Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗн амӑшне Ксенофонтовнӑна Ефросинья нимӗн вырӑнне те хуман, чӑннипе илсен, вӑл хӑйӗн пурнӑҫӗнче пирвайхи хут хӑйӗнчен нумай аслӑ, опытлӑрах, лайӑхрах та ӑслӑрах хӗрарӑмпа ҫыхӑннӑ.

Свою мать Ксенофонтовну Евфросинья не ставила ни во что, и по существу впервые в жизни она привязалась к женщине, которая была много старше, опытнее, лучше и умнее ее.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Фроська амӑшне тӗлӗнтернӗ.

Фроська удивляла мать.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Халиччен Фроська пур каччӑсемпе те ҫӳренӗ, никам ҫине те тимлӗн пӑхман, амӑшне яланах ҫапла каланӑ:

Раньше Фроська гуляла со всеми парнями, ни к кому не относилась серьезно и заявляла матери:

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унӑн пухӑва вӗсемпе пӗрле каяс килчӗ, анчах каҫхине ӗнесем сумалла, икӗ чирлӗ ҫынна — Катюшӑпа амӑшне — нумай вӑхӑта пӗччен хӑварма юрамасть.

Ей хотелось пойти на собрание вместе с ними, но надо было провести вечернюю дойку, и нельзя было надолго оставить без присмотра двух больных — Катюшку и мать.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Катюша, кичемленсе ҫитсен, амӑшне: «Анне! Манпа калаҫ-ха!» — тенӗ.

Катюша, соскучившись, просит: «Мам! Поговори со мной!»

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Маланья асламӑшӗ Саня амӑшне Серёжа ӑнӑҫлӑ вӗренни ҫинчен час-часах ҫапла каласа панӑ:

Бабушка Маланья частенько рассказывала Саниной матери про Сережины успехи.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Амӑшне унӑнне «аннем» тесе чӗннӗ.

А мать его зовут «мамка».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫавӑнтах вӗсем амӑшне кайса элекленӗ.

Сейчас же к матери с жалобой:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ачасем пулат ҫинче макӑрса ларнӑ, амӑшне мӗнле кӗпе тӑхӑнтарнине, ӑна тупӑка мӗнле хунине тата пуҫ вӗҫне ҫинҫе сарӑ ҫуртасем ҫутса лартнине пӑхнӑ.

Дети плакали на полатьях и смотрели, как мать была одета в платье, как ее положили в гроб и зажгли на изголовье тонкие желтые свечи.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫав ҫырура вилнӗ графиня, Эдвард амӑшӗ, хӑйсен килти тухтӑрне аслӑ ывӑлӗн амӑшне пӑшӑрхантаракан «ҫамрӑк алхасӑвӗсем» ҫинчен асӑрхаттарса ҫырнӑ.

В нем покойная графиня, мать Эдварда, писала своему домашнему врачу о «юношеских шалостях» своего старшего сына, которые ее очень беспокоят.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Амӑшне такам хулпуҫҫинчен тытса тепӗр майлӑ ҫавӑрчӗ те ҫурӑмӗнчен тӗртрӗ:

Кто-то взял мать за плечи, повернул ее, толкнул в спину…

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне кӑкӑртан тӗртрӗҫ.

Ее толкнули в грудь.

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса, аллисемпе сулкалашса, амӑшӗ вӗсене курма тӑрӑшрӗ те салтак пуҫӗсем ҫийӗн Андрейӑн ҫаврака питне асӑрхарӗ: Андрей сӑн-пичӗ кулать, хӑй вӑл амӑшне пуҫ тайрӗ.

Поднимаясь на носки, взмахивая руками, она старалась увидеть их и видела над головами солдат круглое лицо Андрея — оно улыбалось, оно кланялось ей.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне тӗрткелерӗҫ, вӑл енчен енне сулкаланса, малалла пӗр шухӑшсӑр, ним пӗлмесӗр тенӗ пек пычӗ.

Ее толкали, она качалась на ногах и шла вперед без мысли, почти без сознания.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Николайӑн шатраллӑ сӑн-пичӗ тӑрӑх кулӑ йӑлкӑшса иртрӗ, вӑл ялав ҫине пӑхса, аллине ун патнелле тӑсса, темскер мӑкӑртатрӗ, унтан сасартӑк ҫав аллипех Павел амӑшне мӑйран ыталарӗ те ӑна чуптуса илсе кулса ячӗ.

По рябому липу Николая расплылась широкая улыбка, он смотрел на знамя и мычал что-то, протягивая к нему руку, а потом вдруг охватил мать этой рукой за шею, поцеловал ее и засмеялся.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Николай пуҫне пӗшкӗртсе, ҫынсене сирсе пычӗ, тата амӑшӗ палламан темле ҫамрӑксем, ҫунса тӑракан куҫлӑ ҫынсем пырса тӑчӗҫ, амӑшне аяккалла тӗртрӗҫ…

Наклонив голову, расталкивал людей Николай, и еще какие-то незнакомые матери люди, молодые, с горящими глазами отталкивали ее…

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне вӑл паян ытти чухнехинчен вӑрӑмраххӑн кӑшкӑртнӑ пек туйӑнчӗ.

Матери показалось, что сегодня он кричит дольше, чем всегда.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тул ҫутӑлнӑ чух фабрика гудокӗ ӳхӗрет, ывӑлӗпе Андрей васкаса чей ӗҫеҫҫӗ, ҫырткалаҫҫӗ те, амӑшне вуншар тӗрлӗ ӗҫ хушса хӑварса, тухса каяҫҫӗ.

На рассвете выл фабричный гудок, сын и Андрей наскоро пили чай, закусывали и уходили, оставляя матери десяток поручений.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кунсем пӗрин хыҫҫӑн тепри ҫав тери хӑвӑрт иртсе пычӗҫ, амӑшне Майӑн Пӗрремӗшӗ ҫинчен шухӑшлама та май памарӗҫ.

Дни полетели один за другим с быстротой, не позволявшей матери думать о Первом мая.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне шухӑш ӑнланмалла пулсан, вӑл, ассӑн сывласа, хӑйӗн пурнӑҫӗнчи мӗнле те пулин йывӑр та тискер саманта аса илчӗ, вара ҫав чӗререн кӑларса илнӗ чулпа хӑйӗн шухӑшне ҫирӗплетрӗ.

И, когда мысль была ясна ей, мать, вздохнув, брала из прошлого своего что-нибудь, всегда тяжелое и грубое, и этим камнем из своего сердца подкрепляла мысль.

XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех