Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗкӗт сăмах пирĕн базăра пур.

йӗкӗт (тĕпĕ: йӗкӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Йӗкӗт сӑмахӗ карчӑк кӑмӑлне кайрӗ.
Видимо, старушке понравился ответ парня.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑмӑлсӑр пулнӑ йӗкӗт ун-кун пӑхкаларӗ, ытти иртен-ҫӳрене чӗнсе кӗртме тытӑнчӗ.
А парень продолжал зазывать новых посетителей — это была его работа.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр кӑвак кӗпеллӗ ҫын кӑна, хай, паҫӑрхи йӗкӗт, ун умӗнче халь те йӑнкӑл-янкӑл явӑнкалани курӑнчӗ.
И увидел все того же парня в синей рубахе, который заманил его в трактир.

Кӗрӗр, кӗрӗр, хӑна пулса кайӑрах! — Шерккей сӑмахне пӳлсех хистерӗ кӑвак кӗпеллӗ йӗкӗт.
Да ты входи, входи, будь гостем! — на лету подхватил слова Шерккея парень в синей рубахе.

— Эпӗр те чипер пулмасан, кам чипер пултӑр? — терӗ йӗкӗт.
— Если не нам славно жить, кому ж еще? — готовно откликнулся парень.

Хӑй ҫулӗпе васкамасӑр утса пыракан Шерккее асӑрхасан, ҫамрӑк йӗкӗт ӑшшӑн сӑмах пуҫларӗ.
Увидев Шерккея, неспешно идущего по дороге, парень дружелюбно заговорил с ним.

Аслӑ урам енне тухакан пӗр хутлӑ анлӑ ҫурт умӗнче, кӗтесре, кӑвак кӗпе тӑхӑннӑ ҫамрӑк йӗкӗт тӑрать.
Возле одноэтажного дома в конце улицы, выходящей на большак, стоял парень в синей рубахе.

— Йӗкӗт пуҫӑпа мӗн туса ҫӳрен кунта ҫӗр варринче?
— Чего ж ты молодой головой один тут бродишь по ночам?

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗркун, ав, ӑна йыснӑшӗ темле те хӑртса пӗтерчӗ, йӗкӗт чӗри ун чух калама ҫук ырататчӗ: халь тесен, вӑл ҫавна та йӑлтах манма хатӗрччӗ — Селимен вӑхӑтсӑр татӑлнӑ кунҫулӗпе ҫеҫ нимӗнле те кунӑҫасшӑн мар, Тухтар чӑтма ҫук пысӑк хуйха ӳкрӗ.
Однажды Шерккей сильно отругал его, и Тухтару было до слез обидно; случись это сейчас, он бы и внимания не обратил на это: что может сравниться с тем горем, какое он испытывает от потери Селиме?..

Сӑмахӗсем халӗ те хӑлхинче янӑраҫҫӗ пек: «Пуҫна ан ус, йӗкӗт, — терӗ Палюк, — ӗмӗр сакки сарлака теҫҫӗ пирӗннисем. Илтетне?
Помнит и его прощальные слова: «Не вешай голову, парень. Жизнь прожить — не поле перейти, всякое будет. Слышишь?

Паҫҫи, йӗкӗт ҫулне кӑҫал кӑна кӗнӗскер, кӗвӗ май хулпуҫҫине шуххӑн сиктеркелет, шӑхличӗ каланӑ май йӑнкӑл-янкӑл авӑнкалать.
Пасси, совсем еще юноша, играет на свирели тоже увлеченно, в такт мелодии вскидывая плечи и изгибая стан.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Таҫтан пӗр йӗкӗт пушӑ ещӗк, йӑтса килсе, сӑвӑ карти варрине лартать, ҫамрӑксем Етиккан вӑйҫӑпа Паҫҫие чӗнсе илеҫҫӗ те вӗсене кӑшӑл варрине вырнаҫтараҫҫӗ, — каччӑсем ташша илтере те пуҫлаҫҫӗ.
Какой-то парень принес невесть откуда пустой ящик, установил в центре круга и пригласил музыкантов Еттикана и Пасси, усадил на ящик, и начались пляски!

— Чӑнах-и? — патнерех пырса йӗкӗт Селимене куҫран пӑхрӗ.
— Правда? — парень подошел ближе к девушке, заглянул в глаза.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йӗкӗт, чӗркуҫленсе, ҫыххине салтрӗ те хӑйпе юнашар ларакан ҫынна ҫӑкӑрпа чӑкӑт пачӗ.
Присев на корточки, парень развязал узелок, достал хлеб с творожником и протянул незнакомцу.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Итле-ха, йӗкӗт, — терӗ палламан ҫын, Тухтар аллинчи ҫыхха курса.
— Послушай-ка, парень, — мужчина кивнул на узелок в руках Тухтара.

Шерккей патне ҫитсен, йӗкӗт, ӑна сывлӑх сунса, алӑ пачӗ.
Войдя в дом Шерккея, поздоровался с ним за руку.

Утламӑшра ҫавӑн пек халапҫӑсем — Этюн пичче ӗнтӗ е ҫамрӑк йӗкӗт Михаля Куракӗ.
В Утламыше к таким сказителям старшего поколения можно отнести деда Этюна, а из молодых — Михалю Курака.

— Итле-ха, йӗкӗт.
— Слушай, парень.

12. Шпионпа тӗлпулни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Юлашки кунсенче Воронов патне пынӑ палланӑ ҫынсем хушшинче ҫак йӗкӗт ылттӑн шӑллӑ хӑрах алӑллӑ ҫынна курнӑ.
Среди знакомых, навещавших Воронова в последние дни, парень видел однорукого человека с золотыми зубами.

8. Допрос // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ку йӗкӗт инкӗшӗ патӗнче пураннӑ.
Сам он жил у тетки.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика