Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Лавҫӑ пичӗ чалӑшса кайрӗ:
Лицо возчика перекосилось:

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӗрарӑмӗ пӗчӗккӗ пулнӑ, чечче хыҫҫӑн пичӗ ҫине йӗрсем юлнӑ, ҫавӑнпа ял ҫыннисем ӑна Шатра Тӗпренчӗк тесе ят панӑ.
Так как она была малорослой, а на лице сохранились следы от оспы, за ней утвердилась кличка Рябая Крошка.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Го Цюань-хай пичӗ хӗрелсе кайса сӑмахӗсем тухми пулсан, вӗсем ӳпкелешме пуҫланӑ:
А когда у Го Цюань-хая от бешенства краснело лицо и слова не могли прорваться наружу, они накидывались на него с бранью:

— Шухӑшламан мар, шухӑшланӑ эпӗ сан пирки, Дина, — хӗрӗн сулхӑн иленнӗ пичӗ ҫине пӑхса илчӗ Андрей Васильевич.
Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— И-и-и, тӑтӑмӑр та халап хӑтартлантарса, — пичӗ ҫинчи тӗмпӗл-тӗмпӗле пытарасла, вӑраха тӑсӑлнӑ калаҫӑва васкаварах пӗтерсе хума хыпӑнчӗ Нина.
Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Юрлакансем чарӑнсан, вӑл, кӑмӑл капламӗпе чӗтресе, вӗсем ҫине кулкаласа пӑхнӑ, унӑн пичӗ лачкам йӗпе пулнӑ.
Когда кончили петь, он, вздрагивая от возбуждения, с мокрым от слез лицом, смотрел на них и улыбался.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вучах патӗнчи мужик, ура ҫине тӑрса, компани еннелле утнӑ, вӑл аллисене хыҫалалла тытса, хӑмасем тӑрӑх асӑрхавлӑн, чӗрне вӗҫҫӗн пусса пынӑ, унӑн сухаллӑ сарлака пичӗ тӗлӗнӳ куллипе, имшер савӑнӑҫпа йӑлтӑртатнӑ.
От костра шел мужик, он ступал по доскам осторожно, становясь на носки сапог, руки его были заложены за спину, а широкое бородатое лицо всё преобразилось в улыбку удивления и наивной радости.

Сӑнӗ ун ҫак кунсенче шурӑхса кайнӑ, куҫӗсенче темӗнле хӗлхемсем ҫиҫе-ҫиҫе илнӗ, пичӗ тӑрӑх уҫӑ мар кулӑ юлхавлӑн кускаланӑ.
Он был бледен, в глазах его вспыхивали какие-то искорки, по лицу блуждала улыбка, неясная и ленивая.

Ухтищев, хӑйӗн юлташӗн чӗлхи-ҫӑварӗнчен ҫыхӑнусӑр калаҫу чӑлханса тухнине итлесе, юлташӗ, пичӗ ҫинчи мӗнпур мускулӗсене асаплӑн хускатса, темӗнле шухӑшсем калама тӑрӑшнине курса, — чӑлханчӑк сӑмахсем хыҫӗнче чӑн-чӑн пысӑк хуйхӑ пуррине тавҫӑрнӑ.
Ухтищев смотрел, как рвется из уст его спутника бессвязная речь, видел, как подергиваются мускулы его лица от усилия выразить мысли, и чувствовал за этой сумятицей слов большое, серьезное горе.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пичӗ ун тӑрӑхланса кайнӑ.
И лицо у него вытянулось.

Любовь пичӗ шурӑхса кайнӑ, куҫӗсем пӑтранчӑк пулнӑ, аллисем сулчӑн, тирӗссӗн куҫкаланӑ…
Лицо Любови было бледно, глаза мутны, и руки у нее двигались вяло, неловко…

Сӑн-пичӗ те, куҫӗсем те унӑн паҫӑр урӑхла пулнӑ, халӗ ав — ҫав ҫынах нимӗн шеллемесӗр, хӗрхенӳсӗр пӑхнӑ, пичӗ ҫинче, сӑмса ҫунаттисем патнерех, темӗнле шӑнӑрсем чӗтренсе тӑнӑ.
И лицо и глаза у него тогда другие были, — а теперь он смотрел жестко, безжалостно, и на щеках, около ноздрей, жадно вздрагивали какие-то жилки.

Пичӗ унӑн усал савӑнӑҫпа ҫуталса тӑнӑ, кӑкӑрӗ ҫӗклене-ҫӗклене кайнӑ, кӗмӗл сухалӗ, кӑкӑр ҫӗкленнӗ май, чӗрӗ пек йӑшӑлтатнӑ.
Лицо его сияло злым торжеством, грудь высоко вздымалась, серебряные волосы бороды шевелились на ней.

Анчах хӗрлӗ те хулӑн тутисем ун пичӗ ҫинче ютӑн курӑннӑ.
Но губы у него были толсты, красны и казались чужими на его лице.

Хӗрарӑм, пуҫне ҫӗклесе, унӑн пичӗ ҫине куҫӗсене чарсах пӑхса тӑнӑ.
Женщина, подняв голову, всматривалась в лицо ему широко открытыми глазами.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пичӗ унӑн ҫиллес сӑнлӑ пулнӑ, тутисем ҫирӗппӗн хупӑнса тӑнӑ, анчах куҫӗсене вӑл ҫӗклемен, ҫавӑнпа та вӗсем мӗнлине Фома асӑрхайман.
Лицо у нее было серьезное, губы плотно сжаты, но глаза она опустила, и Фома не видел их выражения.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑна сӑнаса тӑракан Фома ҫакна асӑрханӑ: Медынская, пӗччен чухне, хӑй патӗнче ҫынсем пур чухнехи пекех чипер пулман иккен, унӑн пичӗ сивӗрех, ватӑрах курӑннӑ, куҫӗсенче йӑвашлӑх, ачашлӑх пулман, вӗсем кичеммӗн пӑхнӑ.
Фома смотрел на нее и видел, что наедине сама с собой Медынская не была такой красивой, как при людях, — ее лицо серьезнее и старей, в глазах нет выражения ласки и кротости, смотрят они скучно.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах Чжао Юй-линь арӑмӗ пӳрнисемпе тупӑк хӗрринчен ярса тытнӑ та, куҫӗсене сиктермесӗр упӑшкин хура сухалпа витӗннӗ пичӗ ҫине пӑхать.
Но жена Чжао Юй-линя судорожно вцепилась пальцами в край гроба и не мигая смотрела на восковое лицо мужа, обрамленное черной бородкой.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Унӑн типшӗм пичӗ тӗссӗрленсе, хуралса кайнӑ.
Ее худое лицо потемнело.

Го Цюань-хай чупса ҫитрӗ, Чжао Юй-линь шуралса кайнӑ пичӗ ҫине пӑхрӗ, чӗркуҫленсе ларса, хумханакан сасӑпа: — Ну, мӗнле… председатель?.. — тесе ыйтрӗ.
Подбежал Го Цюань-хай, взглянул на побледневшее лицо друга, опустился на колени и прерывающимся голосом спросил: — Ну как… председатель?..

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика