатӑрласа тытнӑ пулас, ӑна, ахӑртнех, пакетран кӑларнӑ.

Хрустнул грязноватый листок; кроме того, штурман держал еще что-то, зажатое в левой руке и вынутое, по-видимому, из пакета.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Вӑл темӗн каласшӑн.

— Он хочет сказать что-то!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кӗтесре, шыв пички патӗнче, таса сӗтел ҫинче — хальлӗхе никам та тӗкӗнмен апат-ҫимӗҫ темӗн чухлӗ: ретӗн-ретӗн булка, сысна пӗҫҫи, шурӑ сухари, иҫӗм тултарнӑ пысӑках мар хутаҫ…

В углу, у бочки с водой, на чистом столе громоздилось пока еще нетронутое угощение: масса булок, окорока, белые сухари и небольшой мешочек с изюмом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чи кӗске вӑхӑтра, «Моряксен тӗл пулӑвӗн» алӑк уратине ҫурӑмсене кӑтартнӑ самантран пуҫласа, эпӗ хама пӗтӗмпех кӑларса хутӑм, минтер пичӗ тейӗн — шалтан та, тултан та; хамӑн мӗн пур вӑрттӑнлӑхӑма каласа кӑтартрӑм, халиччен пытарнӑ япаласене ҫӑмӑлттайла сарса уҫрӑм, пӗтӗм иккӗленӗве пӗлтертӗм, темӗн чухлӗ шухӑшӑма силлесе сапаларӑм — вӗсем хӑшне-пӗрне пурнӑҫ тӑршшӗпех ҫитме тивӗҫлӗ.

В самый короткий срок, считая с того момента, когда мы показали тыл порогу «Свидания моряков», я выложил и вывернул наизнанку себя всего, как наволочку; рассказал все свои секреты легкомысленно обнажил тайны, проявил все сомнения и вытряхнул столько убеждений, что их хватило бы иному на всю жизнь.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Темӗн чухлӗ вӑхӑт иртрӗ — калама хӗн: тӗттӗмре сехете пӑхса илме ҫук, шӑрпӑк ҫутаймӑн, — утар енчен умлӑн-хыҫлӑн виҫҫӗ пени илтӗнчӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унашкал пере-пере аннисем вакунра темӗн чухлех.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫӳлӗкӗсем ҫинче — темӗн чухлӗ савӑт-сапа: кашӑксем, сенчӗксем, йӑлтӑркка турилккесем, илемлӗ черккесем…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫӗнни вара Хӗлимун сӑнӗнче темӗн чухлех.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапла, Кузюков тусӑма хӑй вӑхӑтӗнче итлеменшӗн хама ятламашкӑн, намӑслантармашкӑн манӑн сӑлтав темӗн чухлех.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех