Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тархасшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
тархасшӑн (тĕпĕ: тархасшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юнашар сӗтел ҫинчен меню илес тесен, сӗтел патне пырса ыйтӑр: «Каҫарӑр, меню илме юрать-и?» е «Меню парӑр-ха, тархасшӑн».

Если хотите попросить меню с соседнего столика, встаньте, пройдите к столику и попросите: «простите, можно ли взять меню?» или «разрешите, пожалуйста, меню».

Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ӗҫпе килнӗ ҫын яланах кӑмӑллӑ калаҫать, калаҫура «тархасшӑн», «тавтапуҫ» сӑмахсемпе усӑ курать.

Не следует забывать элементарных выражений вежливости «пожалуйста» и «благодарю».

Учрежденире // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Каҫарӑр, эп илтеймерӗм» е «каҫару ыйтатӑп, тепӗр хут калӑр-ха, тархасшӑн» т. ыт. те тени вырӑнлӑ.

В подобных ситуациях невежливо спрашивать односложно «что?» или «как?», нужно: «извините, я не расслышал» или «прошу прощения, повторите, пожалуйста» и т. д.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вырӑс чӗлхинче ҫынна чӗнни сӑпайлӑрах пултӑр тесе, «эсир» местоимени ҫумне ҫын хушаматне е ячӗпе ашшӗ ятне хушса калаҫҫӗ: «Директор юлташ, сире телефон патне чӗнеҫҫӗ», е «Тархасшӑн, Березин юлташ, сире кӗтеҫҫӗ» е «Алексей Петрович, эсир мана пулӑшаймӑр-ши?»

В русском языке для выражения большей вежливости к местоимению «вы» добавляется фамилия, имя, отечество или титул, например «товарищ директор, вас просят к телефону» или «пожалуйста, товарищ Березин, вас ждут» или «Алексей Петрович, не сможете ли вы мне помочь?»

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Ну, тархасшӑн ӑнлан.

Ну пожалуйста!

«Ырӑ ҫул сун мана!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Мӗн эсӗ, йӗме кирлӗ мар, лӑплан тархасшӑн

— Что ты? Не надо. Ну, пожалуйста… прошу тебя…

Шура // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Шура, — тетӗп эпӗ, — кӑтарт тархасшӑн, манӑн темӗн те курмалла-ха.

— Шура, — сказала я, — мне еще многое предстоит.

«Таня» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эсӗ мана тархасшӑн красноармеец сумкине, иксӗмӗр ҫӗленӗ хутаҫа, тупса пар.

Достань мне, пожалуйста, красноармейскую сумку и мешок, который мы с тобой сшили.

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эсӗ хӑвӑр библиотекӑра мӗнле кӗнеке пуррине тархасшӑн ыйтса пӗл ӗнтӗ.

Ты уж, пожалуйста, спроси, что есть в вашей библиотеке.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тархасшӑн лар ӗнтӗ, — халичченхи пек мар ҫемҫен ыйтрӗ вӑл аппӑшӗнчен.

— Посиди пожалуйста, — непривычно мягко просил он сестру.

Кӗрен кӗпеллӗ хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Манӑн паҫӑрах киле таврӑнмаллаччӗ ӗнтӗ, ытти ачасен ашшӗ-амӑшӗсем лагерьте пӗри те юлман, анчах ман алла Зоя ярса тытнӑ: — Тӑхта эсӗ, тархасшӑн тата пӑртак тӑхта! — терӗ вӑл темиҫе хут та ӗнтӗ.

Мне давно надо было уехать, почти никого из родителей уже не осталось в лагере, но Зоя крепко держала меня за руку, повторяя: — Ну пожалуйста, останься! Подожди, посиди еще.

«Тӗттӗм ҫӗрсем, вут куҫӗсемпе ялкӑшӑр!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӗсем ҫав тери нумай сӑвӑсем пӑхмасӑр калама пӗлетчӗҫ пулин те: — Анне, тархасшӑн ылтӑн пулӑ ҫинчен, Салтан патша ҫинчен вуласа пар, — тесе ыйтатчӗҫ.

И, хотя дети много знали на память, они снова и снова просили: — Мама, ну пожалуйста, про золотую рыбку… про царя Салтана…

Юратнӑ кӗнекесем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ну, тархасшӑн ан чарӑр! — терӗ те хирӗҫ сӑмах калама ӗлкӗриччен пусма ҫинчен анса ҫухалчӗ.

Ну, пожалуйста! — И, не дожидаясь ответа, Зоя почти скатилась о лестницы.

Xуйxӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Каҫар, тархасшӑн, урӑх ун пек хамӑр ирӗкпе хӑтланмӑпӑр…

Так что извиняй нас, глупых, в другой раз такого не допустим!

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тархасшӑн, шӑп пул, Тухтар…

— Прошу тебя, Тухтар, говори тише, не кричи.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йӑлӑнса каланӑ сӑмахӑмӑра, тархасшӑн, ан пӳлсем, лапкӑ хумупа илтсе, шӑнкӑр чӗлхӳпе тавӑрса каласамччӗ пире, хисеплесе килнӗ тарҫусене.

Не перечь ты нашему слову, молим тебя, умоляем, а послушай нас своею ласковой волной да скажи нам, почитающим тебя рабам твоим, своим звонким языком.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тархасшӑн, вӗрентсе хӑвар пире ҫавна, Эпселем папай.

Прошу тебя — научи, как нам провести этот обряд, Эпселем бабай.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Хӗнессе хӗне те, Палля шӑллӑм, тархасшӑн, ан вӗлер», — тесе йӑлӑнма тытӑнчӗ, тет, ку.

А тот говорит: «Братец Палля, ты меня побей, но только не до смерти».

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Чим-ха, чим, кин, йӗркеллӗ пул-ха, тархасшӑн

— Постой, постой, дочка, будь поразумней, прошу тебя…

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Атте, кала-ха, тархасшӑн, Тухтар мӗнле пурӑнать?

— Отец, скажи, а что Тухтар, как он?

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех