Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫумӑр тапхӑрӗ вӑйлансах пырать.
Сезон дождей был в разгаре.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫумӑр чарӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Мазикӑн лайӑх енӗ те пур: хурт-кӑпшанкӑ тертлентермест; шалкам ҫумӑр нӗрсӗр-усал шӑнасене пусӑрӑнтарать, юрать-ха тата вӗсен хушшинче цеце ҫук, вӑл пулас тӑк лашасемпе ашаксем темиҫе кун хушшинчех выртса вилмелле.
Но мазика была хороша тем, что караван не страдал от насекомых; ливень отгонял зловещих мух, в числе которых не было еще «цеце», иначе лошади и ослы полегли бы в несколько дней.

Ҫумӑр япаласене юрӑхсӑрлатать; мазика лӑпланнӑ каҫсенче Стэнли тӗркемсене салтма, пир-авӑра, ытти япалана типӗтме хушать.
Дождь портил кладь; в те вечера, когда мазика утихала, Стэнли приказывал распаковывать тюки и сушить ткани.

Чарӑнми шалкам ҫумӑр ҫынсене талӑкӗ-талӑкӗпе тертлентерет, уйрӑмах — европейсене, ара, тискерчӗксемпе танлаштарсан вӗсен тум-тирӗ кӑткӑсрах, негрсемшӗн вара каҫхине кӑвайт умӗнче вунӑ минут ларни те ҫителӗклӗ, типӗтеҫҫӗ те — ҫывӑрса чун шайлӑхне йӗркене кӗртме палаткӑна чӑмаҫҫӗ.
Проливной дождь сутками мучил людей, в особенности европейцев, с их более сложным костюмом, чем у дикарей, которым достаточно было вечером посидеть минут десять у костра и юркнуть в палатку, чтобы восстановить равновесие души.

Ирхи ҫумӑр пӑсланӑвӗ ылтӑн ҫав шыв капламне асамат кӗперӗн пайӑркисемпе тултарсах лартнӑ.
Такие испарения утреннего дождя наполнили тот золотой потоп искрами радуги.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ йӗрӗнӳллӗ шалкам ӑшӑ ҫумӑр кунӗпех шӑпӑртатрӗ те ислетрӗ; каҫ енне тин лӑпланчӗ — шурлӑхсем кӳпӗнсе сарӑлчӗҫ, ҫурӑлнӑ-ҫӗтӗлнӗ тӑпра шуҫлак кӳлленчӗксемпе витӗнчӗ, — вӗсенче инҫетри пӗлӗтсем ӳкерӗннӗ.
Весь день лил отвесный, отвратительный теплый дождь; к вечеру он затих, вздув болота и покрыв размытую почву скользкими лужами, отразившими далекие облака.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫумӑр тапхӑрӗ — нумай-нумай чир-чӗрпе хӑрушӑ мазика — ҫывхарса килет.
Наступал период дождей, страшная обильными болезнями мазика.

Поп мана револьвер пачӗ; ӑна чиксе хурсан ҫумӑр хыҫҫӑнхи кӑмпа пек мӑнаҫлӑхра сарӑлтӑм.
Поп передал мне револьвер; спрятав его, я раздулся от гордости, как гриб после дождя.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӗтӗмпех улшӑнчӗ халӗ: ҫумӑр шӳтлӗн пӗрӗхет, ҫил вылянчӑк, шыва шӑмпӑлтаттарса сӗм тӗттӗмлӗх хӑй «ҫапла» тет.
Все переменилось: дождь стал шутлив, ветер игрив, сам мрак, булькая водой, говорил «да».

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Иккӗшӗ те ҫумӑр яман плащпа; тавӑрса хунӑ йӑлтӑркка ҫӳллӗ аттисем ҫӳхе рантлӑ, ҫапла ӗнтӗ — ку ҫынсем укҫаллӑ.
Оба сидели в дождевых плащах; у высоких сапогов с лаковыми отворотами блестел тонкий рант, следовательно, эти люди имели деньги.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫумӑр тӗпренет.
Крошил дождь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӳрнепе шалтлаттарнӑн — авӑк ҫумӑр питрен киле-киле ҫапать.
Резкий как щелчки дождь бил в лицо.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эрнипех ҫумӑр ҫуса тӑчӗ, унта юланутсемпе мар, ҫуран та иртме йывӑр.
Целую неделю дождь шел, там и пешком-то не всякий проберется, а не то что верхами!

ХIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кунӗпе ҫакӑн пек ҫумӑр тӑкать те, кам унта пырса кӗрӗ?
Весь день такой дождина, кого туда понесет?

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Кунта ҫумӑр ҫинче тапак тивертсе туртма та ҫук.
— А то на дожде и закурить нельзя.

Пӗр сехетрен, эпир ҫурма ҫула ҫитсен, ҫумӑр чӗреслетсех тӑкма пуҫларӗ.
Через час, когда мы были только еще на полдороге, хлынул ливень.

Ҫанталӑк пит начар, ҫумӑр ҫӑвать.
Погода дождливая, скверная.

Ҫӗрле тӑвӑл тапранчӗ, ҫумӑр тӑкма пуҫларӗ, — эпир ҫавна хавас пултӑмӑр.
В ночь ударила буря, хлынул дождь, а мы были рады.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫул валли касса тухнӑ вырӑн тӗлӗнче карса илнӗ ҫумӑр пӗлӗчӗсем хура мачча пек витӗнсе тӑраҫҫӗ.
Затянувшееся тучами небо черным потолком повисло над просекой.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика