Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Павел сăмах пирĕн базăра пур.
Павел (тĕпĕ: Павел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Павел месерле выртать, шурӑ минтер ҫинче унӑн хурарах, ҫирӗп кӑмӑллӑ сӑнӗ уҫҫӑнах палӑрать.

Павел лежал кверху грудью, и на белой подушке четко рисовалось его смуглое, упрямое и строгое лицо.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел амӑшӗн тути ҫинчи кулла, вӑл тимлесе итленине, унӑн куҫӗ юратуллӑн пӑхнине курса ларчӗ, ӑна ӗнтӗ вӑл амӑшне хӑйӗн чӑнлӑхне ӑнлантарма пултарнӑн туйӑнчӗ те, ҫакӑ ун ҫамрӑк чун хавалне ҫӗклентерсе ячӗ, хӑйне хӑй ӗненме вӑй пачӗ.

Павел видел улыбку на губах матери, внимание на лице, любовь в ее глазах; ему казалось, что он заставил ее понять свою правду, и юная гордость силою слова возвышала его веру в себя.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ан йӗр! — терӗ Павел ачашшӑн та хуллен, анчах та ку сӑмах ӑна вӑл сывпуллашнӑ пек илтӗнчӗ.

— Не плачь! — говорил Павел ласково и тихо, а ей казалось, что он прощается.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ун ҫине пӑхмасӑрах Павел хуллен, анчах темшӗн хаяр сасӑпа калама тытӑнчӗ:

Не глядя на нее, негромко и почему-то очень сурово, Павел заговорил:

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӗррехинче, каҫхи апат хыҫҫӑн, Павел чӳрече ҫинчи чаршава антарчӗ те, кӗтесе ларса, стена ҫумне шӑвӑҫран тунӑ лампа ҫакса, вулама тытӑнчӗ.

Однажды после ужина Павел опустил занавеску на окне, сел в угол и стал читать, повесив на стенку над своей головой жестяную лампу.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел амӑшне «эсӗ» мар, «эсир» теекен, ӑна «аннеҫӗм» тесе чӗнекен пулчӗ, пӗррехинче, сасартӑк йӑвашланса: — Эсӗр, анне, тархасшӑн ан пӑшӑрханӑр, эпӗ паян киле кая юлса таврӑнатӑп… — тесе хучӗ.

Он говорил ей «вы» и называл «мамаша», но иногда, вдруг, обращался к ней ласково: — Ты, мать, пожалуйста, не беспокойся, я поздно ворочусь домой…

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ку вӑл — чӗрӗлсе тӑнӑ Христос Эммауса каять! — ӑнлантарса пачӗ Павел.

— Это воскресший Христос идет в Эммаус! — объяснил Павел.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел кӗнекесем илсе килме пуҫларӗ, вӗсене амӑшӗ сисиччен вулама тӑрӑшатчӗ, вуласа тухсан вара таҫта пытара-пытара хуратчӗ.

Он начал приносить книги и старался читать их незаметно, а прочитав, куда-то прятал.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел ҫамрӑк качча мӗн кирлине пурне те турӗ: хуткупӑс, кӑкӑр умне ҫакма крахмалпа хытарнӑ кӗпе, ялтӑркка галстук, туя, калуш туянчӗ те, хӑйӗн ҫулӗсенчи ытти ҫамрӑксем пекех пулса тӑчӗ.

Павел сделал все, что надо молодому парню: купил гармонику, рубашку с накрахмаленной грудью, яркий галстух, галоши, трость и стал такой же, как все подростки его лет.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ашшӗпе тӗл пулассинчен пӑрӑнса, Павел юлашки вӑхӑтра килте сахал тӑчӗ, ҫавӑнпа амӑшӗнчен те кӑшт сивӗнчӗ, анчах халӗ, майӗпе урӑлса пырса, вӑл ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

Избегая встреч с отцом, он мало бывал дома последнее время, отвык от матери и теперь, постепенно трезвея, пристально смотрел на нее.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗн хурлӑхлӑ, ҫемҫе сӑмахӗсене илтсен, Павел ашшӗ пурӑннӑ чух амӑшӗ пӳртре пурри те сисӗнменнине, вӑл ялан шарламасӑр ҫӳренине, хӑйне хӗнессе шиклӗн кӗтсе пурӑннине аса илчӗ.

Слушая печальные, мягкие слова, Павел вспоминал, что при жизни отца мать была незаметна в доме, молчалива и всегда жила в тревожном ожидании побоев.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пар мана атте чӗлӗмне… — мӑкӑртатрӗ Павел, чӗлхине аран ҫавӑркаласа.

Дай мне отцову трубку… — тяжело двигая непослушным языком, бормотал Павел.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел, аллипе унӑн хулпуҫҫине тӗренсе, вӗҫерӗнесшӗн пулчӗ, кӑшкӑрашрӗ:

Он, упираясь рукой в плечо ей, сопротивлялся и кричал:

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ашшӗ вилсен пӗр-икӗ эрнерен, вырсарникун, Павел Власов киле питӗ ӳсӗр таврӑнчӗ.

Спустя недели две после смерти отца, в воскресенье, Павел Власов пришел домой сильно пьяный.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Павел макӑрман.

Павел — не плакал.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ҫитет! — тенӗ Павел.

— Будет! — сказал Павел.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах Павел аллине йывӑр мӑлатук тытнӑ та кӗскен кӑна: — Ан тӗкӗн… — тенӗ.

Но Павел взял в руки тяжелый молоток и кратко сказал: — Не тронь…

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ывӑлӗ, Павел, вунтӑватӑ ҫула ҫитсен, Власовӑн ӑна ҫӳҫӗнчен тытса лӑскас килнӗ.

Когда Павлу, сыну его, было четырнадцать лет, Власову захотелось оттаскать его за волосы.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Асламӑшӗпе аслашшӗ патӗнче вӗсенчен пӗр мӑнук ҫеҫ — Павел юлнӑ.

Но от одного остался на попечение бабушки и деда внук Павел.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Елена пуҫне кӑларчӗ: «Чипер юлӑр, атте, Андрей Петрович, Павел Яковлевич, пурте чипер юлӑр, чипер юл, Россия!» терӗ те каялла таянчӗ.

Елена выставила голову, промолвила: «Прощайте, папенька, Андрей Петрович, Павел Яковлевич, прощайте все, прощай, Россия!» — и откинулась назад.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех