Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах эпир йытӑ вӗрнӗ сасса тепӗр енчен илтрӗмӗр.
Но тут мы услыхали лай совсем в другом месте.

Борькӑпа Сурька // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Самантрах ҫӗр тӗпӗнчен йытӑ вӗрнӗ сасӑ илтӗнсе кайрӗ.
Вдруг где-то там, глубоко, раздалось тявканье собаки.

Пирӗнпе пӗрле мӑйӗнчен сӑнчӑрпа кӑкарнӑ фокстеррьер йытӑ пырать.
С нами была собака, фокстерьер, на цепи.

Бишкӑсӑр пуҫне манӑн Запятайка ятлӑ йытӑ та пурччӗ.
Кроме Бишки, у меня была ещё такса Запятайка.

Каштанка, Бишка, Запятайка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Аслӑ йытӑ рояль патне пырать те малти урине ҫӗклесе клавиш ҫине пусать.
Умная собака подходит к роялю, поднимает лапу и бьёт по клавише.

Йытӑ кулянса вӑрӑммӑн сывлать, ман ҫине хурлӑхлӑн пӑхать, — хӑйӗн куҫӗсем шывланнӑ.
Собака вздыхает, смотрит на меня печально, в глазах слёзы.

«Ниушлӗ, йытӑ та музыкӑна ӑнланма пултарать? — тесе шухӑшларӑм.
«Неужели у собаки музыкальный слух? — подумал я.

Ҫапла пӗрре, ҫав йытӑ тухса кӑтартнӑ вӑхӑтра, курса ларакансенчен пӗри сасартӑк: — Жучка, Жучка! — тесе кӑшкӑрнӑ.
И вот один раз, когда она выступала в цирке, с галёрки вдруг кто-то крикнул: — Жучка! Жучка!

Ҫак калавра вӑл Жучка ятлӑ йытӑ ҫинчен ҫырать.
В этом рассказе говорится о собаке Жучке.

Васька лӑпланчӗ те, йытӑ пек вӗрсе илсе, ҫаврӑна-ҫаврӑна Лео хыҫҫӑн арена ҫине тухрӗ.
Васька успокоился и с коротким лаем, переваливаясь, вернулся вслед за Лео на арену.

Лео Васькӑна мӗнле вӗрентни ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Акӑ, сӑмахран, арена ҫинчи парта хушшинче ларнӑ вӑхӑтра ватӑ йытӑ Лорд ыйхӑ килнипе ҫӑварне кара-кара илетчӗ.
Так, например, сидя на арене за партой, старый пёс Лорд нередко зевал, широко раскрывая пасть.

Класри доска умӗнче // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Слон ман хыҫранах, йытӑ пек, пӗр утӑм юлми утса пычӗ.
Слон пошёл за мной по пятам, как собака.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Эпӗ йытӑ патне пӗшкӗнтӗм те ӑна ыталама, лапсӑркка ҫӑмлӑ тутисенчен чуптума пуҫларӑм.
Я нагнулся к собаке и стал её обнимать и целовать в косматую морду.

Пирӗн Жучка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ӗнер хам вӗлернӗ йытӑ, яланхи пекех, мучи патӗнче хӳрине пӑлтӑртаттарса тӑра парать.
Собака, убитая мною накануне, стояла, как всегда, около нашего «дядьки» и помахивала хвостом.

Вӗлернӗ йытӑ унтах выртса юлчӗ.
Убитая собака осталась там…

Эпӗ кантрана вӗҫертсе ятӑм та, йытӑ йывӑррӑн ҫӗре персе анчӗ.
Я выпустил верёвку, и собака тяжело упала на землю.

Йытӑ хӑрӑлтатса турткалашать.
Собака хрипела и дергалась.

Йытӑ мана шаннӑ пекех хӳрине вылятса ҫуланкаларӗ.
Собака доверчиво виляла хвостом.

Йытӑ йынӑшса чупса кайрӗ.
Собака с визгом бросилась бежать.

Кӗтмен ҫӗртенех пирӗн надзиратель «мучин» тепӗр йытӑ тупӑнчӗ.
И вдруг у нашего надзирателя, у «дядьки», появилась своя собака.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика