Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнчӗ (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл мана та вӑратрӗ-ҫке, чӗнчӗ

Ведь он разбудил меня, звал…

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Пулӑш-ха палатка пуҫтарма! — чӗнчӗ Вячеслав Семёнович.

— Помоги палатку свернуть! — позвал Вячеслав Семенович.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Гарик тухса кайрӗ, унтан тепӗр хут алӑк уҫса, мана тухма чӗнчӗ.

Гарик выскочил за дверь, но тут же снова приотворил и позвал меня.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл аттене пулла пыма чӗнчӗ.

Он пригласил отца на рыбалку.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл пӗр хушӑ, темскере кӗтнӗ пек, шӑпӑрт тӑчӗ, вара вырӑнтан хускалмасӑр, пуҫне ниҫталла пӑркаламасӑр, тепӗр хут чӗнчӗ:

Подождал немного и, не двигаясь, не поворачивая головы, снова позвал:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Ывӑлӑм! — ҫурма сасӑпа чӗнчӗ Кавӗрле мучи.

— Сынок! — позвал Гаврила вполголоса.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Алӑ пачах ӗҫ патне пыми пулчӗ; анчах ҫуркуннепе, — пӗтӗленмесӗр юлакан ҫеҫенхир ура айӗнче асаплӑн тӗмсӗлсе те ал-хапӑллӑн саркаланса выртнӑ чух, — ҫӗр ӑна илӗртрӗ, илтӗнмелле мар, анчах хистевлӗ сасӑпа каҫсерен хӑй патне йыхӑрса чӗнчӗ.

Руки падали в работе; но весною, — когда холостеющая степь ложилась под ногами покорная и истомная, — манила деда земля, звала по ночам властным неслышным зовом.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Апат пиҫиччен Гарик мана пӗрле уҫӑлса ҫӳреме чӗнчӗ.

Гарик предложил мне прогуляться, пока суп в котелке закипит.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Атте чӗнчӗ.

Отец приглашал.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Ваҫка-а! — чӗнчӗ ача.

— Васька-а! — позвал мальчишка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл ӑна хӑйпе пӗрле аэродрома пыма чӗнчӗ.

Он звал ее с собой на аэродром.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Наркомат кӗтмен ҫӗртен Батмановпа мана чӗнчӗ.

— Наркомат неожиданно вызвал Батманова и меня.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Сана хӑй патне пыма чӗнчӗ.

— Велел тебе туда приехать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ку хутра та Гречкин селектор патне Алексее чӗнчӗ.

И на этот раз Гречкин вызвал Алексея к селектору.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ҫынсене чӗнчӗ те трубопровод патне чупса кайрӗ.

Он созвал людей и побежал к трубопроводу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Строитель юлташсем! — чӗнчӗ листовка.

«Товарищи строители! — взывала очередная листовка.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Юлашкинчен Иван Лукич арӑмне хӑй патне хӑнана килме чӗнчӗ:

В заключение Иван Лукич приглашал жену приехать к нему в гости:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Василий, — кӑшкӑрса чӗнчӗ Залкинд, Кондрина ӑсатса ярсан, — сана канцеляринче ларса йӑлӑхтармарӗ-и?

— Василий, — окликнул его Залкинд, проводив Кондрина, — не надоела тебе твоя канцелярия?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Шофера вӑл пӗрле кайма хӑй чӗнчӗ, тракторисчӗ ҫул ҫинче пӗрлешрӗ.

Шофера он позвал с собой, тракторист увязался по пути.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Филимонов, аллине сулса, шоферсене хӑй патне чӗнчӗ те, вӗсем пурте Батманов тавра таччӑн пуҫтарӑнса тӑчӗҫ.

Филимонов жестом подозвал шоферов, и они тесно окружили Батманова.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех