Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнчӗ (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кил хуҫи хӗрарӑмӗ, тӗлӗнсе, старик ҫине пӑхса илчӗ те ӑна крыльца ҫине тухма чӗнчӗ.

Хозяйка с недоумением посмотрела на старика и пригласила его выйти на крыльцо.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вырсарникун пулнӑ май Владимир Ильич тухтӑра кимӗпе ярӑнма кайма чӗнчӗ.

День был воскресный, и Владимир Ильич предложил доктору покататься на лодке.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Дмитрий Ильич доктора сада чӗнчӗ.

Дмитрий Ильич пригласил доктора в сад.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тӗрме хуралҫи шалтан мӑраннӑн чӗнчӗ:

Тюремщик из глубины лениво буркнул:

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Аннеҫӗм! — шӑппӑн чӗнчӗ ӑна Володя.

Куҫарса пулӑш

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Гаррис, — шӑппӑн чӗнчӗ вӑл, — эсӗ папирус чӑтлӑхӗнче темскер чӑштӑртаттарнине илтмерӗн-и?

— Гаррис, — сказал он тихо, — ты не слышал какого-то шороха в зарослях папируса?

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Кунта, Динго, каялла! — чӗнчӗ ӑна Дик Сэнд.

— Назад, Динго, назад! — крикнул Дик Сэнд.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл чарӑнса тӑчӗ те йытта хӑй патне чӗнчӗ.

Он остановился и подозвал собаку.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Геркулес хӑйӗн хӑватлӑ сассипе ӑна кӑшкӑрса чӗнчӗ те, энтомолог ҫавӑнтах мӑйне хуҫасран та хӑрамасӑр чӑнкӑ ҫыранранах анчӗ.

Геркулес позвал его во всю силу своих богатырских легких, и почти тотчас же энтомолог спустился с крутого откоса, рискуя сломать себе шею.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ача чӑтма ҫук савӑннипе хаваслӑн амӑшне чӗнчӗ те хӑй мӗн тупнине кӑтартрӗ.

Малыш пришел в восторг, он радостно позвал мать и показал ей свою находку.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тусӑмсем! — чӗнчӗ вӑл ҫак кун ирхине палуба ҫине тухса.

Друзья мои! — вскричал он, поднявшись на палубу на заре этого дня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Лена, — чӗнчӗ вӑл арӑмне, — пирӗн пата хӑнасем, чей хатӗрле!

Лена, — крикнул он жене, — гости к нам, готовь чай!

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мӗншӗн нумай тӑтӑн? — чӗнчӗ ӑна Мария Александровна.

Что так поздно? — окликнула его Мария Александровна.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна шурса кайрӗ, ачисем ҫине пӑхрӗ те Иван Владимировича хӑйпе пӗрле кабинета кӗме чӗнчӗ.

Мария Александровна побледнела и, взглянув на детей, пригласила Ивана Владимировича пройти с ней в кабинет.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Аннеҫӗм! — шӑппӑн чӗнчӗ ӑна Володя.

— Мамочка! — тихо окликнул ее Володя.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Илюша! — чӗнчӗ вӑл упӑшкине.

— Илюша! — окликнула она мужа.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Уэлдон миссис! — чӗнчӗ Дик.

— Миссис Уэлдон! — крикнул Дик.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Карап хӳринче ҫӳреме чаракан йӗрке ҫук терӗм эпӗ, — хирӗҫ чӗнчӗ карап кокӗ.

— Я сказал, — ответил судовой кок, — что нет правила, которое запрещало бы гулять по корме.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак йывӑр та нумай вӑхӑт хушши аппаланмалли ӗҫре хӑйне пулӑшма вӑл Томпа ун юлташӗсене чӗнчӗ.

Он позвал Тома и всех его товарищей, чтобы они помогли выполнить этот трудный маневр, который, к несчастью, требовал довольно продолжительного времени.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан Дик виҫӗ кӗтеслӗ парӑсӑн, кливерӑн, шкотне кирлӗ таран пушатма хушрӗ те негрсене карап хӳрине чӗнчӗ.

Затем Дик велел вытравить шкоты кливера и созвал после этого негров на корме.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех