Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илет (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑй хӗрӗ пирки тухнӑ сӑмахсене аса илет.

Тут ему вспоминается сплетня, пушенная по деревне про его дочь.

«Маннӑ» ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Савтепи ӳсӗр ҫыннӑнни пек тӗтре карса илнӗ куҫӗсемпе Ивук ҫине пӑхса илет те каллех мӑкӑртатма тытӑнать:

Савдеби, взглянув на Ивука словно сквозь застилающую глаза пелену, снова прильнула к парню, продолжая свое:

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫавтепи, курӑнман эрешмен картине илсе пӑрахнӑ евӗр, аллипе питне сӑтӑркаласа илет.

Савдеби утирает лицо, словно пытается снять с него невидимую паутину.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ивук Савтепи хӑйне асаплантарнисене аса илет те, тӑма тытӑннӑскер, каялла вырнаҫса ларать.

Но вспомнив, как долго мучила его Савдеби, Ивук остался сидеть под деревом, самодовольно подумав:

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Эсӗ апла тиеке тухрӑн иккен», — ирӗксӗртереххӗн йӗплесе илет тиек.

— Выходит, ты уже в дьяки вышел? — невольно уколол его дьяк.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗр хӗрринче кӑна ҫӗрӗк вут пуҫҫисем хушшинче хутран-ситрен кӑвак ҫутӑ йӑлкӑшкаласа илет.

Только с одного краю в костерке дотлевали гнилые комли.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл хуллен утса кӗрсе ҫӑкӑр касса илет, кӑмака умне пырса хӑйӑ чӗлет те, ҫутса, ӑна ашшӗ сӑмси патне илсе пырать.

Тихо пройдя к столу, он отрезал ломоть хлеба, засветил лучину и поднес ее к отцу.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле вара ҫӳлӗк ҫинчен хырчӑк кармашса илет те хӗрӳ кӑмака умӗнче асамӑҫла ҫаврӑнкаласа, пӑр вырӑнта тапӑртатса хӑйне хырчӑклама тытӑнать.

Тогда Илле хватает с полки скребницу и, выделывая возле горящей печки какие-то замысловатые коленца, волчком крутится на месте, с остервенением скребет все тело.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Пӑшатан куҫ! — аса илет каллех Яка Илле Шахруна — Пампур.

«Ах, бес одноглазый! — снова принимается за Шахруна Илле. — Памбур!

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ухтиван ҫинчен сайра пӗрре кӑна аса илет халь Савтепи.

Об Ухтиване Савдеби вспоминает все реже и реже.

Хӗр кӑмӑлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗр вӑхӑтрах тӗлӗнет те, шикленсе те илет Савтепи.

Ей страшно, боязно и в то же время интересно.

Хӗр кӑмӑлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ухтиван ашшӗ пурнӑҫне аса илет.

Ухтиван невольно опять и опять возвращается мыслями к отцу, снова и снова начинает вспоминать его жизнь.

Татӑклӑ сӑмах // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Манӑн ҫулла хатӗрлесе хуниех ҫителӗклӗ-ҫке?» — текелесе вӑл ял еннелле пӑхать те хӑй мӗншӗн курӑк пуҫтарма килнине тинех ӑнланса илет: унӑн пӳртне вут хыпса илнӗ иккен.

Ведь у меня с лета всего припасено вдоволь!» старушка неожиданно взглядывает в сторону деревни, и вдруг до нее доходит, почему она здесь: избенка ее вся охвачена пламенем, а вместе с нею горят и целебные травы…

Ультӳҫ инке // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ультӳҫ инке йӗрки-йӗркипе ылтӑн этеме, кӗмӗл этеме, пӑхар этеме аса илет.

Только тогда, когда медного человека порежет и поранит железо, пусть только тогда порежет и поранит нашего Ухтивана…»

Ультӳҫ инке // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Мултиертен вӑл хӑмла ҫине ҫур пӑт тырӑ та икӗ мӑшӑр ҫӑпата илет.

Помимо хмеля он вытянул из Мульдиера полпуда зерна и две пары лаптей.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ак халӗ те ҫӑлтӑрсене курать те вӑл, ачисен куҫҫульпе тулнӑ куҫӗсене аса илет

А сейчас вот лежит себе и разглядывает звезды, и напоминают они ему детские глазенки с блестящими в них слезинками…

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Алӑк сасси кӗскен чӗриклетсе илет те — каллех шӑп.

Коротко скрипнет где-нибудь дверь, калитка — и опять все тихо.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ивук ун-кун пӑхкаласа илет те пӗчӗк куҫӗсемпе Мултиере шыраса тупать.

Ивук позыркал по рядам, остановил маленькие глазки на Мульдиере.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Япалисене хапха умӗнче Шахрун илет те картишӗнчи хӗрарӑмсене тыттарать.

«Дары» принимает Шахрун и передает женщинам, стряпающим во дворе.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Тупнӑ сӗтӗрӗнсе ҫӳремелли вӑхӑт», — текелесе Мултиер ҫурлисене илет те ытти анасем ҫине пӑхать.

— Нашли же времечко для схода, — ворчит Мульдиер, собирая серпы, и не торопится: ждет, когда пойдут мужики с других загонов.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех