Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Апатланнӑ хыҫҫӑн тумтирне тӑхӑнса урама тухма хатӗрленнӗччӗ ҫеҫ — сасартӑк хирӗҫ сӗтел хушшинче ларакан кивӗ пиншак, ҫӗтӗк ҫӗлӗк тӑхӑннӑ аллӑран иртнӗ арҫын ун куҫӗ тӗлне пулчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Вӑрмантан тухсан Тамара куҫӗ умне Кивкас ялӗ тухса тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ун куҫӗ те, хӑлхи те ҫук.
Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Хӑв айваннине кӑтартрӑн пулсан тамӑка куҫӗ сан пурнӑҫу.
Куҫарса пулӑш

Паллашу // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Пӗр ялта пурӑннӑран ун куҫӗ умӗнче ӳсрӗ ҫак хӗр.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Ют ҫын куҫӗ умӗнче ӑшри туйӑмсем пирки калама именекен савнисем Тоня сисмен чух пӗр-пӗрин ҫине ӑшшӑн пӑха-пӑха илчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Куҫӗ курманни ун асапӗсене пушшех ӳстерет.
Слепота еще больше увеличивает ее страдания.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Куҫӗ курмасть пулин те пӳлӗмре иккӗшӗ ҫеҫ юлнине самантрах сисет.
Хотя глаза ее не видят, но чувствует, что в комнате остались только вдвоем.

Автобус ҫине ларсан та Аня куҫӗ умӗнчен хӗрача сӑнӗ каймарӗ.
Даже когда она села на автобус, перед глазами Ани не отходило лицо девочки.

Ҫамки ҫине йӗпетсе хунӑ алшӑллийӗ куҫӗ ҫине шуса аннӑ.
Уложенное на лоб мокрое полотенце сползло на глаза.

Хӑй айӑпне туйса Виктор Иванович куҫӗ умне курӑнма именсе ҫӳрерӗ вӑл.
Чувствуя свою вину, она стеснялась показаться Виктору Ивановичу.

— Ӳсӗр вӗсем, чӑнахах та ӳсӗр! — кӑшкӑрса ячӗ Ворошилов, бинокльне куҫӗ патӗнчен илсе.
— Пьяные, честное слово, пьяные! — крикнул Ворошилов, не отрываясь от бинокля.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Иван Гора хӑйӗн тар-шурпа кавсӑлнӑ кӗпине турткаласа тӳрлетет, ырхан хырӑмӗ ҫинчи чӗн пиҫиххине туртарах ҫыхать, унтан тусанланнӑ ҫӳҫӗ ӑшне пилӗк пӳрнине те чиксе ярса, ҫӳҫне кӑштах вирелле шӑлса якаткалать те, куҫӗ хӗррипе Агриппина ҫинелле пӑхать.
Иван Гора оправил просоленную рубашку, подтянул ремень на тощем животе, пятью пальцами влез в пыльные волосы, откинул и несколько пригладил их и мельком покосился на Агриппину.

Ворошилов, тусӗ ҫине куҫӗ хӗррипе ҫеҫ хӑвӑрт пӑхса илет те: — Апла пулсан, ҫапӑҫмаллах пулать, урӑх нимӗнле май та ҫук… Ҫула юсаса ҫитериччен — ҫапӑҫатпӑр… Вагонсене пурӗ-пӗрех нимӗҫсене памастпӑр, — тесе хурать.
Ворошилов только быстро покосился на друга: — Значит, надо драться, другого выхода нет… Покуда не починят путь — будем драться… Вагоны немцам не отдадим все равно…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унӑн пысӑк сӑмсипе усӑннӑ тути кӑвак кантӑк куҫӗ ҫинче хуйхӑллӑн хуралса тӑраҫҫӗ.
На сереющих стеклах уныло чернел его большой нос, отвалившаяся губа…

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Этеме пӑсакан вырӑн ку, — тет те Гришин кӑмӑлсӑрланса, бинокльне куҫӗ ҫинчен илет.
— Разлагающая обстановка, — проворчал Гришин, опуская бинокль.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Комендант каллех, Ворошиловӑн револьвер кобуринчен наган кӑнтарса тӑнине куҫӗ хӗррипе пӑхса илет те: — Нимӗн тума та право ҫук сирӗн, — кӑштах хӑратасшӑн пулса, сӳрӗклӗн каласа хурать.
— Поступать не имеете права, — с вялой угрозой сказал комендант, опять косясь на ручку нагана, торчащую из кобуры у Ворошилова.

Ворошилов, пырсассӑнах, ӑна силлесе вӑрата пуҫлать; чылай вӑхӑт иртсен, лешӗ, тӑртанса тӑхлан тӗслӗ пулса кайнӑ сӑн-питне кӗрӗкӗ айӗнчен ҫӗклет те, пынӑ ҫынсен аллинче хӗҫпӑшал ҫук-ши тесе, куҫӗ хӗррипе пӑхса: — Ну, мӗн? — тесе хурать.
Ворошилов начал трясти его, покуда тот не высунул из-за кожуха свинцовое опухшее лицо: — Ну? — сказал комендант, косясь — нет ли у них в в руках оружия.

А Иван ӑна пӗрех тӑрӑнтарать икӗ куҫӗ хушшинчен…
А Иван — как даст ему между глаз…

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Статс-секретарьтен сулахай енче ларакан Австри министрӗ граф Чернинӑн, ҫывӑрмасӑр лутӑрканса пӗтнӗ ырхан пичӗ куҫӗ тапхӑр-тапхӑр тик чирӗпе туртӑнкалать.
У сидящего слева от статс-секретаря австрийского министра графа Чернина дергалось тиком худое, измятое бессонницей, лицо.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика