Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ан сăмах пирĕн базăра пур.
Ан (тĕпĕ: ан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Картине халь ӗлӗкхи пек кӑтьӑр-кӑтьӑр кӑна ҫавӑрмӗ-ха, чӑх-чӗп вӗҫсе ан тухайтӑр, йыт-качка мар — ҫын ан кӗрейтӗр.

Двор он, конечно, будет строить не такой, какой у него был прежде, а чтобы курица не прошмыгнула из подворотни, не говоря уже о собаках или людях.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах вӗсене ан ватӑр, ан ҫемҫетӗр, — ӑнлантарчӗ Нюся инке.

Главное, чтоб не цокать, не мять.

5 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Саркаланӑ сунчӑк ҫинчен юхса анакан шыв ыттисене ан лектӗр тесе тӑрӑшмалла.

Раскрытый зонтик надо так держать над головой, чтобы вода не стекала на прохожих.

Урамра // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Марья Васильевна, — тет пӗр мӑнтӑр та сарлака кӗлеткеллӗ ача, — мӗнле-ха вара: класра та ан шавла, кунта та ан калаҫ…

— Марья Васильевна, — взмолился широкоплечий крепыш, — как же так: и в классе не шуми и здесь не разговаривай…

Июнӗн ҫирӗм иккӗмӗшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хӑвӑн ҫинчен кӑна ан шухӑшла тата пӗр енлӗ кӑна ан пул.

Не запирайся в свою скорлупу и не будь однобокой.

Пӗр-пӗччен чухне // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Таня ӑна хирӗҫ, юхса анакан юнне шӑлса илсе: «Эсӗ нимӗн те ан кӗт, эпӗ сирӗнтен пурпӗрех нимӗн те ыйтас ҫук!» тенӗ.

И Таня, вытирая струившуюся по лицу кровь, ответила: «А ты не жди: у вас просить я ничего не буду».

Татьяна Соломаха // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ун чухне те вӑл пӗчӗк ачасен кӑҫатти ӑшне юр ан кӗтӗр, ан шӑнччӑр тесе, мӗнле ларнине, тумтир тӳмисене тӳмеленине асӑрхать.

И всегда следила, чтобы каждый был как следует застегнут и укутан, чтобы никому не задувало в уши и снег не набивался в валенки.

Аслипе кӗҫӗнни // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ну, тархасшӑн ан чарӑр! — терӗ те хирӗҫ сӑмах калама ӗлкӗриччен пусма ҫинчен анса ҫухалчӗ.

Ну, пожалуйста! — И, не дожидаясь ответа, Зоя почти скатилась о лестницы.

Xуйxӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хӑтланнӑ-ҫке, тупата, ан авӑнтӑр, ан чӗриклеттӗр тенӗ-ши?..

Зачем это было сделано, чтоб доски, что ли, не скрипели?

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ан асӑнтар-ха, шӑллӑм, шӑллӑм, ан асӑнтар.

— Ох, не напоминай-ка про нее, брат, не напоминай…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫӑм никама ан куртӑр, хӑлхам никама ан илттӗр тесе, вал ирхи куна каҫчен ирттерсе те пӳртӗнчен тухмарӗ, кӑнтӑр ҫутипе хӑй картишӗ урлӑ утса иртме вӑтанакан пулчӗ: хапхи те пулин ҫук-ҫке, ҫавна та туса пулмарӗ.

Ему не хотелось никого видеть, слышать, и он целыми днями просиживал в избе, стыдясь средь бела дня пройтись даже по своему двору — ведь у него так и не было ворот, и их он не сумел сделать.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗрхенсе мар, чунтан-вартан тархасласа, ӗмӗрӗпе шыранӑ ӗмӗте тупшӑрса, ху патна ҫакӑн пек чысӑмӑрпа килтӗмӗр те, ан пӳлсемччӗ ӗнтӗ пирӗн сӑваплӑ ҫулӑмӑра, ан татсамччӗ пирӗн ятлӑ сӑмахӑмӑра…

Не из жалости, а от всей души просим, выслушай ты нас, узнай мечту нашу, не прерывай нашего учтивого слова, не преграждай нам честной дороги к тебе…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынна хаяр ан сун, ҫынӑнне ан хапсӑн, тетчӗ пирӗн тӗпчӗк Эптри папай.

Не желай зла человеку, не зарься на чужое, говаривал старейшина нашего рода Эндри бабай.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ан та кала, ан та кала, хӑта…

— И не говори, сват, и не говори!

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халь эп хӗпӗртенипе кӑна куҫҫуль тӑкрӑм, савӑннипе кӑна, атте, эс ан йӗр, ан йӗр…

Я ведь больше от радости заплакала, слышишь, от радости, и ты теперь не плачь…

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ачисем ҫынран кая ан пулччӑр тесе, вӗсене ҫӗтӗк те хура ҫӳретмерӗ, выҫӑхтарса аптратмарӗ, хӑш чух хӑй ҫиес турамне те вӗсем валли уйӑра-уйӑра хуратчӗ: ан тив, вӑй илччӗр, сывлӑхлӑ пулччӑр, ӳлӗмрен тав тума пӗлччӗр тетчӗ вӑл.

Чтобы дети не чувствовали себя хоть в чем-то ниже остальных, ни разу не выпустила их из дома рваными да грязными; не морила голодом, а отдавала свой кусок, лишь бы они были сыты, сильны, здоровы.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Амӑшӗ чирлӗ те, чирлӗ те… ан ӳпкелӗр ӗнтӗ, ан ӳпкелешӗр, — ытла мӗскӗнӗн илтӗнет унӑн йӑвашланнӑ сасси.

— Жена хворая, вот и приходится самому, — извинился перед гостями, — уж не обессудьте…

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алӑкна ан ҫаклат, ан хуп.

Да дверь не запирай пока.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Ан кай, хӗрӗм, хам сывӑ чухне хамран кӑшт та ан уйрӑл», — тейӗччӗ вӑл Селимене, анчах ҫакӑн пек кун, пӗтӗм яш-кӗрӗм те хӗрупраҫ савӑннӑ вӑхӑтра, ӑна пӳртрен кӑлармасӑр хупса тӑрас пур-и?

Ей вдруг захотелось сказать дочери: «Не ходила бы ты, дочка, побыла со мной, пока я жива», — но в день, когда вся молодежь гуляет на улице, она не могла заставить ее сидеть дома взаперти.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ан хуйхӑр, ан пӑшӑрхан.

Не переживай и не убивайся.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех