Шырав

Шырав ĕçĕ:

Унӑн (тĕпĕ: уна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Комсомола кӗрекен ҫыннӑн пӗр айӑп та пулмалла мар, анчах унӑн шӑп ҫак вӑхӑтра пыл хурчӗсем пирки никам кӗтмен айванла истори сиксе тухрӗ!
Вступать в комсомол надо без единого пятнышка, а тут, как нарочно, эта глупая история с пчельником!

XXIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ирсӗр старостӑпа унӑн пыл хурчӗсемшӗн те инкек сиксе тухма пултарать вӗт!
Из-за какого-то старосты, из-за его пчел все может рухнуть!

Унӑн шатраллӑ пичӗ ҫине тар пӗрчисем тапса тухрӗҫ; хӑй вӑл тӗтӗм ҫинче вӗтнӗ хытӑ шӑнӑрлӑ какай чӑмласа ларать.
На его изрытом оспинками лице выступил пот; он жевал всухомятку кусок жилистого копченого мяса.

Чылайччен тӑрмашрӗ вӑл, унӑн аллисем те хӑпарса тухрӗҫ.
Возился долго, набил мозоли.

XXII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ури унӑн сурать — выртнӑ ҫӗртен те аран ҫеҫ ҫӗкленчӗ.
Ногу ломило, и он едва поднялся.

Ленька унӑн аттине хывса илчӗ, юнпа исленнӗ шӑлаварне ҫӗҫӗпе касса, суранне пӑхрӗ.
Ленька стянул с него сапог, разрезал ножом штанину, мокрую от крови, и осмотрел рану.

Унӑн уринчен юн юхса тухрӗ.
На его ноге появилась кровь.

Юрать-и? — тархасларӗ Ленька Степана; унӑн кӑмӑлӗ мӗнлине пӗлес тесе, питрен тинкерсе пӑхрӗ.
Ладно? — Ленька упрашивал Степана и пытался разглядеть выражение его лица.

Унӑн хӑйӗн унта кайса Степана пулӑшасси килчӗ.
Ему самому хотелось бы быть там, помогать Степану.

Степанпа унӑн помощникӗ чугун ҫул еннелле шуса кайрӗҫ те каҫхи тӗттӗмре, ирӗлсе кайнӑ пекех, курӑнми пулчӗҫ.
— Степан с помощником поползли к железной дороге и словно растаяли в темноте.

— Чаплӑ! — терӗ Ленька; ку сӑмах унӑн питӗ ырласа каланине пӗлтерет.
— Ловко! — воскликнул Ленька; это слово выражало у него высшую похвалу.

Сана граната ҫапса ӳкернӗ каҫхине эпӗ унӑн ҫемйине хӑтарса килтӗм.
А в ту ночь, когда подшибло тебя, я его семью вызволял.

Кунсӑр пуҫне тата унӑн ҫемйи халӗ те пирӗн патӑртах пурӑнать.
Да, кроме того, у нас его семья.

Сӑнӗпе вӑл чӑнах та питӗ мӗскӗн пек курӑнчӗ, анчах унӑн ҫуталса тӑракан кӑвак куҫӗсем ҫине пӑхсан, ӑна ыйткаласа ҫӳрекен теме ҫук.
Лицо он состроил жалостное, но выдавали глаза, в которых горели задорные, веселые искорки.

XXI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Шыв ҫинчи тӗтре сирӗлчӗ, унӑн табак тӗтӗмӗ евӗрлӗ явӑнчӑкӗсем ҫеҫ ҫыран хӗрринчи хӑмӑшсем ҫине ҫакӑнкаласа юлчӗҫ.
Над рекой рассеялся туман, и только волокнистые хлопья табачным дымком цеплялись за прибрежные камыши.

Аттисем унӑн питӗ ҫирӗп.
Сапоги были крепкие.

Куҫӗсем унӑн хӑвӑрт выляма пуҫларӗҫ, хӑй кӑвакарса, шуралса кайрӗ.
Глаза его беспокойно забегали, он весь сжался, побледнел.

Василий Григорьевич кун ҫинчен сӑмах майӗн тенӗ пек ҫеҫ ыйтрӗ, сӑнӗ унӑн ҫаплах лӑпкӑ пулчӗ, сарлака питҫӑмартисем айӗнче ҫеҫ тем сиккелесе илчӗ.
Василий Григорьевич спросил об этом как бы между прочим, лицо его было совершенно спокойно, только под широкими скулами двигались живчики.

Ҫумӗнче унӑн пӑшал-мӗн ҫук; партизансем пурпӗрех хӑйсен автомачӗсене хатӗр тытрӗҫ.
Был он без оружия; но партизаны на всякий случай приготовили автоматы.

Ҫапла ҫӗклесе каҫаркаланипе унӑн кӑмӑлӗ тулчӗ.
На этом перелете он получил полное удовольствие.

XXXV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницăсем:

1
...
640
641
642
643
644
645
646
647
648
649
650
...
2500

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика