Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ухмах сăмах пирĕн базăра пур.
Ухмах (тĕпĕ: ухмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп сана лайӑхрах пултӑр тесе ӗҫеп, ара, ҫавна та чухламастӑн-и, ухмах, тетӗп.

«Я пью, чтобы тебе легче было, не понимаешь разве?» — кричу ей.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ухмах мар-ха, эрех ӗҫеп пулин те, саккуна чухлакалап.

Не дурак, я хоть и пью, но законы соблюдаю.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ара, ухмах мар-и-ке.

Нашла дуру!

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ухмах.

Дурила.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Куҫ курать-тӗк, йӑлтах питӗ лайӑх куратӑн-тӑк, тӳррипе каласан, эс ухмах.

Если же зрение у тебя хорошее и ты все вокруг ясно видишь, то ты, по правде сказать, дурак дураком.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Ҫав Городцов — ухмах хуҫа мар, — терӗ те Широкогоров хӑйӗн ачанни пек куҫӗсемпе чеен йӑл кулса илчӗ.

— Этот Городцов — неглупый хозяин, — и Широкогоров хитро улыбался своими детскими глазами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Лена манпа ҫеҫ мар, манӑн пурнӑҫпа та интересленнине ухмах та асӑрхама пултарнӑ вӗт-ха».

Ведь и дурак мог заметить, что Лена интересовалась не столько мною, сколько жизнью, которую я вел».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Куна ӗнтӗ ухмах та тавҫӑрса илмелле.

— Тут уж дурак, и тот догадается.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Халӗ эпӗ ӑсран тухнӑ ухмах сӳпӗлтетнине илтрӗм-и, е аслӑ гени наука вӗрентнӗ пек кӑтартса ӑнлантарнине илтрӗм-и?

Что слышал я? Бредовые фантазии безумца или же умозаключения великого гения, основанные на научных данных?

VII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ухмах халӑх…

Дурак народ…

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ухмах ҫынсен пӗчӗк ушкӑнӗ, хӑйсен халӑха тытса тӑракан сиенлӗ влаҫне хӳтӗлесе, пурне те хӗнет, пӑвать, пусса лапчӑтать.

Кучка глупых людей, защищая свою пагубную власть над народом, бьет, душит, давит всех.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫамрӑк ачасем, тӗрлӗ студентсем хӑйсем ухмах пулнипе халӑха пӑтратаҫҫӗ пулать…

Мальчишки будто и разные там студенты по глупости народ мутят.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Сотски, хӑвала лашасене, ухмах!

— Сотский, гони лошадей, дурак!

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ сана ҫапма пултаратӑп, анчах эсӗ мана тивме пултараймастӑн, хӑяймастӑн, — ухмах!

— Я тебя могу ударить, а ты меня нет, не можешь, не смеешь, болван!

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн ӑна: «Власова — эпӗ вӑл!..» — тесе каласси те килчӗ, анчах хӑйне тытса чарчӗ те ҫемҫен, тӑрӑхларах кулса, кичемреххӗн: «Эх, эсӗ те ҫав, ватӑ ухмах!..» — терӗ хӑйне хӑй.

Она даже хотела сказать ему: «Это я Власова!..», но удержалась и с мягкой насмешкой, с грустью сказала себе: «Эх ты, старая дура!..»

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ывӑла хирӗҫ эсӗ ухмах пек пӑхса тӑратӑн, ҫав вӑхӑтрах мӗн те пулин ытлашши каламӗ-ши тесе сан ҫӑварӑнтан пӑхаҫҫӗ…

Стоишь против сына дурой, а тебе в рот смотрят, ждут — не скажешь ли чего лишнего…

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Иван итлесе выртрӗ, куҫӗ ялкӑшса ҫунса тӑчӗ, вӑл тутине чаплаттарса хуллен: — Эх… епле ухмах! — тесе хучӗ именсе.

Иван слушал, глаза его лихорадочно горели, он чмокал губами и тихо, смущенно восклицал: — Ох… экий дурак!

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Вӑл манран сӗм ухмах тӑвасшӑн! — ӳпкелешрӗ Егор.

— Он хочет сделать меня идиотом! — пожаловался Егор.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хама хам: ухмах тесе шутласа ҫӳретӗп.

Хожу и думаю — дурак!

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ватӑ пулсан та, ухмах эсӗ, Горпина!

Глупая ты, Горпина, хоть и старая.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех