Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫурта сăмах пирĕн базăра пур.

ҫурта (тĕпĕ: ҫурт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Эй, — терӗ матрос, ассӑн сывласа, — урӑх ҫурта илсе «илмеллеччӗ иккен.
— Эх, — сокрушенно вздохнул матрос, — не тую свечку принес!

XIX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Матрос вара, хӑнаран час кайма юратманскер, таҫтан муртан кӗрепенкке ҫурӑ таякан ҫурта тупса килсе сахалтан та ҫурҫӗр иртсе икӗ сехетчен ташлама, юрлама, ӗҫсе-ҫиме вӑхӑт тупса пачӗ.
Матрос же, не любивший уходить из гостей рано, где-то раздобыл и принес свечку весом фунта на полтора, чем обеспечил танцы и ужин по крайности до двух часов ночи.

Йӑла тӑрӑх, ҫурта ҫунса пӗтес патнех ҫитмелле, хӑнара та ҫав вӑхӑтченех лармалла.
По обычаю, следовало сидеть до тех пор, пока не сгорит большая ее часть.

Хӑнасем темиҫе хутчен те киле каяс тесе хускалчӗҫ, анчах Ткаченко кашнинчех ҫурта ҫине ҫилленсе пӑхса: — Ларӑр, ларӑр. Халӗ ҫурта та ҫунса пӗтмен-ха, — тесе, хӑнасене чарчӗ.
Несколько раз гости вставали с мест, собираясь уходить по домам, но каждый раз Ткаченко, злобно покосившись на свечку, говорил: — Ничего. Сидите. Еще свечке много гореть.

Ҫурта ҫутинче, темиҫе тӗслӗ те курӑнакан Фрося пит-куҫӗ халапри пек илемлӗн курӑнать.
Ясно и выпукло освещенное лицо девочки, казалось, качается из стороны в сторону, как бы волшебно написанное в воздухе водяными красками.

XVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Ирӗлнӗ ҫурта тумламӗсем Фроҫӑн ҫӗнӗ кӗпи ҫине тумлаҫҫӗ.
Воск капал на подол нового Фросиного платья.

Ҫурта ҫунтарса тӑракан пулатӑн, — терӗ ӑна Ременюк.
Будешь светилкой.

Вӑл тахҫанах хӑйӗн ӗмӗрӗнче пӗрре те пулин ҫурта ҫунтараканни пуласчӗ тесе асӗнче ӗмӗтленнӗ.
Она уже давно тайно и страстно, мечтала хоть разок в жизни побывать на свадьбе светилкой.

Пуҫлӑх хӗрсем ҫине витӗр пӑхса илчӗ те: — Халӗ ӗнтӗ пире ҫурта ҫутса тӑракан кирлӗ, — терӗ.
Голова хозяйским глазом осмотрел дивчат: — Требуется нам теперь добрая светилка.

Батарейӑран сакӑр салтак, тӑпӑл-тӑпӑл тумланнӑскерсем, куштӑркаса кайнӑ ҫурта тӗслӗ пичӗсене румын ҫӗрӗ ҫумне перӗнтерсе нимӗн хускалмасӑр выртнӑ.
Восемь батарейцев остались лежать неподвижно, как куклы, в черных шароварах и хороших сапогах, припав восковыми щеками к черствой румынской земле.

X сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Унтан эпир, сирӗнпе пӗрле, Гасановпа Васильев мӗнле ӗҫленине сӑнарӑмӑр, вӗсемпе тата ыттисемпе пӗрле ҫӗнӗ вышкӑсене, шыв айӗпе ҫӳрекен ҫурта ӗҫлеттерсе пӑхнӑ ҫӗрте пултӑмӑр, Васильев конструкторпа Синицкий студент шӑписемшӗн пӑшӑрханса пурӑнтӑмӑр, институт коллективӗн хастарлӑхӗпе хӑюлӑхне пула вӗсене ҫитӗнӳсем патне илсе ҫитернӗшӗн савӑнтӑмӑр.
Потом мы с вами следили за работами Гасанова и Васильева, участвовали вместе с ними и другими героями в испытаниях новых вышек и подводного дома, тревожились за судьбу конструктора Васильева и студента Синицкого, радовались, когда настойчивость и творческая мысль всего коллектива института привели их к заслуженной победе.

Юлашкинчен калани // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Шыв айӗпе ҫӳрекен ҫурта кӑларма ӑнӑҫлӑ май тупнӑшӑн сана саламлаҫҫӗ, Ибрагим.
А также приветствуют тебя, Ибрагим, за удачное решение подъема подводного дома.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ӑна ҫав ҫурта темиҫе ҫул хушши курмасӑр пурӑннӑ пек туйӑнчӗ.
Казалось, он не видел его долгие годы.

Миҫе хутчен вӑл ҫак айванла шухӑша — путнӑ ҫурта кӑларас шухӑша — пӑрахма тӑчӗ пулӗ.
Сколько раз он хотел бросить безумную затею — поднять затонувший дом.

Вӑл Васильев ҫине ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиччен пӑхса илчӗ те чӗрӗлсе ларнӑ ҫурта каллех сӑнама тытӑнчӗ.
Она взглянула снизу вверх на Васильева и снова стала наблюдать за ожившим домом.

Вӑл ӗнтӗ шухӑшӗнче хӑй мӗнле Мускава, Ленинграда вӗҫсе кайнине, унта решени йышӑнсан, ҫийӗнчех шыв айӗнчи ҫурта ҫӗклеме тытӑннине курчӗ.
Он уже представлял себе, как скоро вылетит в Москву, в Ленинград, добьется решения, и сразу же, немедленно начнут поднимать подводный дом.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ракетницӑна вӑл шыв айӗнчи ҫурта манса хӑварнӑ, ҫавӑнпа та зарядсемпе кирлӗ пек усӑ курма май пулмарӗ.
Ракетницу он позабыл в подводном доме, поэтому пользоваться зарядами обычным способом оказалось невозможным.

Шыв айӗнчи ҫурта пиншер ҫын тӑвать.
Подводный дом строят тысячи человек.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫапла вара тӗнчере хальччен нихҫан пулман ҫаврака ҫурта кун ҫути кӗме пуҫларӗ.
Так в необычайном шарообразном доме наступал рассвет.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Саида локатор экранӗ патӗнче ниҫта пӑрӑнмасӑр пӑхса тӑрать: вӑл тинӗс тӗпӗнчен ҫӳлелле ҫӗкленме пуҫланӑ ҫурта сӑнать.
Саида застыла у экрана локатора: она следила за поднимающимся подводным домом.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика