Шырав

Шырав ĕçĕ:

асра сăмах пирĕн базăра пур.

асра (тĕпĕ: асра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ку вара питӗ асра юлмалли вӑхӑт!
Это было громадным событием.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Ҫакна асра тытӑр.
Куҫарса пулӑш

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

«Селӗм Ихошкӑна яланлӑхах асра тытмалӑх».
«Прелестной Ихошке на незабываемую память».

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗрремӗш сценӑра мӗскӗн Карло вут сыппинчен, вӑл ӑна телей кӳресси ҫинчен асра та тытмасӑр, йывӑҫ пукане чутласа туни ҫинчен кӑтартать.
В первой сцене изображалось, как бедный папа Карло выстругивает из полена деревянного человечка, не предполагая, что это принесёт ему счастье.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах вӗсем ҫак ҫӗр шӑтӑкӗнче йывӑҫ пуканесем пытанса тӑрасси ҫинчен, вӗсем вут чӗртсе ларасси ҫинчен асра та тытмарӗҫ.
Но им и в голову не пришло, что в этой пещере скрывались деревянные человечки да ещё зажгли костёр.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑт, асра ҫук ҫӗрти асар-писер.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Асра ҫук ҫӗртен ҫак ҫынна тӑрук килӗштерсе пӑрахрӗ Виталий.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Асра юлмалли вӑл, паллах, хӗр ӗмӗрне ӗмӗрлӗх картӑнса, хитреленсе кӗни — авӑн ҫапнӑ каҫ.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тургеневӑн кӗнекисем хӗрарӑма ырлаҫҫӗ, вара хӗрарӑмсем ҫинчен хам мӗн лайӑххи пӗлсе тӑнипе пуринпе те эпӗ хам асра таракан Королева сӑнне илемлететтӗм; Гейнепе Тургенев ҫавӑн валли хаклӑ япаласем ӑраснах нумай паратчӗҫ.
Славу женщине пели книги Тургенева, и всем, что я знал хорошего о женщинах, я украшал памятный мне образ Королевы — Гейне и Тургенев особенно много давали драгоценностей для этого.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Уҫӑп мана темле инҫетрен пӑхнӑ пек пӑхса илчӗ те, асра тӑрса юлмалла сӑмахсем каларӗ:
Осип посмотрел на меня как-то издали и сказал памятные слова:

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫав ырӑ канаш мана мӗн пачӗ-ши, пӗлместӗп, анчах эпӗ тав тусах ӑна асра тытса юлтӑм.
Не знаю, что дал мне этот добрый совет, но я благодарно запомнил его.

Асра тытмашкӑн-и?
Для памяти?

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Жихарев вара хыттӑн ӑс парса, ман асра тӑрса юлнӑ вӑрӑм сӑмах каларӗ: — Кам эсӗ? — терӗ вӑл пӳрнисемпе выляса, куҫхаршисене ҫӗклентерсе.
И Жихарев внушительно сказал длинную речь, очень памятную мне: — Кто ты есть? — говорил он, играя пальцами, приподняв брови.

— Вӑт мӗн вӑл — этем тени! — асра юлмалла каларӗ Жихарев.
— Вот что значит — человек! — памятно воскликнул Жихарев.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӳрех ӗнтӗ ирӗк, пусаймӑп малаш Чечен пускӑчна эп, хӑлатӑм; Сывпул, ан кулян, асра тыт хуҫуна. Пуса-каччисем, илсе кайӑр ӑна!
Теперь отдыхай! уж не ступит нога В твоё позлащенное стремя; Прощай, утешайся — да помни меня. Вы, отроки-други, возьмите коня!

Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хунӑ юрӑ // Митта Ваҫлейӗ. Александр Пушкин. Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хывнӑ юрӑ. — Тӑван Атӑл, 1955, 1(55)№, 115–116 с.

Шӑп та ҫавӑнта, юханшыв ҫинче, колхозра нумайлӑха асра юлнӑ ӗҫ пулса иртнӗ те вара.
Вот там-то, на реке, и произошел случай, запомнившийся всем в колхозе надолго.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Унтан ӑнланмалла, асра тӑрса юлмалла вӗренлетчӗ:
И толково, памятно поучал:

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Унӑн стихӗсене те эпӗ асра тытса тӑмалла вӗренсе хутӑм та, пӗр виҫ-тӑват минутлӑха денщиксем патне кухнясене чупса пырсассӑн пит шутсӑр хавхаланса вӗсене стихсем вуласа кӑтартаттӑм.
Его стихи я тоже заучил на память и с великим увлечением читал денщикам, забегая в кухни к ним на несколько минут.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пуринчен ытла Беранжен ҫак сӑмахӗсем ман асра тӑрса юлчӗҫ:
И особенно запомнились мне слова Беранже:

Тулли сасӑллӑ стихсем хӑйсем мӗн ҫинчен каланине пурне те праҫник чухнехи пек илемлетсе, тӗлӗнмелле ҫӑмӑл та асра тӑрса юлатчӗҫ; ҫавӑ мана телейлӗ, ман пурӑнӑҫа ҫӑмӑл та лайӑх пек туса хуратчӗ, стихсем, ҫӗнӗ пурӑнӑҫ ҫинчен систерекен чан сасси пек янӑратчӗҫ.
Полнозвучные строки стихов запоминались удивительно легко, украшая празднично всё, о чём говорили они; это делало меня счастливым, жизнь мою — лёгкой и приятной, стихи звучали, как благовест новой жизни.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика