Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫутисем (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Херсонес ҫутисем
Огни Херсонеса

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫӗрле тупӑсем кӗрлерӗҫ, инҫетре ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ ҫӗрте, вут-хӗм ҫутисем йӑлтӑртатрӗҫ.
Ночью громыхали орудия, и на горизонте трепетали огненные зарницы.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Курӑксем тӑрӑх автопрожекторсен ҫутисем чупса кайрӗҫ.
Лучи автопрожекторов побежали по траве.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӗсем ҫинче каҫхине те, кӑнтӑрла та электричество ҫутисем сӳнмеҫҫӗ.
Неугасимые электрические светильники днём и ночью горели над ними.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Акӑ кӳлӗ хӗрринчи айлӑмра, ҫирӗксем патӗнче, хамӑр училищӗри кӑшаварсем чӗртме пӗлекен тӗтӗмсӗр вучахсен ҫутисем курӑнса кайрӗҫ.
И вот в приозерной низине, у ветл, мы увидели огни бездымных костров, которые умели разводить наши училищные кашевары.

Машина ҫутисем тӗксӗмленчӗҫ.
Огни фар потускнели.

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Аякри курорт хулин электричество ҫутисем курӑк хушшинчи шӑши вучӗ пек вӑйсӑррӑн мӗлтлетеҫҫӗ.
Как светляки в траве, горели далекие электрические огни курортного города.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Инкеке систернӗн курӑнакан ракетӑсен ҫутисем йывӑҫсем тӑрринче вӑрманалла шалтан шала кайса пыраҫҫӗ.
Зловещие вспышки ракет над деревьями уходили все дальше и дальше.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Инҫетри хӗвеланӑҫӑн сӳнме пуҫланӑ ҫутисем еннелле колоннӑпа пӗрле кайнӑ ман, Хаецкий кун каҫа ӑшӑннӑ уйсенчи ачаранпах пӗлекен ҫурхи шӑршӑсене сисӗмлӗн шӑршласа пырать.
Едучи в колонне к далеким огням гаснущего заката, Хаецкий чутко ловил ноздрями знакомые с детства запахи весенних, распаренных за день полей.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн чарса пӑрахнӑ куҫӗсенче инҫетри пӗлӗтӗн ҫутисем тӗрлӗ тӗспе выляса ҫунаҫҫӗ.
В его широко открытых глазах горели радужные переливы далекого неба.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑй тин ҫеҫ курнӑ тӗттӗмлетмен пӗрремӗш хулан ҫутисем ун пуҫӗнче те пин-пин шухӑш ҫуратрӗҫ.
Мирные огни первого освещенного города, которые он только что видел в окно, вызвали и у него тысячи мыслей.

Ҫап-ҫутӑ вокзал, вӗтӗртетсе ҫӑвакан ҫумӑрӑн сарӑ тӗтри ӑшӗнчи трамвайсен йӑлтӑркка ҫутисем…
Освещенный вокзал, яркие огни трамваев в желтом тумане моросящего дождя…

Ҫулӑм ҫутисем ун куҫӗсенче чӗтренеҫҫӗ.
Отблески пламени переливались в его глазах.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Асамат кӗперӗн тӗрлӗ тӗслӗ ҫутисем ҫавӑрса илнӗ мӗлке малалла хӑвӑрт куҫса пынӑ.
Тень, окружённая яркими цветами радуги, стремительно бежала вперёд.

Пӑр ҫинчи разведка // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Батарейӑсенчен харӑссӑн перекен ҫутӑсем пирӗн пата ҫиҫӗм ҫутисем пек ҫитеҫҫӗ.
Вспышки залпов батарей доходили до нас как молнии.

Пӗрремӗш хут ҫапӑҫни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Хама хам ятлаҫатӑп, мӗнле май килнӗ ҫапла вӗҫсе пыратӑп, ӑҫта та пулсан ҫывӑхрах Хабаровск ҫутисем курӑнмаллах вӗт-ха!
Проклинаю себя, лечу на ощупь, но ведь где-нибудь близко должны показаться хабаровские огни!

Кӑнтӑрла вӗҫмелли машинӑпа ҫӗрле вӗҫни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Малтан тӗттӗмре ҫухалса кайнӑ пекех, халӗ Мускав ҫутисем ҫинче ҫухалса кайрӑм.
Теперь я в нём заблудился так же, как раньше в темноте.

Эпӗ аэродрома унӑн ҫутисем тӑрӑх тупма шутланӑччӗ, анчах Мускавра ӑҫта килчӗ унта ҫутӑ ялкӑшать.
Я рассчитывал на его огни, но в Москве везде море света.

Часах юханшыв ҫинче электричество ҫутисем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.
Но вот на реке отблески электрических огней.

— Итали таҫта аякра ултавлӑ курӑнакан вут ҫутисем патне туртӑнать, ҫав мӗнпур хӗпӗртенисемпе савӑннисем ӑна калама ҫук хӑрушӑ лачакана илсе кӗрӗҫ тенипе эпӗ пӗтӗмпех килӗшетӗп.
— Я вполне согласна с вами, что Италия увлекается блуждающими огнями и что все эти восторги и ликования заведут ее в непроходимое болото.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика