Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нок пӗр еннелле сӗнкелтетрӗ, хӑй сисмесӗрех — пӗрре Гутанпа, тепре Геллипе е ӑсӗнче сӑнарланнӑ, юнашар пыракан паллӑ мар ҫулташӗпе сасӑпах темӗн калаҫать.

Нок, машинально, придерживаясь одного направления, брел, разговаривая вслух то с Гутаном, то с Гелли, то с воображаемым, неизвестным спутником, шагающим рядом.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кунта чупма — ҫак сӑмахӑн тӗрӗс пӗлтерӗшӗпе — нимӗнле май та ҫук, сӗмлӗхре темӗн чухлӗ чӑрмав кансӗрлет: вулӑсем, тӑвӑл ӳкернӗ йывӑҫсемпе чӑтлӑх тата ланкашкасен тӗввисем.

Бежать, в точном смысле этого слова, не было никакой возможности среди тонущих во тьме преград — стволов, сплетений чащи, бурелома и ям.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Итлӗр-ха, — вӑл ҫумӑрпа исленсе лӳчӗркеннӗ блокночӗпе кӑранташне кӑларчӗ, хут ҫине васкаса темӗн ҫырчӗ те ӑна Нок енне тӑсрӗ.

 — Слушайте, — она, достав карандаш и покоробленную дождем записную книжку, поспешно исписала листок и протянула его Ноку.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Алӑк леш енчен темӗн ҫинчен шухӑшланӑн, хуллен ҫывхаракан ҫын утнӑ сасса Гелли те илтрӗ.

Звук медленных, за дверью, шагов, приближающихся как бы в раздумьи, был слышен и Гелли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ӑна пуринчен те нумайрах тупӑш кӳрекенни — хӑй граммофонпа темӗн тӗрлӗ кӗвӗ вӗрентнӗ кайӑксене сутни-мӗн.

Больше всего он зарабатывает продажей птиц, обученных граммофоном всевозможным мелодиям.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Унта-кунта тупнӑ чултан купаланӑ вучахра вутӑ ҫунать, ҫулӑм ҫинче хӑрӑмланнӑ пӗчӗк хуран вӗрет, унта чашлатса-ҫурӑлса чустаран темӗн пиҫет.

В очаге, сложенном из дикого камня, горели дрова, над огнем кипел черный котелок, а над ним, шипя и лопаясь, пеклось что-то из теста.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Юлашкинчен тертленсе пӗтнӗскер, шӑнса кӳтнӗскер ҫакнашкал тӗттӗм кӗтесре кама та пулин унӑн сӑнӗн паллисене тата вӑл тарнине пӗлме ҫӑмӑлах мар терӗ те — темӗн сиксе тухас тӑк шӑпипе револьверне шанса Гелли енне ҫаврӑнчӗ:

Наконец, сам измученный и озябший, рассчитывая, что в подобной глуши мало шансов знать кому-либо его приметы и бегство, а в крайнем случае положившись на судьбу и револьвер, он повернулся к Гелли.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӳренӗвне пусарас йӳтӗмпе вӑл темӗн ӗнӗрлекелесе шыв хӗррине анчӗ, анчах Нок каллех асӑрхаттарасран шикленнӗрен пачах шӑпланчӗ.

Желая пересилить обиду, она спустилась к воде, тихо напевая что-то, но опасаясь нового замечания, умолкла совсем.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Хурав вырӑнне ӑна ассӑн сывланипе ыйхӑри пӑшӑлтату хушшинчи темӗн вӑтамскер илтӗнет.

Ответом ему было нечто среднее между вздохом и сонным шепотом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок темӗн мӑкӑртатрӗ, чыхӑнса кайрӗ те курупкине шыва ывӑтрӗ.

Нок что-то промычал, поперхнулся и бросил коробку в воду.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эсир темӗн ан шухӑшлӑр, эпӗ ыт ахальтен…

 — Я говорю вообще, приблизительно…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑхӑт нумаях та иртмерӗ — хӗвел анӑҫ горизонт енчен хыттӑн туртса ҫапнӑ пек сасӑсем е темӗн сирпӗнни илтӗнчӗ.

Глухие удары или взрывы послышались спустя недолгое время со стороны западного горизонта.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Пире вӗсем темӗн чухлӗ ыйту парса тултарчӗҫ, вӗсене пурне те кӑштах тӗплӗн хуравлама ҫур пурнӑҫ та ҫитмест-тӗр.

Нам задали столько вопросов, что ответить на все сколько-нибудь подробно — заняло бы полжизни.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫӑмӑлттай Бенц карап хӗрринчен тайӑлнӑ та — мол ҫинче чарӑннӑ чиперкке прачкӑпа вылянчӑклӑн калаҫать; Сигби пурнӑҫне ылхана-ылхана кухньӑра кастрюльсене шакӑртаттарать, чунӗ туллашнипе кашӑксемпе ҫӗҫӗсене ӑҫта килнӗ унта вӑркӑнтарать; Фук сӳрӗккӗн темӗн ӗнӗрлекелесе ҫӗтӗк калпакне саплать, ҫипне ҫеҫ мар, катмар йӗп ҫӑртине те тӑрӑшсах сурчӑклать, йӗппи пысӑк пулин те ҫӑртине ҫип тиресси уншӑн питӗ те питӗ сумлӑ, мухтавлӑ ӗҫ пек туйӑнать; Мануэль, Крисс, Тромке тата Бангок боцман трюм ҫине ларнӑ та утмӑл улттӑлла мӑшӑррӑн выляҫҫӗ.

Легкомысленный Бенц, перегнувшись за борт, лукаво беседовал с остановившейся на молу хорошенькой прачкой; Сигби, проклиная жизнь, гремел на кухне кастрюлями, швыряя в сердцах ложки и ножи; Фук меланхолично чинил рваную шапку, старательно мусля не только нитку, но и ушко огромной иглы, попасть в которое представлялось ему, однако же, делом весьма почтенным и славным; а Мануэль, Крисс, Тромке и боцман Бангок, сидя на задраенном трюме, играли попарно в шестьдесят шесть.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Малтанхиллех — купа ҫине пӑхать, ӑна пайлать, анчах пӗр хутчен йӑнӑшрӗ, ҫӗтӗк-ҫатӑка шӑмӑсем патне ывӑтрӗ, ҫакӑ вӑл темӗн пирки шухӑшланине кӑтартрӗ-тӗр.

По-прежнему он смотрел в кучу и сортировал ее, но один раз ошибся, бросив тряпку к костям, что указывало на некоторую задумчивость.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пырса тӑчӗ те хайхи ман патӑма сӑваплӑ ҫын — нумайччен темӗн пуплерӗ.

Вот подходит святой человек и стал много говорить.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Унӑн шлепки Дюкӑнни пекех темелле, тӳпин айккинче ҫеҫ темӗн кӑвак плюмаж майлӑскер йӑлтӑртатать.

Его шляпа была такого же фасона, как у Дюка, с той разницей, что сбоку тульи блестело нечто вроде голубого плюмажа.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Шавлӑн сывла-сывла вӑл пӗр аллипе авӑсса ҫыраналла ишет; тепӗр аллинче, — вӑл ӑна шыв ҫумӗнченех тытнӑ, — темӗн йӑлтӑртатать.

Шумно вздохнув, подплыл он к берегу, гребя одной рукой; в другой же, которую он держал внизу, неясно блестело.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

«Бильбоа сунарҫӑ мар, — шухӑшларӗ Фуль, — темӗн… ҫимелли тупса килеймест-тӗр вӑл, анчах хырӑм хӑрушла выҫӑ, лӗклентеричченех.

«Бильбоа не охотник, — думал Фуль, — едва ли он принесет еду, но есть хочется ужасно, до тошноты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Шӑллӗ аппӑшӗн сӑмахӗсене итлемест, ҫырлине пӗр чарӑнмасӑр хыпса кӑна тӑрать, темӗн чухлӗ ҫисе тултарать те вӑл ҫапла, аран-аран килне утса ҫитет.

Петушок не послушался, клевал да клевал и наклевался так, что насилу домой добрел.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех