Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывласа (тĕпĕ: сывла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Марыся! — сывлӑшӗ пӳлӗннипе аран-аран сывласа та тытӑнчӑклӑ сассипе сӑмах хускатрӗ Вавжон.

— Марыся! — начал, задыхаясь, Вавжон прерывающимся голосом.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Пӑрахут та, кунӗн-ҫӗрӗн вӗҫӗ-хӗррисӗр океан ҫийӗпе чӗтресе те ахӑрса, шыва кӑпӑклантарса та аҫтаха пек сывласа, ҫӗрле купи-купипе вутлӑ хӗлхем сирпӗтсе пыраканскер, ӑна халӗ шуйттан майлах туйӑнать.

Даже самый пароход, который днем и ночью шел по беспредельным водным просторам, трясся, гудел, вспенивал воду и дышал, как дракон, а ночью пускал целые клубы огненных искр, вызывал у него подозрение и казался нечистой силой.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Марыся ним те чӗнмерӗ, ӑшӗнче ҫеҫ: мӗн пӳрнинчен иртме ҫук ӗнтӗ, тесе шухӑшларӗ те ассӑн сывласа илчӗ.

Марыся ничего не ответила, подумав про себя, что от судьбы не уйдешь, и с тоской вздохнула.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Мучи ҫул тӑршшӗпех ахлатса, ассӑн сывласа пычӗ.

Дедушка всю дорогу кряхтел и вздыхал.

VI // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

— Ах, мучи, мучи! — тарӑн сывласа, куҫҫульпе каларӗ Сергей.

— Ах, дедушка, дедушка! — глубоко, со слезами в груди вздохнул Сергей.

V // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Хӑйӗн пур пек вӑййисене кӑтартса пӗтерсен, вӑл каллех хӑй аллисене чуптуса ҫынсен еннелле сӗлтрӗ те, йывӑррӑн сывласа, мучи патне пырса, шарманкӑна ҫавӑрма тытӑнчӗ.

Истощив весь запас своих «трюков», он опять бросил в публику два поцелуя и, тяжело дыша, подошел к дедушке, чтобы заменить его у шарманки.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Мӑйне пӑркаласа тарӑн сывласа илчӗ мучи; ҫапах та балкон патне ҫывхарчӗ, шарманкине хывса туя ҫине лартрӗ те галопа паҫӑр чарӑннӑ вырӑнтан малалла калаттарма тытӑнчӗ.

вздохнул, покрутив головой, дедушка, однако приблизился к балкону, снял шарманку, укрепил ее перед собою на палке и заиграл галоп с того самого места, на котором его только что прервали.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

— Кӗрсен юрамалла! — кӑвак тинӗс ҫинелле пӑхса тарӑн сывласа илчӗ вӑл.

— На что бы лучше! — вздохнул он, жадно поглядывая вниз, на прохладную синеву моря.

II // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Унтан вара лешӗ, партизансене хӳтӗлекенни, ассӑн сывласа илчӗ те: — Лазарь патша вӑхӑчӗ ҫитрӗ, — терӗ.

— Да, пришли времена царя Лазаря, — сказал, вздохнув, крестьянин, защищавший партизан.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Чӑн-чӑн вилӗмпе вилни аванрах ӗнтӗ… — ассӑн сывласа илчӗ тахӑшӗ тӗттӗмре.

— Лучше погибнуть по-человечески! — выдохнул кто-то в темноте.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл каллех ассӑн сывласа илчӗ, анчах ку сывланинчен ытла хӑрӑлтатни пулчӗ.

И он снова громко перевел дыхание, казалось, что это не вздох, а предсмертный хрип.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл, шухӑша кайса, ура ҫине тӑчӗ; вара пурне те илтӗнмелле хыттӑн сывласа илчӗ.

Он встал, глубоко и громко вздохнул.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл ассӑн сывласа илчӗ те каялла ҫаврӑнса утрӗ.

 — Павле вздохнул и пошел назад.

27 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансем те ассӑн сывласа илчӗҫ те йынӑшса ячӗҫ…

Тяжелый стон партизан провожал его падение.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Паром ҫинчисем вӑл ыйтнине тусан, Вук пралука тута патне тытрӗ те ӑна сывласа ӑшӑтма пуҫларӗ.

Партизаны принялись отматывать трос, Вук подтянул его ко рту и стал дышать на сталь, пытаясь согреть ее.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Юлашки картлашка ҫинче чарӑнса тӑрса, вӑл январьти сивӗ сывлӑша темиҫе хут кӑкӑр туллин сывласа илчӗ, хӗррисем ҫунса кайнӑ хӗрлӗ тутӑр евӗрлӗ пӗлӗт татӑкӗ ҫинелле пӑхса тӑчӗ: вӑл аялти хӗррипе тӗрме килкарти тавра тытнӑ йӗплӗ пралукран ҫакланнӑ пек туйӑнать.

Он остановился на последней ступеньке, набрал полную грудь холодного январского воздуха и невольно засмотрелся на маленькое облачко, похожее на обгоревший по краям красный девичий платок и словно зацепившееся нижним краем за колючую проволоку, окружавшую тюремный двор.

22 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кларк вирлӗн сывласа ячӗ те ҫамки ҫинчи пӑр пек сивӗ тарне шӑлчӗ, алӑк урати урлӑ ҫирӗппӗн утса каҫрӗ.

Кларк перевел дыхание, вытер ледяную испарину на лбу и решительно перешагнул порог.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Певчук уҫҫӑн сывласа ячӗ те именчӗклӗн кулчӗ.

— Певчук перевел дыхание, застенчиво улыбнулся.

15 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Кларк, ҫурхи каҫӑн сывлӑшне тӑранайми сывласа, ем-ешӗл йывӑҫсен хӳми хӗррипе хуллен утать, хӑй ҫара пуҫӑнах.

Кларк медленно с непокрытой головой, жадно вдыхая ночной весенний воздух, шел вдоль живой изгороди.

13 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Вӑл чул ҫине ларчӗ те, йывӑррӑн сывласа, пичӗ ҫинчи тарне шӑлчӗ.

Он присел на камень, тяжело дыша и вытирая залитое потом лицо.

13 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех