Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тавай хамӑр пата чӗнетпӗр вӗсене, — тенӗ Костя.

— Давай позовем их к себе, — сказал Костя.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Асӑрха, Иван, эртель членӗсем ытларах ҫунаҫҫӗ, — тенӗ тахӑшӗ халӑх хушшинчен.

— Заметь, Иван, больше все артельщики горят, — отозвался кто-то из толпы.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле хӑрушӑ, э? — тенӗ хӗрача.

— Страшно как, а? — сказала девочка.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кашни каҫ тенӗ пекех камӑн та пулин ҫурчӗ ҫунать — пӑхса тӑранӑр-ха.

Каждую ночь, почитай, на чьей-либо крыше петух гуляет — еще насмотритесь.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑнасем чӳрече патне пырса кӗпӗрленнӗ, кам пӳрчӗ ҫунать-ши тенӗ, анчах вӗсенчен пӗри те хӑйсен пӳрчӗшӗн пӑшӑрханман, пушар патне кайма та шутламан.

Гости сгрудились у окна, гадали, чья хата горит, но почему-то никто из них не тревожился за свою избу, не пытался бежать на пожар.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ашшӗ турра ӗненместчӗ, — тенӗ амӑшӗ ывӑлӗ вырӑнне.

— Отец нехристь был, — сказала за сына мать.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ хӗрхенекен, ҫав вӑхӑтрах ӳпкелекен Анискӑ ҫеҫ мӗн тӑвас тенӗ, ҫавна тунӑ, — ашшӗ ӑна пуриншӗн те каҫарнӑ.

Лишь Аниска, отцова жалость и укор, делала что хотела — ей все прощалось.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, вӑт киле ҫитрӗмӗр те, — тенӗ Игнат Савельевич, савӑнӑҫлӑн кулса.

— Ну вот вы и дома, — сказал, довольно улыбаясь, Игнат Савельевич.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ху каҫалапа пыр, — тенӗ Игнат Савельевич.

— А ты сам к вечеру приезжай, — сказал Игнат Савельевич.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну вӑт, кун-ҫулу майлашрӗ те сан, йӑмӑкӑм! — тенӗ Сидор куккӑшӗ, тачка та пысӑк тутисене саркаласа кулса.

— Ну вот и устроилась твоя судьба, сестра! — сказал дядя Сидор, растягивая в улыбку мясистые губы.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн тапӑнатӑр ачана? — тенӗ Игнат Савельевич, хулӑн пӳрнипе мӑйне хыҫса илсе.

— Чего навалились на парня? — сказал Игнат Савельевич и почесал толстым пальцем шею.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кирлӗ мар, кирлӗ мар, — тенӗ вӑл.

— Не надо, не надо, — твердил он.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт, пулӑҫа илсе килтӗм! — тенӗ куккӑшӗ, ахӑлтатса.

— Вот привел вам рыбака! — похохатывая, сказал дядя.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чупса ҫӳретӗн таҫта мурта, эпир авӑ сан аннӳне сутса ӗҫсе ятӑмӑр! — тенӗ.

— Бегаешь невесть где, а мы, считай, уж твою мать пропили!

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ман пурнӑҫ паллӑ ӗнтӗ, — тенӗ амӑшӗ малалла, тутисене мӗскӗнле чӑмӑртаса.

— А моя жизнь известная, — жалостно поджав губы, продолжала мать.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Килес ҫул ҫӗнӗ тумтир ҫӗлететпӗр те акӑ — вара ӑҫта каяс тенӗ ҫавӑнта айта!

Вот сошьем на тот год обнову — тогда айда куда хошь!

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Коськӑ, эпир санпа часах пурӑнма пуҫлатпӑр акӑ! — тенӗ вӑл, лапсӑркка хӗрлӗ пуҫне каҫӑртса, ывӑлӗ ҫине сенкер куҫӗсемпе шӑтарас пек пӑхса.

— Скоро, Коська, мы с тобой заживем! — говорил он, вапрокидывая кудлатую рыжую голову и глядя на сына синими пронзительными глазами.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗнпе пӗрле амӑшне пӗрре ҫеҫ чӗнмен — йӑлт пӑрахатпӑр, пӳрте ҫапса питӗретпӗр те кунтан тухса каятпӑр, тенӗ, анчах амӑшӗ пачах хирӗҫ пулнӑ.

Не раз он звал с собой и мать — бросим все, заколотим избу и уйдем отсюда, но она отказывалась наотрез.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Такам пирӗн пата килнӗ, — тенӗ амӑшӗ пӑшӑрхануллӑн пӑшӑлтатса.

— К нам кто-то, — тревожным шепотом сказала мать.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Поезд вырӑнтан ҫемҫен, пӗр сассӑр тенӗ пек тапранчӗ, платформӑ ӑсатакансемпе пӗрле каялла шуса кайрӗ.

Поезд мягко, почти неслышно тронулся с места, и платформа с провожающими поплыла назад.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех