Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗксӗм сăмах пирĕн базăра пур.
тӗксӗм (тĕпĕ: тӗксӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗлӗт тӗксӗм те сӳрӗк.

Небо было серое, хмурое.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Площадьри Ленин памятникӗ патӗнче тӗксӗм сӑн-питлӗ Гриша Штыков тӑрать, урампа иртсе пыракан автомашинӑсен колоннисем ҫине тӗлӗнсе пӑхать.

На площади у памятника Ленину стоял смуглолицый Гриша Штыков и смотрел на проходившую по улице колонну автомашин.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗксӗм пӳлӗмре эмел шӑрши кӗрет.

В полутемной комнате пахло лекарством.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӗрен чечеклӗ шурӑ кӗпе тӗксӗм те тӑрӑхларах питлӗ, явӑнса тӑракан хуп-хура ҫӳҫлӗ Наташӑна ытла та килӗшет.

В простеньком, белом с розовыми цветочками платье, так шедшем к ее смуглому продолговатому лицу и иссиня-черным вьющимся волосам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак киносборнике курнӑ хыҫҫӑн ҫак ҫивӗч куҫлӑ те тӗксӗм сӑнлӑ ӳтсӗр ача ҫеҫ мар, — такам та фильмри герой пек паттӑр пулма ӗмӗтленнӗ ӗнтӗ.

Посмотрев этот киносборник, наверное, не один этот смуглолицый худощавый паренек с открытым взглядом захотел быть похожим на героя фильма.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ытти чухне пулсан, тӗксӗм рак хуранӗсемпе витӗннӗ хӑйӑр ҫинче ачасем чылайччен йӑваланнӑ пулӗччӗҫ, анчах халӗ вӗсем палламан ҫынна куҫран ҫухатнӑшӑн тем пекех пӑшӑрханаҫҫӗ.

В другое время ребята полежали и повозились бы на горячем, усеянном темными ракушками песке, но сейчас настроение у всех было тревожное.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Эмальпе витнӗ абажурсем айӗнчи лампӑсем пӗрре шап-шур пуличчен хӗрсе каяҫҫӗ, ҫавӑнтах тата тӗксӗм хӗрлӗ ҫутӑпа аран кӑна ҫунма тытӑнаҫҫӗ.

Лампы под эмалевыми абажурами то загорались сильнее — во весь накал, то начинали светить красноватым светом.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн сарлака ҫӑварӗ патнех таҫтан ӑнсӑртран ҫурӑмӗ ҫинчи шӑртне тӑратнӑ тӗксӗм сӑрӑ пулӑ сиксе тухрӗ.

Неожиданно перед ее пастью появилась маленькая темно-серая рыбка с иглами на спине.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йӑвара пӗчӗк те тӗксӗм тӑватӑ ҫӑмарта выртать.

В гнездышке лежали четыре крохотных матовых яичка.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗлле те тӗксӗм пичӗ унӑн ним те хускалмасть.

Смуглое и зимой лицо его неподвижно.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл хӑйӗн тӗксӗм ҫамкине картлантарса илчӗ.

Он морщил смуглый лоб.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сашӑн тӗксӗм пичӗ сасартӑк хӗрелсе кайрӗ.

Смуглые щеки у Саши слегка покраснели.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫиелтен пӑхсан, тӗксӗм те вӑтанчӑкскер, вӑл яланах пӑрӑнса юлать, ҫав вӑхӑтрах хӑй мӗн те пулин сӑтӑр туса хурать.

Угрюмый и застенчивый на вид, он всегда оставался в стороне, в то же время втихомолку учиняя какую-нибудь каверзу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗксӗм хӑмӑр куҫӗсене вӑл темле ӑнланмалла мар хӗсе-хӗсе илчӗ.

Темно-карие глаза у него при этом загадочно щурились.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн тӗксӗм питҫӑмартийӗсем хӗп-хӗрлӗ пулса каннӑ, куҫӗсем кӑваккӑн ялкӑшса тӑраҫҫӗ.

Румянец заливал его темные щеки, глаза ярко синели.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпир пухнӑ кӗл урамах выртса юлмӗ-ши? — шикленчӗ Саша; пӗлӗт пӑтранчӑк, тӗксӗм, сехетрен сехете пӑсӑлса пыракан ҫул ҫинче ӗнтӗ ҫурхи шыв йӑлтӑртатса юхни курӑнкалать.

— Останется наша зола неубранной, — беспокоился Саша; тревожило серое, хмурое мартовское небо и разбухавшая с каждым часом дорога, по которой синеватыми змейками уже струились ручейки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Юлашки вӑхӑтра вӑл темшӗн тӗксӗм ҫӳрет, калаҫасшӑн та мар.

В последнее время он был хмурый и неразговорчивый.

30 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич та тӗксӗм ҫӳрет, унӑн пуҫне ватмаллисем хӑйӗн те пайтах пулас, анчах вӑл Ваҫҫука пысӑк аллипе пуҫӗнчен ачашласа: — Манран пӗр утӑм та ан хӑп, ачам! Хӑвӑн юлташусене те, хӑвна та ҫирӗпрех тыт!.. — терӗ.

Степан Ильич, мрачный и озабоченный, с беглой лаской клал ему на голову свою большую руку и говорил: — От меня ни на шаг, хлопче! Держи крепче своих ребят и сам не унывай!..

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тӗксӗм уйӑх ҫывӑракан лагерь ҫине шупка сутӑ тӑкать.

Мутный свет луны освещает спящий лагерь.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тӗксӗм уйӑх ҫула аран-аран ҫеҫ ҫутатнӑ.

Бледная луна едва освещала дорогу.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех