Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Володя сăмах пирĕн базăра пур.
Володя (тĕпĕ: Володя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Володя ҫаврӑнчӗ те, сулахай куҫне хӗссе, Оля ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

Володя обернулся и, прищурив левый глаз, внимательно посмотрел на Олю.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя шухӑша путрӗ.

Володя задумался.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя утсене кӳлет: хыҫлӑ пукан шӑлӗсем ҫине вӗрен ява-ява илет, йӗнер кантрисене туртса ҫыхать.

Володя запрягает лошадей: накручивает веревочки на зубцы кресла, подтягивает подпруги.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя ашшӗ кабинетӗнчен хӑна пӳлӗмне, хӑна пӳлӗмӗнчен ашшӗ кабинетне чупкалать, мӗн тумаллине пӗлеймест.

Володя бегает из папиного кабинета в гостиную и обратно и не знает, на что ему решиться.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя ассӑн сывласа илчӗ.

Володя вздохнул.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Малта Маняшӑпа Митя, ун хыҫҫӑн Ольӑпа Володя, юлашкинчен Аньӑпа Саша.

Впереди идут Маняша с Митей, за ними Оля с Володей и затем Аня с Сашей.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя ҫипсене йӗп ҫине тирчӗ.

Володя вдевал нитки в иголки.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Оля макӑрнине курсассӑн, Володя кӗсйинчен тутӑр кӑларчӗ те унӑн куҫҫульне шӑлса илчӗ.

Володя увидел заплаканное лицо Оли, вынул из кармана платок, вытер ей слезы.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сашӑпа Володя сӑрлӑ урайне ӑвӑспа сӑтӑрма, хӑйсен тата йӑмӑкӗсен ботинкисене тасатма тытӑнчӗҫ.

Саша с Володей принялись натирать воском крашеные полы и чистить себе и сестрам ботинки.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Каҫхи апат вӑхӑтӗнче ашшӗпе амӑшӗ Володя ҫӳҫне ҫыпҫӑннӑ ҫуталса тӑракан ҫункавсене те, Оля мӑйӗнчи тем тӗслӗ ҫипсен пайӑркисене те, Сашӑн бинтпа ҫыхса янӑ аллине те, Митьӑн сӑрӑпа варланнӑ питне те асӑрхамарӗҫ.

За ужином родители не замечали ни золотистых стружек, запутавшихся в кудрях Володи, ни висевших на шее у Оли прядей цветных ниток, ни забинтованного у Саши пальца, ни перемазанного красками лица Мити.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня, Саша, Володя тата Оля Вӑрттӑнлӑха сыхламашкӑн пӗр-пӗрне сӑмах панӑ.

Аня, Саша, Володя и Оля дали друг другу слово беречь Секрет и папе с мамой его не выдавать.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аякӗ ҫине Володя тӗшӗрӗлсе анчӗ те, куҫне темле уҫас тесен те, уҫаймарӗ.

Володя сваливается на бок и уж никак не может открыть глаза.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Мӗнле вӑрттӑнлӑхне ҫӗнсе илмелле-ха? — шухӑшлать Володя. — Этемлӗхе мӗнле ҫӗнӗ вӑй пама пулӗ?

«Какая это тайна? — думает Володя. — Как можно подарить человеку новую силу?

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӳрнисем ан вӗҫерӗнчӗр, куҫӗ ан хупӑнтӑр тесе Володя чавсипе чӗркуҫҫи ҫине тӗрӗнет.

Володя уперся локтями в колени, чтобы не соскользнули пальцы, не закрылись глаза.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя кравать ҫинче ларать, куҫ хупанкийӗсене хупас мар тесе пӳрнисемпе тытать, амӑшӗн сӑпка юррине итлет.

Володя сидит на кровати и, поддерживая веки пальцами, чтобы не закрылись глаза, слушает мамину колыбельную.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя хӑй «кабинетне» улӑхать.

Володя поднимается к себе в «кабинет».

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Столяр килчӗ, Сашӑпа Володя чугун пек хытӑ юман пӗренене касма пулӑшрӗҫ.

Пришел столяр, и Саша с Володей помогали распиливать дубовое бревно, твердое, как чугун.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя амӑшне хӗрӳллӗн ыталаса илчӗ.

Володя горячо обнял маму.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя пиччӗшӗ ҫине тав тунӑн пӑхса илчӗ.

Володя с благодарностью взглянул на старшего брата.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя тӑххӑрта пырать ӗнтӗ.

Володе уже девятый год.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех