Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл тинех ӑнланчӗ: хӗр унран чӑннипех те хӑпасшӑн мар иккен; тӑруках чарӑнчӗ те ҫаврӑнчӗ:

Тогда, уверенный, что это навязчивость, он резко остановился и обернулся.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Ӑмсанатӑн-и? — ыйтрӗ унран ҫыранран каҫхи Гном — пулӑсемпе лӗпӗшсен шухӑшӗсене вулама пӗлекенскер.

— Завидуешь? — спросил ее с берега ночной Гном, умевший читать мысли рыб и бабочек.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

— Чиперккеҫӗм, — ыйтрӗ унран чупса пыракан форель, — эсӗ ӑҫтан тупӑнтӑн?

— Милочка, — сказала ей пробегающая форель, — ты откуда взялась?

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Унран ӑршӑ перетчӗ, хам илтрӗм.

— От него пахло, я слышала.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Риттер та унран юлмасть — ту хушӑкӗ унӑн ӳте кӑтӑклакан, чарӑнми куллипе янӑрать.

Ему вторил Риттер, оглушая ущелье неудержимым, щекочущим тело смехом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Вӗсем унран ыйта-ыйта тӗпчеме пуҫларӗҫ.

Они стали его расспрашивать.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Унран ҫӗлене илчӗ те унпа хӑйӗн сулахай аллине явакларӗ — хӑйне евӗрлӗ сулӑ…

Взяв у него змею, она обвила ею свою левую руку, отчего получилось подобие браслета.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Эпӗ унран ҫак кунсенче шӑвӑнса тартӑм, анчах порт ҫывӑххине пула кӑна.

Я увильнул от него на днях, но лишь благодаря близости порта.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫав вӑхӑтрах тӑна-ӑна унран ытларах, вӑйлӑ наркӑмӑшла, витӗм кӳрекенни те ҫук.

И однако нет также ничего стремительнее, что действовало бы на сознание, подобно сильному яду.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫак самантсенче унӑн чунӗ умӗнче пирӗн ҫыру алли каялла чакать, — юратӑвӑн хӑватлӑ та телейсӗр вӑйӑмне мӗскӗн те тӗрӗс мар сӑмахсемпе сӑнчӑрласа лартса унран мӑшкӑллар мар; Суринэ юратӑвӗ — терт-нушара, чӗтренӳ-варкӑшура…

Перо наше отступает перед ее душой в эти минуты, — мы не совершим святотатства, пытаясь заковать в жалкие, неверные слова величайшее роковое усилие любви все в муках и трепете…

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Тытӑнчӑклӑ та кӑнттаммӑн калаҫнӑран, пурин ҫине те йӗрӗнсе пӑхнӑран, ыттисен хуйхи-инкекӗшӗн савӑнӑҫне пытарманран унпа туслашакан ҫукпа пӗрех; унӑн пӗр тус та ҫук; вӑхӑтлах юлташӗсем, шавлӑ ӗҫкӗ-ҫикӗри тусӗсем укҫа енчӗкӗ мӗнле пушанать — ҫав самантрах унран сивӗнеҫҫӗ.

Отрывистая, грубая речь, презрительное выражение лица и нескрываемое злорадство при виде чужих печалей не особенно располагали дружить с ним; друзей у него не было; а временные приятели, сподвижники кутежей, охладевали к обществу Пьера равномерно с отощанием его кошелька.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Унран — Нокран — ҫӗнӗ юрату патне тухса тарнӑ Темезӑн ултавӗпе ҫав тери пусӑрӑннӑ-антӑранӑ каччӑ арестлесен тата суд тусан пачах та пӑшӑрханман.

Нок был так подавлен и ошеломлен вероломством скрывшейся от него — к новой любви — Темезы, что остался глубоко равнодушным к аресту и суду.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эпир ҫамрӑк Антонио Гонзалеспа унран кая мар ҫамрӑк Джоанна Скоррей мӑшӑрланнӑ кун пырса ҫитнӗ иккен.

Оказалось, что мы приехали в день бракосочетания юного Антонио Гонзалеса с не менее молоденькой Джоанной Скоррей.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл вилетӗп тесе пӗлтернӗ, урайне выртнӑ та йынӑшма пикеннӗ, унран Лие каланӑ: «Ҫырӑва ылтӑн тӳмеллӗ ҫынна пар»; вӗсем, ачасем, урӑх нимӗн те пӗлмеҫҫӗ.

После этого он сказал, что умирает, лег на пол и застонал, а затем сказал Ли: «Отдай письмо человеку с золотыми пуговицами», — и больше они, дети, ничего не знают.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Дюк Бильдерӑн кашни кӑтартӑвне ҫураҫнӑ хӗр чуп тунинчен те ҫывӑхарах илетчӗ чӗри ҫумне; Вӑл — Дюк — икӗ хут хӑрушӑ инкек тӳснине, шлюпка ҫине чи юлашкинчен аннине пӗлекен Бильдер, ҫак Бильдер… куҫран пӑхса мар, хыҫӗнче, пӗтӗм гаване ахӑртмалӑх, ҫапла тӑрӑхласа кулнӑ иккен унран!

Бильдер, каждое указание которого Дюк принимал к сердцу ближе, чем поцелуй невесты; Бильдер, знающий, что он, Дюк, два раза терпел крушение, сходя на шлюпку последним; этот Бильдер заочно, а не в глаза высмеял его на потеху всей гавани.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Тата ас тӑвӑр: эрех — вилӗм, аркану, унран сыхланӑр, ачамсем.

И помните, что вино — гибель, опасайтесь его, дети мои.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Сив чир унран вӑхӑтлӑха хӑпрӗ пек, анчах вӑл вӑйӗ ҫуккипе антӑрасах кайрӗ.

Лихорадка временно оставила его, но он отупел от слабости.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Аян патрона кӑларчӗ, пӑшал кӗпҫине ҫуса тасатрӗ, шлюпкӑна тарӑн ҫӗре сӗтӗрсе кӗчӗ — вӑл хыпаланать; унпа пӗрле, унран пӗр ҫеккунт та юлмасӑр, хулари ҫӳлле хӗр шывра чӗр куҫҫи таран ҫӳрет.

Аян вынул патрон, промыл ствол и вывел шлюпку на глубину — он торопился; вместе с ним, ни на секунду не оставляя его, ходила по колена в воде высокая городская девушка.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шывпа исленнӗскер, тертленсе ҫитнӗскер — вӑл пыра ятлаҫу сӑмахӗсемпе, чӑрсӑр кӳрентерӳпе хуравларӗ, унран мӑшкӑлласа кулчӗ, чи вӗчӗхӳллӗ, кӳренӳллӗ сӑмахсем шухӑшласа тупрӗ:

Залитый водой, измученный, он осыпал пролив презрительными ругательствами, дерзкими оскорблениями, издевался, придумывая самые язвительные, обидные слова.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян хӗр ҫине пӑхать, унран куҫӗсене ниепле те вӗҫертеймест.

Аян смотрел и не мог отвести взгляда от ее лица.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех