Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑнакан сăмах пирĕн базăра пур.
курӑнакан (тĕпĕ: курӑнакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Май пулас пулсан, эпӗ вӑл ҫывӑрнине, чӗркенӗ ҫитти айӗнчен ыйхӑ тӗлӗшпе аллине кӑларма тапранкаланине, вӑрӑм та ҫӑра куҫ хӑрпӑк витӗр йӑлтӑртатса курӑнакан куҫӗпе тӳрех ман ҫине пӑхса выртнине сехечӗ-сехечӗпе пӑхса лармалла пек туйӑнать.

Я могла бы, кажется, часами было бы только время! — смотреть, как она спит, как сонная вытаскивает ручонку из одеяла, в которое я ее туго завернула, как открывает глаза и пристально смотрит прямо перед собою из-под длинных густых ресниц.

Хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Йывӑҫ ҫулҫисем саралма пуҫланӑ, анчах ҫав тери илемлӗ курӑнакан пилешӗн хӗрлӗ сапакисем чӳрече еннелле туртӑнни инҫетренех курӑнать те эпӗ ирӗксӗрех савӑнатӑп.

Листва деревьев уже была тронута желтизной, но еще издали так весело и приветливо алели кисти рябины, вытянувшейся перед самыми окнами, что я невольно повеселела.

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Йытти унӑн тепӗр хут йынӑшса ячӗ, канӑҫа пӗлмесӗр ура хушшинче явӑнса ҫӳрерӗ, вӑл йӑлӑхтарсах ҫитернӗрен Тухтар ӑна тапса та илесшӗнччӗ — хӗрхенчӗ, йытти, ӑна ӑнланнӑ пек пулса, кӳлӗ хӗрринчи хайхи хура курӑнакан тӗм патне кайрӗ те темле пӗр япала сӗтерсе килчӗ.

Парню наконец это надоело, и он уже готов был ее пнуть и прогнать, и тогда собака, словно уловив настроение хозяина, отбежала от него и потрусила в сторону кустов, на которые указывал Тимрук, вскоре она вернулась, неся что-то в зубах.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ӑна салтаймасӑр чылайччен хӑшкӑлчӗ, алчӑраса капса, пӗрре урайӗнче выртакан хӗрӗ ҫине, тепре сӗтел ҫинчи сӳнес пек пӗчӗк курӑнакан чӗпкуҫ ҫутине пӑхкаларӗ.

Шерккей провозился долго, пока развязал, а Селиме все лежала недвижно на полу, мигалка на столе вот-вот догорит и погаснет, Шерккею почему-то взбрело в голову вернуться и прибавить фитилек.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫа йӑмӑхтарса сенкерӗн курӑнакан юр.

Синий снег режет глаза.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӑварни кун ирпе сивӗ тӗтре карчӗ, шӑнса шыҫӑннӑ пек курӑнакан хӗвел шурса хӗрелчӗ.

В день масленицы вдобавок с утра все вокруг затянуло густым холодным туманом, сквозь который робко пыталось пробиться красное, будто обмороженное, солнце.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗсӗк куҫӗпе урмӑшса пӑхкалать, пит-куҫӗ таҫта шур тӑмпа шуралкаланӑ; вараланнӑ пек курӑнакан ҫӳҫ пайӑркисем явлӑк хӗрринчен пытарӑнмасӑр курӑнса тӑраҫҫӗ.

Лицо ее было выпачкано в белой глине; засаленные волосы выбились из-под платка неаккуратными прядями.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урисене хӗреслӗн хуҫлатрӗ вӑл, ҫурӑмне пӗкӗ пек пӗкӗрӗлтерчӗ, ахаль те пӗчӗкрех курӑнакан пӗвӗ-сийӗ хутланнипе тата ытларах пӗчӗкленнӗн туйӑнчӗ.

Сложив ноги крест-накрест, она согнулась так, что стала похожа на складной ножик, очень маленькая.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗ Инно поселкин ҫывӑхрах курӑнакан ҫутисене асӑрхарӑм.

И вот я увидел близкие огни поселка Инно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Йӗлтӗрпе ҫӳреме вӗренмен ҫынна аялалла аннӑ чухне куҫа кӑшт курӑнакан пӗчӗк мӑкӑль те ӳпне-питнех чикелентерсе яма пултарать.

Неопытного лыжника при спуске может опрокинуть даже едва заметная глазу кочка.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Мӗлтлетсе ҫунакан ҫурта ҫутипе кӑшт ҫеҫ курӑнакан вагонра аманнисем выртаҫҫӗ, йынӑшни, ятлаҫни илтӗнет.

В потемках рассвета, слабо освещенных мигающей свечой, в вагоне, где лежали раненые, мешались стоны с руганью.

Иккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Амӑшӗ кӗтеслӗ стакана Тёма юратнӑ пек кӑштах ҫӑрарах туса, витӗр курӑнакан вӗри чей тултарчӗ.

Мать налила сама в граненый стакан прозрачного, немного крепкого, как он любил, горячего чаю.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Столовӑйра Зина, ҫуртине хӑй ҫывӑхнерех лартнӑ та, ҫурта ҫулӑмӗ ҫинче асӑрханса сахӑр катӑкне тытса тӑрать, сахӑрӗ ирӗлсе, Зина тепӗр аллипе тытса тӑракан кашӑк ҫине сарӑ тӗслӗ, витӗр курӑнакан тумлам пулса тумлать.

В столовой Зина, придвинув свечку, осторожно держит над ней сахар, который тает и желтыми прозрачными каплями падает на ложку, которую Зина держит другой рукой.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Учитель, ҫӗлен пуҫӗ ҫинчи тирне пӗр тӗлтен уйӑрчӗ, Августич вара, кӗленчерен тунӑ пуҫ чашки витӗр курӑнакан ҫӗлен шӑлӗсем патӗнче ҫинҫешке тымарлӑ хура ҫаврашка паллисем пуррине, ҫав тымарсем шӑлсен ӑшне кӗрсе ҫухалнине курчӗ.

Учитель поднял часть кожи на голове змеи, и Августич чрез стеклянный череп увидел возле зубов маленькое черное пятнышко с тоненькими ниточками, исчезавшими в зубах.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Учитель, темле витӗр курӑнакан сӑн-питлӗ, чирлӗ ҫын, вӑрӑм бакенбардлӑ, кӗленче куҫлӑскер, Тёма ҫывӑхне пырса ун ҫине пӑхрӗ.

Учитель, с каким-то болезненным, прозрачным лицом, с длинными бакенбардами, с стеклянными глазами, подошел и уставился на Тёму.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ырӑ сӑн-питлӗ курӑнакан старик, ҫӗҫӗ хӑйракан Кейзер, мӑнкӑмӑллӑн та нимӗн те мар пек, Тёма ҫине пӑхать.

Благообразный старик, точильщик Кейзер, чопорно и сухо меряет Тёму глазами.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пурте ачашлать ӑна, савӑнтарать, хӑй патнелле туртать: хӗвел те, уяр тӳпе те, карта витӗр курӑнакан сад та.

Все ласкало, все веселило, все тянуло к себе: и солнце, и небо, и видневшийся сквозь решетчатую ограду сад.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Акӑ вӑл ҫав витӗр курӑнакан тӑп-тӑрӑ симӗс хума курать, хум епле ҫыран хӗрринелле капланса ҫывхарнине курать; епле кӑпӑкланса вӗреме пуҫланине, унтан сасартӑк пысӑкланса кайса, ҫӳллӗ хӳме пек ун умне ҫӗкленсе тӑнине курать; хум килсе шӑпӑртатса ун ҫине сирпӗнессе, хум сирпӗнчӗкӗсем тӑкӑнса ӑна уҫӑлтарса ярасса ытарайми кӗтсе, вӑл хӗпӗртесе те савӑнса выртать.

Он видит эту прозрачную зеленую волну, как она подходит к берегу, видит, как пеной закипает ее верхушка, как она вдруг точно вырастает, подымается перед ним высокой стеной.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫав тип ҫырмаллӑ тӳремлӗхре тӗллӗн-тӗллӗн садсемпе левадӑсем айне пулнӑ ялсем лараҫҫӗ, пӗлӗтпе ҫӗр пӗрлешнӗ пек курӑнакан тӗлте, сухаласа пӑрахнӑ е тырпулпа кашласа ларакан лаптӑксем хушшинче, ҫӳллӗ масар тӗмескисем палӑраҫҫӗ.

На этих равнинах, перерезанных кое-где оврагами, лежали, утопая в садах и левадах, села, и кое-где по горизонту, давно запаханные и охваченные желтыми жнивами, рисовались высокие могилы.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ставрученкосен именийӗ Попельскисеннинчен пӗр ҫитмӗл ҫухрӑмра кӑна, анчах унталла ҫитнӗҫем тавралӑх питех те улшӑнать: Волыньпе Буг хӗрринченех курӑнакан Карпат тӑвӗсем куҫран ҫухалаҫҫӗ, ҫеҫенхирлӗ Украина тӳремӗ пуҫланать.

Имение Ставруково лежало верстах в семидесяти от Попельских, но местность на этом расстоянии сильно менялась: последние отроги Карпат, еще видные на Волыни, и в Прибужье, исчезли, и местность переходила в степную Украину.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех