Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курсан (тĕпĕ: кур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл сигарӑн пушӑ курупкинче ҫакланса юлнӑ ассигнацие шыраса тупрӗ-тупрех, сехечӗ ҫине пӑхрӗ те — саккӑрччен пилӗк минут ҫеҫ юлнине курсан урама чупса тухрӗ.

Он разыскал ассигнацию, застрявшую в пустой сигарной коробке, взглянул на часы и, увидев, что до восьми осталось всего пять минут, выбежал на улицу.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

— Мӗншӗн пӑлхану, ырӑ ҫыннӑмӑр? — ӑс панӑн каласа хучӗ вӑл пурте пӗр-пӗрне чыша-чыша сӗтел айнелле упаленнине курсан.

— Зачем смятение, господа? — внушительно проголосил он, видя, что все лезут под столы, давя друг друга.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Ҫурма уҫӑ кӑкӑрӗ ҫинче аялти кӗпе хӗрри чӗтрекелет, чӗри таппине лӑпкӑ хусканупа евӗрлет, ҫакна курсан, кӑмӑл-туйӑмӗн вӑрттӑн пӗлтерӗшӗн вӑйӗпе, — ҫывӑракан ҫак чун тӗлӗшпе Шамполион ҫепӗҫ ҫывӑхлӑх тата унпа пӗрле пулнин савӑнӑҫне туйса илчӗ.

Край сорочки на полуоткрытой груди вздрагивал, едва заметными движениями следуя ритму сердца, и от этого, силой таинственного значения наших впечатлений, Шамполион ощутил мягкую близость к спящему существу и радость быть с ним.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Пуҫлӑх хӗрне курсан вӑл пукан ҫинчен яштах ҫӗкленчӗ.

Увидев дочь начальника, он поднялся с табурета.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Ах, капитан господин акӑ! — кӑшкӑрсах ячӗ Комендант хулари театра кайма тухнӑ капитана тата унӑн арӑмне курсан.

— Ах, вот и господин капитан! — вскричал Комендант, увидев капитана, который шел с женой в городской театр.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Ылтӑн муклашкине курсан вӑл малтанах хӑйӗн куҫӗсене хӑй ӗненмерӗ.

Увидев самородок, он вначале не поверил своим глазам.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Ҫапкаланчӑк музыкантсене курсан вӗсене выляма хушрӗ, хӑй каллех эрех, сӑра, кукӑль, тӗрлӗ ытти апат-ҫимӗҫ ыйтрӗ; ӳсӗрӗлнипе хаваслансах кайнӑскер — хупахра кам пур ҫавна сӑйлама пикенчӗ.

Увидев бродячих музыкантов, приказал им играть, а сам потребовал вина, пива, пирогов, разной закуски; развеселясь окончательно, начал он угощать всех, кто был в кабаке.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Смит тарӑхса кайрӗ те килӗшмерӗ, анчах капитан команда пӑлхав ҫӗклеме хатӗррине курсан Смита арчана кӑларса пеме хушрӗ.

Смит рассердился и отказался, но капитан, видя что команда готова взбунтоваться, приказал ему выбросить сундук.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Кравать хыттӑн силленчӗ те — шӑналӑк айӗнчен пӳлӗме кисретсе ахӑлтата-ахӑлтата Дезль Гленау ҫӗкленчӗ, — ҫакна курсан Спринг хӑйне пукан ҫинчен чикеленсе аннӑн туйрӗ.

Кровать сильно закачалась, и из-под нее вылез Дезль Гленау, заливаясь хохотом, от которого Спринг почувствовал себя так, как будто упал с табурета.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Хӗр ӳчӗ ҫинче икӗ тумлам юн курсан ҫакӑн пӗлтерӗшӗ каччӑна кӑшкӑру евӗр ӑнланмалла пулчӗ.

Он увидел две капли крови на теле девушки, смысл которых был ему понятен, как крик.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Хӑйсем патнелле килекен Филипа курсан Анни ӑна хирӗҫ чупрӗ:

Увидев Филиппа, подходившего к ним, Анни поспешила к нему.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Вӑл пӗчӗк шывра аллипе пулӑ тытма хӑтланать, ҫул тӑваткалӗнчи пысӑк чул катрамне шакка-шакка тӗпчет, унтан чул сасси нумай вӑхӑт тамалмасӑр янӑранине итлесе ларать, стена ҫинче сарӑ хӗвел пайӑркисене курсан киленсе-киленсе кулать.

Она пыталась ловить руками рыбу в ручье, стукала по большому камню, что на перекрестке, слушая, как он, долго затихая, звенит, и смеялась, если видела на стене желтого зайчика.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ҫывӑхра тӑшман карапӗ ҫуккине курсан каллех — хӗвел тухӑҫнелле…

Тогда, не видя вблизи неприятельского судна, он снова пошел на восток.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫӑлӑнӑҫ номерне курсан Нок чӑнкӑ картлашкан тӑваттӑмӗш хутӗнче чарӑнчӗ, малтанах шӑнкӑртаттарчӗ, унтан алӑка вӑйлӑн туртрӗ; ӑна тӳрех уҫрӗҫ.

Увидев спасительный номер, Нок остановился на четвертом этаже крутой лестницы, сначала позвонил, а затем рванул дверь, и ее быстро открыли.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аялта тӑракан хӗр кавалерӗ ҫав таран ӑнланмалла мар ҫухалнине курсан ачанни пек пӗчӗк ҫӑварне тӗлӗннипе карсах пӑрахрӗ.

Девушка, стоявшая внизу, раскрыла от изумления маленький, детский рот при виде столь загадочного исчезновения кавалера.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫӗтӗк-ҫатӑк тумлӑ, ҫурма ҫарамас кӑптӑрмӑш старикпе тӗл пуласса кӗтнӗ Фук ӑна курсан ҫав тери тӗлӗнчӗ; ҫулӗсене кура Бильдера франт теме те юрать-тӗр.

К великому удивлению Фука, ожидавшего увидеть полураздетого, оборванного старика, он убедился, что Бильдер для своих лет еще большой франт.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Кӗреҫепе тӑракан Дюка курсан аякранах пуҫне тайрӗ, тӳпенелле пӑхрӗ те — ал тупанӗсене хутлатса савӑнӑҫлӑ кӑмӑлне сӑнарларӗ.

Увидев стоящего с лопатой Дюка, он издали закивал головой, поднял глаза к небу и изобразил ладонями, сложенными вместе, радостное умиление.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Пирӗнпе выля-ха, пыл хурчӗ! — тенӗ ачасем, сарӑ пыл хуртне курсан.

— Поиграй с нами, — сказали дети желтой, мохнатой пчеле.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Эпӗ куҫсене айванла мӑчлаттарнине курсан вӑл татах хӑюлланчӗ.

А он, видя, что я хлопаю глазами, приободрился.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ҫенӗкӗнне те, пӳртӗнне те алӑкӗсене ҫӑрапах питӗрнине, вӗсене пултӑрӗ уҫҫипех уҫнине, алӑк хӑлӑпӗнчен тирпейлӗ ҫака-ҫака хӑварнине курсан, вӑл пӑртак лӑпланчӗ, ҫапах сыхлӑхне чакармарӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех