Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнсине (тĕпĕ: ӗнсе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл унӑн ӑшӑ та пӗркеленчӗк ӗнсине хуллен ҫапса илчӗ.

Он слегка похлопал его по теплому складчатому затылку.

4 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Ҫапла ҫав, ун пек вара чӑн та инкек пулма пултарать, — ӗнсине хыҫкаласа илчӗ Петя.

— Да, тогда действительно беда получилась бы, — Петя почесал затылок.

Пограничниксемпе тӗл пулни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ун чух ӑнланатӑр, йӑлтах ӑнланса илетӗр! — американец лӳчӗркенсе пӗтнӗ шлепкине куҫӗ ҫинерех пусса лартрӗ те ӗнсине хыҫкаласа илчӗ:

Вы поймете, вы всё хорошо поймете! — Американец сдвинул измятую шляпу на глаза, почесал затылок.

Тӗлӗнмелле американец // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Аптранӑ енне Эттай ӗнсине хыҫкаласа илчӗ те хӑйӗн тусӗсем ҫинелле айӑплӑн пӑхрӗ:

Обескураженный Эттай почесал затылок и, глянув виновато на своих друзей, промолвил:

Тавыль шкула каясшӑн // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Шел, эпӗ кунта пулман! — тарӑхнипе ӗнсине хыҫса илчӗ Эттай.

Эттай досадливо почесал затылок: — Ах, жаль, меня не было здесь!

Переменӑри хирӗҫӳ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эттай ирӗксӗртен тенӗ пек ӗнсине хыҫкаласа илчӗ те алӑ ҫума утрӗ.

Эттай озадаченно почесал затылок и направился мыть руки.

Кэргыль патӗнче хӑнара // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Ай, аван мар пулса тухрӗ! — терӗ Тынэт, тарӑхнипе ӗнсине хыҫса илсе. — Питӗ аван мар. Мӗншӗн-ха хӑйӗн шӑршлӑ чӗлӗмне тыттарчӗ вӑл мана!»

«Ай, как нехорошо получилось! — сказал Тынэт, почесывая от злости затылок. Совсем нехорошо. И зачем только он сунул мне в руки эту вонючую трубку!»

Ваннӑ чӗлӗм // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тынэт тарӑхса ӗнсине хыҫса илчӗ те ҫав тери кӳренсе каларӗ:

Тынэт яростно почесал затылок и с выражением величайшей досады на лице сказал:

Хӗл хӑрарӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Виталий ӗнсине кӑтӑрт-кӑтӑрт хыҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Бикмуш мучи кӗҫӗтмен ҫӗртенех ӗнсине хыҫса илчӗ те, кӑмӑлсӑрланса, пит-куҫне пӗркелерӗ:

Дед Бикмуш почесал затылок, поморщился:

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Эх, атьсем, атьсем! — терӗ те архитектор ӗнсине хыҫса илчӗ.

— Эх, ребята, ребята! — воскликнул архитектор и почесал в затылке, будто у него и в самом деле там зачесалось.

7 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Асли, Йӑкӑнат, вӑтӑр ҫулта пулнӑ; иккӗмӗш, Ваҫли, авланнӑскер пулнӑ, анчах рекрута юрайман; виҫҫӗмӗш, Илюк, тин ҫеҫ авланнӑ, ҫутӑ та хӗрлӗ сӑнлӑ, шукӑль тӑлӑп тӑхӑннӑ (вӑл ямшӑкра ҫӳренӗ), вӑл халӑх ҫине пӑхкаласа тӑнӑ, хушӑран шӗлепке айӗн ӗнсине хыҫкаласа илнӗ, — уншӑн пулсан кунта нимӗнле ӗҫ те ҫук пек туйӑннӑ.

Старший, Игнат, был уже тридцати лет; второй, Василий, был тоже женат, но не годен в рекруты; третий, Илюшка, племянник, только что женившийся, белый, румяный, в щегольском тулупе (он в ямщиках ездил), стоял, поглядывал на народ, почесывая иногда в затылке под шляпой, как будто дело не до него касалось.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Совет Ҫарӗ ҫак аслӑ хирӗҫпулура фашистӑн ӗнсине ҫапса хуҫрӗ, ҫапӑҫура пин-пин ҫухрӑм утрӗ, ҫӗнтерӳ ялавне рейхстаг тӑррине ҫакса хучӗ.

Советская Армия в великом единоборстве сломила хребет фашизму, с боем прошла тысячи вёрст, водрузила победный флаг над остовом рейхстага.

Ӗмӗт тулчӗ! // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Генерал картузне хыврӗ, сӑмса тутӑрне кӑларчӗ те унпа ӗнсине тата темле юлхавлӑраххӑн, старикле ҫамкине шӑлса илчӗ.

Генерал снял фуражку, вынул платок, вытер им шею, как-то лениво, почти по-стариковски промакнул лоб.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ утан «боксла» илтерсе янӑ шурӑрах ӗнси хыҫне, хӑйне ҫӗленӗ гимнастеркӑн ҫухисем ҫӑт тытса тӑракан хӗвелпе пиҫсе кайнӑ ӗнсине, Виктор хӑйӗн тирпейлӗхӗпе тип-тикӗс ҫӗлесе хунӑ ҫухин ҫип-ҫинҫе хӗррине асӑрхаса илтӗм.

Я видел его стриженный «под бокс» белесый затылок, загорелую шею, плотно охваченную воротом отлично сшитой гимнастерки, тоненький кантик подворотника пришит Виктором с аккуратностью, воспитанной у него с детства матерью.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Генерал хӑйӗн ӗнсине тытса чӗпӗтрӗ те ыраттарнӑ пек хутланса илчӗ.

 — Генерал ущипнул себя за шею, скривился, как от физической боли.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл, хӑйӗн кӳлепипе каялла таянса, руль умӗнче ларса пырать, кӗпи ҫухи унӑн хӗвелпе пиҫсе кайнӑ ӗнсине ӑраснах тӗксӗмлетсе, шап-шурӑ выртать.

Он сидел за рулем, откинув назад свой корпус, белыми крыльями лежал ворот рубахи на пиджаке, оттеняя загорелую, крепкую шею.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл хӑйӗн хӑмӑр ӗнсине авса хурса, карттӑ ҫине, шӑтӑкалла пӑхнӑ пек, пӑхать.

А он, круто выгибая смуглую шею, заглядывал в карту, как в яму.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома, Европа этикечӗ ҫинчен манса кайса, ӗнсине хыҫса илчӗ, унтан аллине пуртӑ илчӗ те ку ыйтӑва хӑй татса пама пултарайманни тата унӑн аслӑрах командир пурри ҫинчен пӗлтерчӗ.

Хома, забыв о европейском этикете, задумчиво почесал затылок и, взяв в руки два топора, заявил, что сам этого решить не может, что у него есть командир постарше.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Салтак вырӑнӗнчен кӑшт хускалчӗ те, ӗнсине хыҫкаласа тата йӗри-тавра шикленерех пӑхса: — Эсир никама та каласа памӑр-и? — Эпӗ кунта хам пурнӑҫа хӗрхенмесӗр килтӗм, — терӗ.

Несколько времени солдат простоял, неловко переступая с ноги на ногу, потом почесал в затылке: — Вы никому не расскажете? — проговорил он робко, окидывая ее недоверчивым взглядом, — мне может стоить жизни этот приход сюда.

Эпилог // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех