Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлмен (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вара правописани йӗркисене пӗлмен чунсӑр телеграф лини тӑрӑх, пӗрин хыҫҫӑн теприне, паха телеграмсем янӑ, вӗсен айӗнче тӗлӗнмелле, ӑнланмалла мар алӑ пусни пулнӑ: «комендант пролетарий Селезнев».
И не знавший правил правописания, бесстрастный телеграф слал по линии одну за другой деловые телеграммы со странной, непонятной подписью: «комендант пролетарий Селезнев».

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Унӑн юлташӗ, ывӑнма пӗлмен хӗрӳллӗ латыш, вӑхӑтлӑх мастерскойсенче слесарь пулса ӗҫленӗ.
Его товарищ, горячий, неутомимый латыш, слесарил во временных мастерских.

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Телеграф чӗлхи правописани правилисене пӗлмен, — пысӑк саспаллисене те, пӗчӗк саспаллисене те, хӳреллӗ пӑнчӑсене те, кавычкӑсене те.
Телеграфный язык не знал правил правописания — ни больших, ни малых букв, ни запятых, ни кавычек.

Анчах командующине вӑл пуринчен ытла хӑйӗн вӑйӗ ҫитейми йывӑр япалана ҫӗклесе пыракан, ывӑнма пӗлмен кӑткӑ пек туйӑннӑ.
Но командующему он казался скорее неутомимым муравьем, несущим на себе непосильную ношу.

Вырӑнта тара пӗлмен удот Мальвина ҫӳҫӗсене кӑтралатса тураса хучӗ.
Суетливый удод завил и причесал Мальвину.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вырӑнта тӑма пӗлмен, чӑпар та савӑнӑҫлӑ удот вӗҫсе кӗчӗ.
Влетел суетливый, пёстрый, весёлый удод.

Пур телее упрама пӗлмен кӑркка!
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Япала тӗлне пӗлмен тӗлӗк!..
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗрелтӗр хӗрелме пӗлмен кӗҫҫе пичӗ.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тух та, ак, ташша, тӑрӑст! тап та карта варрине купӑс ҫеммипе кӗвӗллӗн пу-уҫла-а урай хӑмине ӗшелентерме, лара-тӑра пӗлмен каччӑсен чӗрисене алӑри тутӑр вӗҫӗпе вӗл те вӗл ҫӳҫентерсе.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Пӗрне-пӗри пӗлмен, курман-илтмен ҫынсем мар вӗт.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эсӗ ҫут тӗнчере эпӗ пуррине, эпӗ эсӗ пуррине пачах та пӗлмен.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тен, эпӗ унтан ыйтма пӗлмен те пулӗ?
А может быть, я не умел спросить его?

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Певчий калаҫура темле эпӗ пӗлмен этемсемпе, тӗлӗнмелле сӑмахсемпе усӑ курма пит юрататчӗ, ҫавӑ мана пит тарӑхтаратчӗ.
Певчий очень любил употреблять какие-то неведомые мне имена, странные сочетания слов; это очень раздражало меня.

Кӗтесре мантӑр питлӗ сутӑ тӑвакан хӗрарӑм Лысуха, пур ҫынна та хӑйӗнчен сирсе яма пултаракан, намӑса пӗлмесӗр чупма юратакан арӑм ларать: пуҫне самӑр хулпуҫҫийӗ ҫумнелле пытарса лартнӑ та макӑрса ларать, хайӗн намӑса пӗлмен куҫӗсене хуллен куҫҫулӗпе ҫӑвать.
Сидит в углу толсторожая торговка Лысуха, баба отбойная, бесстыдно гулящая; спрятала голову в жирные плечи и плачет, тихонько моет слезами свои наглые глаза.

Унӑн пурнӑҫӗнче темскер хӑйсӗр пуҫне урӑх никам та пӗлмен япала пулни сисӗнетчӗ, ҫавӑ унӑн чӗрине тапратнӑ, халӗ ӗнтӗ вӑл хӑйне-хӑй шанмасӑр, пурӑнас килмесӗрех, темле пӗрре хӑнӑхнипе ҫеҫ пурӑнни сисӗнетчӗ.
Чувствовалось, что в его жизни произошло что-то, никому кроме него неведомое, подорвало ему сердце, и теперь он жил не уверенно, не охотно, а как-то так, по привычке.

Ним те хуйхӑрма пӗлмен, харсӑрскерсем, вӗсем мана кукаҫей бурлаксем ҫинчен каласа кӑтартнисене аса илтеретчӗҫ, бурлакӗсем унта ҫӑмӑллӑнах вӑрӑ-хурахсем тата пӗр-пӗччен турра кӗл туса пурӑнакан ҫынсем пула-пула тӑратчӗҫ.
Беззаботные, удалые, они напоминали мне дедушкины рассказы о бурлаках, которые легко превращались в разбойников и отшельников.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Стена витӗр тӗрӗс калама пӗлмен чӗлхепе савӑнӑҫлӑн каларӗҫ:
Из стены весело сказали ломаным языком:

Хамӑн туса тӑмалли ӗҫсем мана шутсӑрах иментеретчӗҫ; мана ҫав ҫынсем умӗнче намӑс пекчӗ, — вӗсем пурте хӑйсемсӗр пуҫне урӑх никам та пӗлмен, темскер ӑраснах паллӑ, лайӑх япала пӗлсе тӑнӑ пек туйӑнатчӗҫ, ман вӗсем ҫине, вӑрӑсемпе ултавҫӑсем ҫине пӑхнӑ пек пӑхмаллаччӗ.
Мои обязанности жестоко смущали меня; мне было стыдно перед этими людьми, — все они казались знающими что-то особенное, хорошее и никому, кроме них, неведомое, а я должен смотреть на них как на воров и обманщиков.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл вара Павелпа выляма тытӑнчӗ, а эпӗ ҫавӑнтанпа вара ывӑнма пӗлмен элекҫӗ ятне туянтӑм.
И она начала баловать с Павлом, а я с той поры приобрел в ней неутомимую ябедницу.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика