Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав вӑхӑтрах шыв ҫинче, ҫутӑ ӳкнӗ тӗлте, хӑрушӑ пит — этем пичӗ, шӑлне шап-шуррӑн йӗрсе пӑрахнӑскер, курӑнса кайнӑ.

В то же время в пятне света на воде явилось большое, страшное человеческое лицо с белыми оскаленными зубами.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Палуба тарӑх ҫара уран шаплаттарса чупни, хӗвӗшни илтӗннӗ, ҫӳлтен, ача пичӗ патӗнченех, икӗ пакур шӑвӑнса иртнӗ, унтан вӗсем ҫавӑнтах, ним сасӑсӑр-мӗнсӗр, ҫӑра шывалла чикӗннӗ…

По палубе зашлепали босые ноги, послышалась возня, мимо лица мальчика сверху скользнули два багра и почти бесшумно вонзились в густую воду…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома та ӑна мӑйӗнчен ыталаса тытнӑ, пичӗпе унӑн пичӗ ҫумне тӗршӗнсе, нимӗн чӗнмесӗр, тӑтӑшшӑн сывланӑ.

А Фома обнял его за шею и, прижавшись щекой к его щеке, молчал, дыша ускоренно.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӳсӗр пичӗ чӗтрене-чӗтрене кайнӑ, куҫӗсем хӗрелсе шывланнӑ, тутисем хӑравҫӑ кулӑпа турткаланнӑ.

Пьяное лицо вздрагивало, глаза, краснея, наливались слезами, и губы растягивались в пугливую улыбку.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун пичӗ тӑрӑх — вӑл епле те пулсан ашшӗнчен хӑйӗн шухӑшне ҫирӗплетекен ответ илесшӗн пулни палӑрнӑ.

И по лицу его было видно, что он очень хотел бы услышать утвердительный ответ.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ывӑлӗн тимсӗрленнӗ пичӗ ҫине темӗнле кӑмӑлсӑррӑн, ҫав вӑхӑтрах — хӑраса кайнӑ пек пӑхнӑ.

И в его взгляде на разочарованное лицо сына было что-то недовольное, почти боязливое…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнатӑн пысӑк та катмар пӗвӗ, труба пек сасси, сухаллӑ пичӗ, ҫӑра та кӑвак, ҫӗлӗк пек ҫӳҫлӗ пуҫӗ, вӑрӑм та вӑйлӑ аллисем, йӑлтӑраса тӑракан куҫӗсем — ҫаксем пурте Игната юмахри хурахӑн сӑнарне панӑ.

Громадный рост Игната, его трубный голос, бородатое лицо, голова в густой шапке седых волос, сильные длинные руки и сверкающие глаза — всё это придавало Игнату сходство со сказочными разбойниками.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах унӑн пӗркеленнӗ пичӗ ҫинче хӑйне хирӗҫ ӑшшӑн йӑлкӑшакан куҫсене курсан, ача ҫавӑнтах карчӑкӑн чӗркуҫҫийӗсем ҫине ӗненӳллӗн пуҫне чикнӗ.

Но когда он рассмотрел на ее сморщенном лице черные глаза, ласково улыбавшиеся ему, — он сразу доверчиво ткнулся головой в ее колени.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Картланса тӑракан ҫӳллӗ ҫамки пуҫӗ ҫинчи кукшипе пӗрлешсе кайнӑ; пӑхсассӑн, ҫак ҫыннӑн икӗ пит пек курӑннӑ, — пӗри, пурне те курӑнаканни, ӑслӑ та чӗрӗ, вӑрӑм кӑмӑрчак сӑмсаллӑ пулнӑ; тепӗр пичӗ ҫӳлерехре вырнаҫса тӑнӑ, унӑн куҫӗ-мӗнӗ курӑнман, ӳчӗ пӗркеленсе, картланса тӑнӑ.

Высокий лоб, изрезанный морщинами, сливался с лысиной, и казалось, что у этого человека два лица — одно проницательное и умное, с длинным хрящевым носом, всем видимое а над ним — другое, без глаз, с одними только морщинами.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн тавра мунчавӑр чупкаланӑ; йӗрекен ачана сулласа, карчӑк ӑна темӗскер ҫине тӑрсах каланӑ, анчах Игнат нимӗн те илтмен, куҫӗсене вӑл арӑмӗн хӑрушӑ пичӗ ҫийӗнчен ниепле те илеймен.

Около него суетилась повитуха; болтая в воздухе плачущим ребенком, она что-то убедительно говорила ему, но он ничего не слышал и не мог оторвать своих глаз от страшного лица жены.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах арӑмӗ хӑйӗн паҫӑрхи сӑмахне упӑшкин пичӗ патӗнчех тепӗр хут каланӑ:

Но прямо в лицо его жена повторила:

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗ йӑлтах сӑнтан ӳкнӗ, пичӗ сарӑхнӑ, пурнӑҫсӑрланнӑ; чарӑлса кайнӑ пысӑк куҫӗсем тавра лап-лап хура персе тухнӑ, — ҫак сӑн Игнатшӑн ют пек пулнӑ.

Желтое, безжизненное, с черными пятнами вокруг огромных, широко раскрытых глаз — оно было чужое Игнату.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат нимӗн те чӗнмен, вӑл арӑмӗн минтер ӑшне путнӑ пичӗ ҫине тинкернӗ.

Игнат молчал, пристально глядя на лицо жены, утонувшее в подушке.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр Маякин анчах, ӑслӑ мыскараҫӑ этем, хӑш чух Натальйӑн пичӗ ҫине мӗлке евӗр палӑри-палӑрми кулӑ килтерме пултарнӑ.

Лишь Маякин, умница и балагур, порой вызывал на лице ее улыбку, неясную, как тень.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн, кун пек чух, пичӗ яланах урам еннелле пулнӑ, анчах та куҫӗсем урамри хӗвӗшӳллӗ пурнӑҫ ҫинче пулман, вӑл тултине пӑхсан та курман, унӑн куҫӗсем хӑйӗн ӑшнелле, таҫта, шалалла тинкерсе пӑхнӑ.

Лицо ее обращено на улицу, но взгляд был так безучастен ко всему, что жило и двигалось за окном, и в то же время был так сосредоточенно глубок, как будто она смотрела внутрь себя.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗн килӗшӳллӗ тӑрӑхла пичӗ ҫине кулӑ сӑнарӗ хутран-ситрен ҫеҫ килкеленӗ, — яланах вӑл темӗн ҫинчен шухӑшласа ҫӳренӗ, сулхӑн та лӑпкӑ кӑвак куҫӗсенче хӑш чух, темӗнле, тӗксӗмленни, ютшӑнни йӑлтӑра-йӑлтӑра кайнӑ.

Улыбка редко являлась на овальном, строго правильном лице его жены, всегда она думала о чем-то, и в голубых ее глазах, холодно спокойных, порой сверкало что-то темное, нелюдимое.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Помещикӑн шуралса кайнӑ пичӗ ҫинче кулӑ палӑрчӗ.

На побледневшем лице помещика мелькнула улыбка.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лю пичӗ вӑл пӗтӗмӗшпех ҫухалса кайнине кӑтартать.

Лицо Лю выражало полную растерянность.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пичӗ тӑрӑх юхакан тарне гимнастеркин ярханах янӑ ҫухипе шӑлса илсе, Чжао Юй-линь алӑк патне ыткӑнчӗ.

Чжао Юй-линь бросился к двери, на ходу вытирая воротом расстегнутой гимнастерки льющийся с лица пот.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл хӑнана пыма чӗнекен хута таткаласа пӗтерчӗ те, ӑна Ли Цин-шань пичӗ ҫине печӗ.

Он разорвал приглашение в клочки и бросил в лицо посетителю.

V // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех