Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнчӗ (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дик Сэнд Томпа ун юлташӗсене чӗнчӗ.

Дик Сэнд позвал Тома и его товарищей.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Геркулес! — чӗнчӗ Дик Сэнд.

— Геркулес! — сказал Дик Сэнд.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Вара Уэлдон миссис хыттӑн: — Бенедикт пичче! Килӗр-ха кунта, — тесе чӗнчӗ.

 — И миссис Уэлдон громко позвала: — Кузен Бенедикт! Идите сюда.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Итлӗр-ха, Бенедикт пичче, — чӗнчӗ ӑна йӑл кулса Уэлдон миссис, — наукӑна усӑ кӳрессишӗн пире таракансем ҫисе яччӑр тесе сунмастӑр пулӗ тетӗп эпӗ?

— Послушайте, кузен Бенедикт, — улыбаясь, сказала миссис Уэлдон, — надеюсь, вы не пожелаете, чтобы ради науки мы были съедены тараканами?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан, камбуз еннелле ҫаврӑнса, хыттӑн: — Негоро! — тесе чӗнчӗ.

 — И, повернувшись к камбузу, он громко крикнул: — Негоро!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл йытта чӗнчӗ.

И он позвал собаку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Хоуик! — чӗнчӗ капитан боцмана.

— Хоуик! — позвал капитан боцмана.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сашӑран ыйтса пӗлсе, вӑл кунта чӑнах та партизансен командирӗ хушнипе килнине ӗненнӗ хыҫҫӑн ҫак ҫӗнӗ ҫын — Березкин, ӑна Алексей тесе чӗнчӗ — Сашӑна вӑрман чӑтлӑхне, хӗрлӗармеецсен ушкӑнӗ пухӑнса тӑнӑ ҫӗре, ертсе кайрӗ.

Расспросив Сашу и убедившись, что тот действительно пришел по распоряжению командира партизанского: отряда, новый знакомый — Алексей, как его называл Березкин, — повел Сашу к тому месту в лесу, где находились остальные красноармейцы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тӗрӗс, — Мазин йӑл кулса илчӗ, унтан Петькӑна чӗнчӗ те ҫирӗппӗн: — Пуҫтарӑн! — терӗ.

— Правда, — улыбнулся Мазин и, кликнув Петьку, строго сказал ему: Собирайся!

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Лар, Санька, кан, — чӗнчӗ вӑл Сашӑна хӑй патне.

— Садись, Санька, отдохни! — приглашал он.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Витюшка ӑна кӑлӑхах чӗнчӗ.

Напрасно звал его Витюшка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл та Димкӑна яланлӑхах туслӑ пурӑнма сӑмах пачӗ, хӑй патне хӑнана чӗнчӗ.

Он, в свою очередь, обещал дружить и звал Димку к себе.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Коноплянко юлташ! — чӗнчӗ вӑл ҫемҫен.

— Товарищ, Коноплянко! — мягко окликнул он.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя! — чӗнчӗ каллех Фенька ӗсӗклесе.

Валю! — всхлипывая, зовет Фенька.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя! — чӗнчӗ тахӑшӗ тӗмсем хушшинчен чӗтрекен сасӑпа.

Валю! — дрожащим шепотом зовет кто-то из кустов.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Анне, мӗн эсир, ухмахланман пуль-ҫке? — юлхавлӑн чӗнчӗ Маруська чӑлантан.

— Вы, мамо, с ума сошли, чи що? — лениво откликалась из-за перегородки Маруська.

48 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Матвеич! — чӗнчӗ Ваҫҫук.

— Матвеич! — позвал Васек.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Мазин! — чӗнчӗ Ваҫҫук юлташне.

— Мазин! — окликнул товарища Васек.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

«Каяс пулать, вӑхӑт ҫитрӗ!» — Митя ҫӗртен кутамккине илчӗ те Гнедоя йыхӑрса чӗнчӗ.

«Время ехать!» — Митя поднял с земли рюкзак, подозвал Гнедко.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Час-часах чарӑнса тӑчӗ, итлесе пӑхрӗ, ерипен кӑшкӑрса чӗнчӗ.

Он часто останавливался, слушал, окликал.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех