Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вӑрҫӑ таҫта юнашарах пулмалла пулнӑ пек, анчах вӑл ӑна хӑй куҫӗпе курма пултарайман пек, Матвеич каллех хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ.Он снова оглянулся, как будто война должна быть где-то рядом, а Матвеич ее не видел.
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ:
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич хулпуҫҫийӗсене выляткаласа, Сергей Николаевич ҫине пӑхнӑ май, куҫӗсене хӗссе илчӗ:
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— А-ха-ха-ха! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Матвеич.
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Халех тухатпӑр, — терӗ Матвеич, айккинелле чӗввӗн тӑрса пӑхса.— Зараз выйдем, — ответил тот, приподнимаясь на цыпочки и вглядываясь в густую желтизну колосьев.
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич Сергей Николаевич еннелле ҫаврӑна-ҫаврӑна кӑшкӑрать:Матвеич, поминутно оборачиваясь к Сергею Николаевичу, кричал:
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Сергей Николаевичпа Матвеич ҫул ҫине каҫ пуласпа тухрӗҫ.
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Кайрӑмӑр, Матвеич, кайрӑмӑр! — терӗ вӑл, чӑтайми пулса ҫитнӗскер, ҫурӑм хыҫӗнчи кутамккине тӳрлетсе.— Идем, идем, Матвеич! — нетерпеливо повторял он, поправляя за спиной рюкзак.
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Пуҫтарӑн, пуҫтарӑн, Матвеич!
14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Вӗсемсӗр аслашшӗсене те кичем, — терӗ Матвеич, нумай пулмасть саваласа якатнӑ антеннӑна сӑтӑркаласа пӑхса: — Тен, туса та парӗҫ-ха.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Эсӗ, Матвеич, мӑкӑртатма юрататӑн, пӗлетӗп эпӗ сана, — терӗ Николай Григорьевич ырӑ кӑмӑллӑн.Ты, Матвеич, любишь поворчать, я тебя знаю, — добродушно сказал Николай Григорьевич.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Эпӗ вӗсен планӗнче пур ӗнтӗ, ку вӑл тӗрӗс, — ассӑн сывласа илчӗ Матвеич.Я у них, конечно, в плане состою, это верно, вздохнул Матвеич.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич аслӑк айӗнчен пӗр ҫинҫерех вӑрӑм шалча туртса кӑларчӗ те ҫиллессӗн крыльца умне пӑрахрӗ:Матвеич сердито вытащил из-под навеса длинный, тонкий шест и бросил его около крыльца.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Мӗн кӗрлет ара ҫавӑнта? — тӗлӗнчӗ Матвеич.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Каларӑм вӗт сана, Матвеич!
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ҫапах та Матвеич кӑмӑллӑ пулчӗ:
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич упа пек тапӑнса пырать.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич, Сергей Николаевич патне пырса, ӑна пысӑк аллисемпе ҫурӑм урлӑ ярса тытрӗ.Матвеич шагнул к Сергею Николаевичу и огромными ручищами обхватил его поперек туловища.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Сергей Николаевич, кӗпине хывса пӑрахса, Матвеич умне пырса тӑчӗ.Сергей Николаевич сбросил рубашку и спокойно стал против Матвеича.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Матвеич ҫаннисене тавӑрчӗ те, урисене тӗреклӗн пусса, каларӗ:
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.