Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам именнӗҫемӗн именнине туйса тата тепӗр экипаж килсе чарӑннине илтсе, эпӗ тулалла тухрӑм.

Чувствуя, что застенчивость моя увеличивается, и услыхав шум еще подъехавшего экипажа, я почел нужным удалиться.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак вӑхӑтра хамӑр ҫавнашкал айкашни кулӑшлах та, хаваслӑх та пулманнине туйса илтем.

В эту минуту я не совсем был убежден, что все это очень смешно и весело.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карл Иванычпа Володя хӑйсен парнисене панӑ вӑхӑтра хӑюлӑхӑм та, ҫирӗплӗх те йӑлтах ҫухалчӗҫ, именӳ вара чи ҫӳлӗ пусӑма ҫитиех хӑпарса кайрӗ: эпӗ чӗререн юн пуҫа пӗр таттисӗр пырса тӑнине, сӑн вӗҫӗмсӗр улшӑнса пынине тата ҫамкапа сӑмса ҫине шултра тар пӗрчисем пӑчӑртанса тухнине туйса тӑтӑм.

Последняя смелость и решительность оставили меня в то время, когда Карл Иваныч и Володя подносили свои подарки, и застенчивость моя дошла до последних пределов: я чувствовал, как кровь от сердца беспрестанно приливала мне в голову, как одна краска на лице сменялась другою и как на лбу и на носу выступали крупные капли пота.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫынсем хӗрес патне пыма тытӑнсан, эпӗ сасартӑк сирсе сирӗлми йывӑр именӳ тыткӑнне лекрӗм, хамӑн парнене кукамая парнелеме хӑюлӑх ҫитерес ҫуккине туйса илтӗм те Карл Иваныч ҫурӑмӗ хыҫне пытантӑм; вӑл, кукамая чи ҫепӗҫ сӑмахсемпе саламласа, коробкине сылтӑмминчен сулахай аллине куҫарчӗ, ӑна менелник ҫыннине тыттарчӗ те Володьӑна вырӑн пама темиҫе утӑм айккинелле пӑрӑнчӗ.

Когда стали подходить к кресту, я вдруг почувствовал, что нахожусь под тяжелым влиянием непреодолимой, одуревающей застенчивости, и, чувствуя, что у меня никогда не достанет духу поднести свой подарок, я спрятался за спину Карла Иваныча, который, в самых отборных выражениях поздравив бабушку, переложил коробочку из правой руки в левую, вручил ее имениннице и отошел несколько шагов, чтобы дать место Володе.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сан ӗненӗвӳ турӑ ҫывӑххине туйса илмелӗхех вӑйлӑ пулнӑ, сан юратӑву ҫав тери пысӑкран, сӑмаххусем ҫӑварӑнтан хӑйсемех тухнӑ — эсӗ вӗсене ним шухӑшламасӑрах пере-пере янӑ.

Твоя вера была так сильна, что ты чувствовал близость бога, твоя любовь так велика, что слова сами собою лились из уст твоих — ты их не поверял рассудком…

XII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Суранӗ кӑшт ыратнине туйса, Уча стена ҫумне тӗреленчӗ, Боянӑран хӑйне палатка анӗпе витме ыйтрӗ.

Чувствуя тупую боль в руке, Уча прислонился к бревенчатой стене и попросил Бояну накрыть его плащ-палаткой.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кӗпҫене алран халь-халь вӗҫертессе туйса, Уча пӗтӗм вӑйпа кӑшкӑрса ячӗ:

Наконец, понимая, что больше ему не выдержать и боясь выпустить пулемет, он закричал изо всех сил:

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл кӑшкӑрса ячӗ, кӗпҫене алран вӗҫертесшӗнччӗ, анчах хӑйне ҫав самантрах ҫулӑм пайӑрки касса татасса туйса, Уча ҫилленнипе кӗпҫине пӗҫертсе янӑ пӳрнисемпе тата хытӑраххӑн пӑчӑртарӗ, сылтӑм аллипе нимӗҫе пуҫран кӳпкеме тытӑнчӗ.

Он вскрикнул и чуть не выпустил пулемет, но, сообразив, что его в ту же секунду срежет струя огня, он в бешенстве сжал обожженными пальцами ствол, а правой рукой начал бить солдата по голове.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ответлӑхпа дисциплинӑна вӗсем пуринчен те вӑйлӑнрах туйса тӑраҫҫӗ.

Чувство ответственности и дисциплины в них сильнее всего!

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Лешӗ те ун ҫине ҫавӑн пекех ӑшшӑн пӑхрӗ те, вара вӗсем иккӗшӗ те каллех чи ҫывӑх туссем пулнине туйса илчӗҫ.

Тот ответил таким же взглядом; и оба почувствовали, что они самые близкие друг другу люди.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча, хӑйне ҫӑмӑллӑн туйса, ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Уча перевел дыхание и посмотрел в сторону хребта.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Ракине ӑҫтан тупнӑ эсӗ? — спирт шӑрши килнине туйса, тӗлӗнсе те хыттӑн ыйтрӗ унран Павӑл.

— Откуда у тебя ракия, — почувствовав запах, удивленно и строго спросил Павле.

4 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Нимӗҫсем наступлени тунӑ чухне отрядӑн мӗн тумалли планӗ Павӑл пуҫӗнче хатӗрленсе ҫитнӗ те ӗнтӗ, анчах плана парти руководстви тунӑ пулсан, вӑл хӑйне татах та шанчӑклӑрах туйса тӑнӑ пулӗччӗ, — ҫакӑн пек йывӑрлӑхра нихҫан та пулса курман отрядӑн кун-ҫулне татса парас ӗҫе парти руководстви хутшӑнни, паллах, лайӑхрах.

У Павле созрел уже план действий, но он понимал, что гораздо лучше, если план предложит партийное руководство, это будет означать, что сейчас, когда отряд переживает самые тяжелые за все время своего существования невзгоды, именно партийное руководство берет на себя ответственность за его дальнейшую судьбу.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл ҫитӗннӗ те ҫывӑхра, тилӗ тӑнине туйса, харлатма тытӑнчӗ пулас, — тет Кӗтӳҫӗ.

А сейчас он уж, видно, подрос да почуял поблизости лисицу — вот и рычит.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Ҫапла каласан, малашне мӗн тумаллине хӑвах туйса илӗн, — тет.

Скажешь так, а что дальше делать надобно — сам догадаешься.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Вӑл ман ҫурӑм ҫине сиксе утланса ларчӗ те, эпӗ хам ҫире вӑйлӑ ҫын ларнине туйса, ҫав тери ҫӳле вӗҫсе хӑпарса кайрӑм, ҫӗр те куҫран ҫухалчӗ.

Он вскочил на мою спину, сел верхом, и я, чувствуя, что надо мной сидит сильный человек, взлетел так высоко, что земля исчезла из виду.

Виҫӗ сунарҫӑ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 40–44 с.

Косе Шигайбай усал ӗҫ тума шутланине туйса илет те хӑйӗн ӑшӗнче шутлать:

Косе ощущает намерение совершить злое дело Шигайбаем и думает про себя:

Алтӑр-Косе тата Шигайбай // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 21–26 с.

— Манӑн Карашаш вилнӗ-ҫке, — тесе ҫухӑрса янӑ Жиренше, сасартӑк хӑйӗн юратнӑ арӑмӗ вилни ҫинчен туйса илсе.

— Моя Карашаш умерла, — закричал Жиренше, вдруг почувствовав смерть своей любимой жены.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Жиренше хальхинче ӗнтӗ вилемрен хӑтӑлса юлма ҫуккине туйса хуйха ӳкнӗ.

Понурил голову Жиренше, чувствуя, что уж теперь не избегнуть ему смерти.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Вӑл апла тунипе Жиренше шухӑшӗсене туйса илнине каласшӑн пулнӑ.

Она хотела этим сказать, что чувства юноши не укрылись от её взора.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех