Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӗсем Богдан тӑвӗн ҫурҫӗр енӗпе хӑпарма шут тытрӗҫ, унта вӗтлӗх пусса илнӗ, бук вӑрманӗ те ҫӑра.
Обсудив положение, отряд решил подняться по северному склону Богдана, поросшему кустарником и густым буковым лесом.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫур мӑя кӑна кунта… тепӗр ҫуррине касса илнӗ пуль, вӑл та кунта пулма кирлӗ.
— Но от мониста осталась только половина… другую, наверное, отрезали, и она в этой падали.

— Вӑйпа илнӗ ӗнтӗ…
— Забрали силой.

— Анчах сасартӑк тем асне илнӗ пек пулчӗ, темрен хӑрарӗ пулмалла.
Но внезапно спохватился, — должно быть, у него возникли какие-то опасения.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пусмӑрта пурӑннӑ май ваттисен ҫак сӑмахӗ вӑй илнӗ те: «Тайма пуҫа хӗҫ витмест», — теҫҫӗ.
В эпоху рабства родилась унизительная пословица: «Повинную голову меч не сечет».

— Стайка тухасса вутӑ шаршанӗ хыҫӗнче кӗтсе тӑнӑ, — ӑнлантарса пачӗ Цанко арӑмӗ, — ҫавӑнта хапха патӗнчех ҫупӑрласа та илнӗ!
— Подкараулил Стайку за поленницей у ворот, — объясняла Цанковица, — да и схватил!

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫав маттур йӗкӗт ӑна ытамласа илнӗ те, путек ҫӗкленӗ пек, хул пуҫҫи ҫине хурсах хӑй килне ҫӗклесе кайнӑ.
— Схватил ее в охапку, негодник, да и потащил к себе домой на плече, как ягненка.

Хӗл ларнӑ ӗнтӗ, ҫӗре шап-шурӑ юр хупӑрласа илнӗ, тӗллӗн-паллӑн кӑна Стара-планина тӑвӗн вӗҫлеке тӑррисем сӑнӑ вӗҫӗ пек шӑтара-шӑтара тухнӑ тейӗн.
Зима, уже вступившая в свои права, легла на землю белым покрывалом, кое-где вспоротым черными скалистыми пиками Стара-планины.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов, кӑштах шухӑшласа илнӗ хыҫҫӑн, малтан хӑй ҫинчи тумтирне улӑштарса тӑхӑнмаллине ӑнланса илчӗ.
Но, поразмыслив, Огнянов понял, что сначала ему необходимо изменить свою внешность.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтах вӑл хӑрушӑ чӑнлӑха сиссе илнӗ.
И тут же он угадал страшную правду.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Игумен ӑна тинкерсе пӑхрӗ те сасартӑк темӗн сиссе илнӗ пек пулса хӑрарӗ.
Игумен пристально посмотрел на него, и вдруг его осенила страшная догадка.

Питӗрсе илнӗ савнӑ тусӗсене курасшӑн пулса, нумайӑшӗ чӳрече патнелле сӗкӗнет.
Многие пытались увидеть в окно запертых любовников.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫтан пӗлсе пӗтерӗн, — терӗ Ганчо, — анчах пирӗн пӑхӑрҫӑ таппа ҫакланнӑ пек туйӑнать мана, питӗрсех илнӗ ӑна, пӗтӗм урам халӑхӗ унта пуҫтарӑннӑ.
— Толком не знаю, — ответил Ганчо, — но сдается мне, что наш Рачко попался в ловушку, со всего околотка соседи собрались.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак самантра алӑк уҫӑлчӗ те Николай Недкович кӗрсе тӑчӗ; ун аллинче халь кӑна илнӗ «Век» хаҫат номерӗ.
В эту минуту дверь открылась, и вошел Николай Недкович; он держал в руках только что полученный номер газеты «Век».

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Герцеговинӑ шӑпах тӗрӗксем ҫавӑрса илнӗ пӗтӗм ҫӗршывсене вут тӗртсе яракан хӗлхӗм пулать, тесе Горчаков хӑй каланӑ.
Сам Горчаков сказал, что из Герцеговины полетят искры, от которых вспыхнет пожар во всех турецких владениях.

Ӗнтӗ Подгорицӑ ҫеҫ мар, Венӑна илнӗ тесе шутлама та пулатчӗ пуль.
Можно было подумать, что взята не Подгорица, а Вена.

— Подгорицӑна та илнӗ, — малалла пӗлтерчӗ Мичо бай, хаваслӑн.
— И Подгорица взята, — продолжал Мичо.

Геновевӑн ачи тӗрмере ҫуралнӑ, вӑл ӑна аллине илнӗ те, ӑшне кантарас пек хӳхлесе йӗрет.
Геновева держала на руках младенца, родившегося в заключении, и плакала, жалобно причитая.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫилле илнӗ граф хӑйӗн шанчӑксӑр арӑмне вӗлерме хушса ярать.
Разгневанный граф прислал ему приказ убить неверную супругу.

Ҫак илемлӗ вырӑнта ҫӑра ҫум курӑк пусса илнӗ арман тупӑк майлӑ курӑнса ларать.
Запущенная и заросшая бурьяном, мельница как-то не вязалась с этой прекрасной местностью и походила на гробницу.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика