Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илтсен (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тимофей Семенович патне халиччен ялти ачасене вӗрентсе пурӑннӑ хӗрӗ Мускавран таврӑннӑ, тенине илтсен — кӳршӗсем пыра пуҫларӗҫ.

Услыхав, что к Тимофею Семеновичу приехала из Москвы дочка — та самая, которая деревенских ребятишек учила в школе, — пришли к соседи:

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Чӑнах та Владимир Ильич вилнӗ тенине илтсен, пӗтӗм тавралӑх тӗттӗмленнӗ пек туйӑнчӗ.

Когда мы узнали, что умер Владимир Ильич; ведь он был для нас не только вождь, великий, необыкновенный человек.

Йывӑр хыпар // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Илтессе илтсен те, Тухтара Кантюк сӑмахӗ йӑпатмарӗ, вӑл, тем каласшӑн пулса, куҫне мӑч-мӑч хупкаласа уҫрӗ, урӑхран сӑмах илтменнипе пуҫне ӳпнелле туса выртрӗ.

Тухтар, разумеется, слышал слова Кандюка, но они его мало утешили, он попытался что-то сказать, но, похлопав воспаленными красными веками, так и не издал ни звука, уткнулся головой в дно тарантаса.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пике-шывӑн савнӑ мӑшӑрӗ Тухтар пулать тенине илтсен, ҫамрӑк каччӑ ярт тӳрӗленсе тӑчӗ, ик-виҫ утӑм малалла ҫывхарчӗ, кунта мӗн пулса иртнине тавҫӑрасшӑн пулса, хӑй тӗллӗн темтепӗр ыйтма тытӑнчӗ:

И тут Тухтар услышал произнесенную Кандюком фразу: «Мужем твоим, вода-красавица, станет любимый тобою Тухтар…» — он вмиг выпрямился, сделал два-три шага вперед, пытаясь все-таки понять, что же тут происходит, пробормотал:

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫаксене Палюка хӑна тӑвас тӗлӗшпе тенине Палюк хӑй илтсен, вӑл кӑмӑлне йывӑра илчӗ: тухтӑрӑн ӗҫӗ ҫавӑ, вӑл халӑх хутне кӗрекен ҫын, эпӗ ырӑ кӑмӑлпа тав тунӑшӑн та савӑнатӑп терӗ.

Но Палюк был против того, чтобы в его честь устраивали пир: он сказал, что делает обычное дело врача, к тому же борется за бедный народ, и ему довольно простого человеческого «спасибо».

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шӑллӗ ятне илтсен, Шерккеи, ҫӳҫеннӗ пек, чӗтренсе илчӗ.

Услышав имя брата, Шерккей так и передернулся.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— И-и, тупата, илтсен кулса вилӗн…

— И-и, если бы ты услышал, что он сказал, умер бы со смеху!

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫакӑн пеккине илтсен, ял халӑхӗ мӗн калӗ?

Да его люди засмеют, коль такое услышат!

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн ҫавӑн пек хур пулнине илтсен, Шерпике ик аллипе пӗҫҫине шарт ҫапа-ҫапа тарӑхрӗ, куҫа курӑнман пӗтӗм усал-тӗселе ылханчӗ, ҫӗрле йыт-качкасемпе ҫуртсӑр кушак-кайӑксене тӗл пулман-и тесе ыйтрӗ.

Услышав от Шерккея рассказ о ворожбе, она всплеснула руками, послав проклятье всем невидимым злодеям, и спросила: не встречал ли Шерккей ночью каких- нибудь бездомных кошек-собак, других зверушек?

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Туллиех ҫакса тултарнӑ кӗмӗл шӑнкӑртатнине илтсен, суккӑр ҫын та ҫаврӑнса пӑхмасӑр чӑтаймасть.

Заслышав этот серебряный перезвон, даже слепой не удержится, обратит внимание на девушку.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Серёжа» тенӗ сӑмаха илтсен, майор кӑмӑлӗ тулнӑ пек сывласа илчӗ.

Услышав слово «Сережа», майор облегченно вздохнул.

9. Тетӗшӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫак ыйтӑва илтсен йӗкӗтӗн куҫхаршийӗсем пӗрлешсе илчӗҫ, — майор ҫавна асӑрхамасӑр юлмарӗ.

При этом вопросе у парня брови сошлись, и это не ускользнуло от внимания майора.

8. Допрос // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Самолётсен ӳссех пыракан кӗрлевне илтсен, ҫуран утакансем вӑрманалла ыткӑннӑ, канавсене выртнӑ.

Услышав нарастающий гул самолетов, пешеходы шарахались в лес, ложились в канавы.

1. Вӑрттӑн вӗлерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Анчах кунашкал ачаш сасӑпа ятланине илтсен, Тёма хӑйне кӳрентернӗ пек тытас тесе темле тӑрӑшсан та, тӳссе тӑраймарӗ, тутисене ейсе кӑмӑллӑн та айванӑн йӑл кулса илчӗ.

Но уж эта нотация была сделана таким ласкающим голосом, что Тёма, как ни желал изобразить из себя обиженного, не удержался и распустил губы в довольную, глупую улыбку.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫак ачаш та малтанах каҫарса хуракан сасса илтсен, Тёмӑн мӗн пурри ҫинчен ним юлмичченех амӑшне каласа парасси килсе кайрӗ.

Этот ласковый, вперед прощающий голос охватил Тёму какою-то жгучей потребностью — все до последнего передать матери.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Директор таҫта аяккалла утса кайнине илтсен, уншӑн ҫав ҫыхӑну тупӑнчӗ.

Затихавшие в отдалении шаги директора дали ему эту связь.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма амӑшӗн хӗрӳлӗхӗ директорӑн нервӑллӑ, ҫапах ҫиллесне пусарнӑ сассине илтсен йӑлтах сӳнчӗ.

Горячий пыл матери разбился о нервный, но сдержанный и сухой тон директора.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унӑн сассине илтсен, Тёмӑна ҫак господин шӑлӗсене йӗрсе кӑшкӑрнӑнах туйӑнчӗ.

Таким голосом, что Тёме показалось, будто господин этот оскалил зубы.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫак темскере систерсе мӑшкӑлласа, каланӑ сӑмахсене илтсен Тёма чӗри ыратса чӑмӑртанчӗ.

Сердце Тёмы болезненно сжалось от этих туманных, насмешливых намеков.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кӑна илтсен, Тёма Абрумкӑна: — Эпӗ мансах кайнӑ, Абрумка, Таня мана тата вунӑ пус пама пулнӑччӗ, — терӗ.

Тогда Тёма сказал Абрумке: — Я забыл, Абрумка, мне Таня обещала еще десять копеек подарить.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех