Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллисемпе (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл: «Аван, Иван, аван», — тесе сиксе тӑнӑ та, аллисемпе ҫупкаласа, кӑкшӑмне туртса илсе тара панӑ.

— Хорошо, Иван, хорошо! — и вскочила, забила в ладоши, вырвала кувшин и убежала.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Абдул-Мурат калаҫа пуҫлать, хӑй пӗрмаях кулкаласа аллисемпе Жилин ҫине кӑтартать: «Салтак вырӑс, аван вырӑс», — тесе тӑрать.

Заговорил Абдул-Мурат, и все показывает на Жилина, и смеется, и приговаривает: «солдат урус, корошо урус».

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин тутисемпе, аллисемпе кӑтартса шыв ыйтнӑ.

Жилин губами и руками показал, чтоб пить ему дали.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мӑйӗнче шӑрҫа, аллисемпе урисенче — браслетсем.

Бусы на шее, браслеты на ногах и руках.

XVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пуринчен кайра драгун эскадронӗ вӗҫтерсе пынӑ, вӑл хӗрӳленсе аллисемпе хӑлаҫланса калаҫакан хӗрарӑмсемпе арҫынсен ушкӑнӗнчен тин ҫеҫ уйрӑлса кайнӑ-мӗн.

Позади всех мчался полным галопом эскадрон драгун, только что отделившийся от группы возбужденно жестикулировавших дам и мужчин.

ХIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫав минутра кухня алӑкӗнчен аллисемпе ҫӑмӑл поднос тытнӑ Флоринда курӑнса кайрӗ.

В эту минуту из дверей кухни показалась Флоринда с подносом в руках.

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Упӑте мачтӑн малтанхи урли ҫине улӑхса ларнӑ та, шӗлепкине хывса, ӑна шӑлӗсемпе ҫыртса, аллисемпе туртса ҫуркала пуҫланӑ.

Обезьяна села на первой перекладине мачты, сняла шляпу и стала зубами и лапами рвать ее.

Шыва сикни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫакна илтсен, Марье йӗрсе амӑшне каланӑ: «Анне, ан тив ӑна, вӑл нумай ҫиес ҫук. Пӑх-ха эсӗ ӑна: унӑн аллисемпе пӳрнисем мӗнле хӗрелсе, пӗркеленсе кайнӑ», — тенӗ.

Маша заплакала и сказала: «Матушка, он не много будет есть, оставь его. Посмотри, какие у него красненькие сморщенные ручки и пальчики».

Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах Кирук пит хӑранипе пиччӗшне аллисемпе ярса тытнӑ та нимпе те яман.

Но мальчик (он очень испугался) ухватился ручонками и не пускал их.

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Пӑхӑр-ха, Динго йӗрет пек! — кӑшкӑрса ячӗ пӗчӗк Джек, йытта пӗчӗк аллисемпе мӑйӗнчен ыталаса.

— Смотрите, Динго как будто плачет! — воскликнул маленький Джек, обвивая ручонками шею пса.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑш-пӗр чухне, Динго уҫӑмсӑррӑн хӑрлатни илтӗнет, анчах Джек пӗчӗк аллисемпе ун пысӑк ҫӑварне пӑчӑртаса тытнӑ.

Иногда раздавалось глухое ворчание Динго, но маленький Джек сжимал ручонками его огромную пасть.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑй ятне илтсен, Динго хаваслӑн вӗрсе ячӗ, Джек, йыттӑн пысӑк пуҫне аллисемпе ҫавӑрса тытса, ачашшӑн шӑла-шӑла унпа калаҫа пуҫларӗ.

Услышав свое имя, Динго весело залаял, и Джек, обняв ручонками большую голову пса и ласково его похлопывая, заговорил с ним:

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑй мӗн тунине пӗлмесӗрех, пур ҫӗрте те хаклӑ мантикорӑна курнӑ евӗр, вӑл, сывлӑшра аллисемпе утӑ ҫулакан машина ҫунаттисем пек палтӑртаттарса, вӑрман еннелле чупса кайрӗ.

И он побежал по лесу, уже не сознавая, что делает, повсюду воображая драгоценную мантикору, размахивая в воздухе руками, как огромная сенокосилка.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ури айӗнчи ҫӗр чӑтма ҫук пӗҫернӗ пек, вӑл сиккелесе илчӗ, шывра ишекен ҫын пек аллисемпе хӑлаҫланчӗ.

Он подскакивал, как будто земля под ним была раскалена докрасна, и взмахивал руками, словно пловец.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вилмеллисенчен иккӗмӗш арӑм шутланнӑ пӗр хӗрарӑма ак чӗркуҫлентерчӗҫ те аллисемпе ҫӗре тӗрентерчӗҫ, вӑл вилнӗ патшашӑн, чӗрӗ чухнехи пекех, лармалли вырӑн пулса тӑчӗ; виҫҫӗмӗш арӑмӗ патша кӗлеткине тытса тӑчӗ, тӑваттӑмӗшӗ ун ури вӗҫне минтер вырӑнне выртрӗ.

Одну из этих жертв, носившую титул второй жены, заставили опуститься на колени и опереться руками о землю: она должна была служить креслом мертвому королю, как служила ему живому; третья жена поддерживала чучело, а четвертая легла под его ноги вместо подушки.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӗсем аллисемпе чӗре тӗлне ярса тытаҫҫӗ те ҫӗре тӗшӗрӗлсе анаҫҫӗ.

Они прикладывают руку к груди и падают мертвыми.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ну, Виталий, яр, — унран вӗҫерӗнесшӗн аллисемпе ӳпкевлӗн туртӑшкаларӗ вӑл.

— Пусти, Виталий, — уперлась она ему руками в грудь.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗрсем хушшинче вӑл сенӗке йӑрӑ аллисемпе васкаса вӑлт та вӑлт вылятакан Динӑна та асӑрхарӗ.

Среди девушек он заметил и Дину, которая торопливо и ловко работала вилами.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Эсир Володюшкӑна куратӑр! — аллисемпе авӑсса илчӗ Мария Александровна.

— Вы увидите Володюшку! — всплеснула руками Мария Александровна.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аллисемпе паллӑсем туса кӑтартса калаҫасшӑнччӗ, анчах умра тӑракан ҫынсен сарлака ҫурӑмӗ хыҫӗнче Аня амӑшне час-часах куҫран ҫухатрӗ.

Пыталась объясниться жестами, но за широкими спинами стоящих впереди Аня поминутно теряла мать из виду.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех