Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аяккалла (тĕпĕ: аякка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Капитан савнӑ чунсене пӑрахса, аяккалла сиксе ӳкнӗ.

Капитан поспешил удалиться, оставив влюбленных наедине.

ХХХIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫынни урапинчен аяккалла тарса ӗлкӗрнӗ.

Мужик отбежал от телеги.

Хытӑ пынипе вӑй хутшӑнать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр-пӗр япала пиртен пит ҫывӑхра пулсан, ӑна лайӑхрах курас тесе, эпир аяккалла каятпӑр та инҫетрен тин чипер пӑхса илетпӗр.

Или когда слишком близко от нас то, что мы рассматриваем,— мы отстранимся и тогда рассмотрим.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл эпир мӗн тунинех тӑвать: пире хӑлхаран пит хытӑ кӑшкӑрса каласан, эпир аван илтейместпӗр, аяккалла пӑрӑнсан тин, мӗн каланине уйӑрса илме пултаратпӑр.

Она делает то же, что мы делаем, если нам говорят громко над самым ухом: мы отойдем и тогда издали только разберем, что говорят.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ну, мӗнех вара, — терӗ хытах плантатор, хута аяккалла хурса, хӑйӗн кофепе вафлисене ӗҫме-ҫиме тытӑнса, — вӑрҫӑ сукмакӗ ҫине тухсан, команчасем Коса-дель-Корвӑн шӑллӑ стенисем умӗнчен каялла чакса кайӗҫ, пирӗн гасиендӑна тивме хӑяймӗҫ, тесе шанса тӑрас пулать.

Ну что ж, — сказал плантатор, откладывая в сторону бумагу и продолжая пить кофе с вафлями, — будем надеяться, что, выйдя на военную тропу, команчи отступят перед зубчатыми стенами Каса-дель-Корво и не посмеют тронуть нашу гасиенду.

XXVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпир аяккалла кайма ӗлкӗриччен вӗсем унта сиксе тухаҫҫӗ те ҫавӑнтах пирӗн ҫула пӳлсе илеҫҫӗ.

Они будут там, прежде чем мы успеем отъехать на достаточное расстояние, и быстро догонят нас.

XV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫакӑнта, юланут ушкӑнне тин ҫеҫ курнӑ пек, мустангсем хӑйсене хӑвалани ҫинчен манса, аяккалла пӑрӑнса кайрӗҫ.

Тут, точно впервые заметив группу всадников, мустанги забыли о своем ненавистном преследователе и повернули в сторону.

ХIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫапла каласа, ватӑ сунарҫӑ ура ҫине тӑчӗ те аяккалла шуса каякан хурӑнпуҫлӑ ҫӗлен хыҫҫӑн ыткӑнчӗ.

При этих словах старый охотник вскочил на ноги и бросился за уползающим ужом.

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Чӑхӑ кабриэсто патнех шуса ҫитсе, кӑшт пуҫне ҫӗклесе, вӗрен ҫумне тӗкӗнсенех каялла ҫаврӑнса, аяккалла шуса кайнӑ.

Как только «курочка» подползла к самому кабриэсто и, немного приподняв голову, ткнулась прямо в веревку, она тотчас же повернула и поползла обратно.

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑш чухне, ӳсентӑран тавраш ӳсмен вырӑнпа пынӑ чухне, йӗрӗ аяккалла пӑрӑнса кайнӑ.

Иногда он отходил в сторону, когда путь лежал по местности без древесной растительности.

III сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫак кӗске калаҫу вӑхӑтӗнче илемлӗ креолка каретӑран пуҫне кӑларчӗ те аяккалла каякан юланута куҫпа пӑхса ӑсатрӗ.

Во время этого разговора прекрасная креолка высунулась из кареты и глазами провожала удалявшегося всадника.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Малалла мӗн тӑвасси ҫинчен сӳтсе-явмашкӑн юланутсем аяккалла кайса тӑчӗҫ.

Всадники отъехали в сторону, чтобы обсудить, что дальше делать.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑранипе аяккалла таракан антилопа е кӑшкӑрса вӗҫсе хӑпарса каякан кроншнеп ҫеҫ обоз чӑнах та куҫнине палӑртать.

Лишь убегающая в испуге антилопа да с криком взлетающий кроншнеп свидетельствуют о том, что обоз действительно движется.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл сиксе тӑчӗ те, пӗр хӑлхине тӑратса, пиртен аяккалла ҫӑмӑллӑн сиккелесе кайрӗ.

Он вскочил, поднял одно ухо и слегка запрыгал от нас.

Эпӗ чӑн малтан пӑшалпа мулкача персе тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Касса ярсан, эпир тарҫӑсемпе ӑна аяккалла сӗтерме тытӑнтӑмӑр, анчах, темӗн тӗрлӗ тӑрӑшсан та, вырӑнӗнчен тапратаймарӑмӑр: вӑл ҫыпӑҫса тӑнӑ пек выртать.

Когда я срубил ее, мы с мужиками стали ее оттаскивать; но сколько мы ни тащили, не могли ее сдвинуть: она как будто прилипла.

Йывӑҫсем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрени // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыв ансӑррипе аяккалла пӑрӑнма май ҫук.

И свернуть в сторону было нельзя из-за узости прохода.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чӗлхесӗр мганнга вӗрни-сурни вӗсене аяккалла хуса ячӗ-и?

Заклинания немого мганнги прогнали их?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл пӗлӗтсене чӑмӑрӗпе хӑмсарчӗ, вӗрсе-сурса тухатрӗ, пӗлӗтсене пӗр вырӑнта чарса тӑнӑ пек, унтан аяккалла тӗртсе янӑ пек туса кӑтартрӗ.

Он показывал облакам кулак, грозил им, заклинал их, делал вид, что сначала удерживает тучи на месте, а потом отталкивает их.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑй йӗри-тавра вырӑн туса, вӑл халӑх ушкӑнне аяккалла сирчӗ, унчченхинчен те хӗрӳллӗрех питне-куҫне вылятма тытӑнчӗ.

Он оттеснил толпу в сторону так, что вокруг него образовалось свободное пространство, и с еще большим неистовством, чем прежде, повторил свою пантомиму.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тата темле ҫул та суйласа илме пултарать ҫак тиркевлӗ чӗрчун: сӑмахран, хӑлха е ӗнсе еннелле анма, ученӑй куҫӗсенчен аяккалла кайма, кирек хӑш ҫеккунтра та вӗҫсе хӑпарса, тӗттӗм пӳртрен хӗвел ҫуттине, тӑван-пӗтенӗсем сӗрленӗ ҫӗре, паллах, хӑйӗн яланхи пурнӑҫне ирттерекен ҫӗре, тухса кайма, хӗвел пайӑркинче ҫухалма пултарать.

И сколько других путей могло избрать прихотливое насекомое — например, в сторону ушей или затылка, путей, уводящих его от глаз ученого, не говоря уж о том, что оно могло в любую секунду взлететь, покинуть темную хижину и исчезнуть в солнечных лучах, там, где оно, без сомнения, проводит свою жизнь и куда его должно привлекать жужжание его сородичей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех