Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗпе сăмах пирĕн базăра пур.
кӗпе (тĕпĕ: кӗпе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Май уйӑхӗ кӑҫал тӗлӗнмелле ӑшӑ килчӗ, каҫ-каҫ та сулхӑнах мар, ҫавӑнпа эпӗ те ав кӗпе вӗҫҫӗнех, пиншаксӑр.

Май стоит на удивление теплый, по ночам и то тепло, и я тоже в одной рубашке без пиджака.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Анчах шӑпах ҫак сехетре… — малалла каларӗ чечеклӗ кӗпе, куҫне вара, теме систернӗн, тем асӑрхаттарнӑн, сехре хӑпартасла чарса пӑрахрӗ, чӑнах та ҫак сехетре таҫта темӗн питӗ хӑрушши пулса иртет тейӗн ҫав.

— А ведь в этот самый час… — продолжала девчушка, да так значительно и таинственно, глазенки свои сделала такими устрашающими, что можно было подумать, где-то что-то ужасное должно происходить в этот час.

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Пирӗн умма ҫутӑ сарӑ ҫӳҫлӗ, ҫивчӗ куҫлӑ, йӑмӑх чечеклӗ кӗпе тӑхӑннӑ пӗр пилӗк ҫулсенчи хӗрача таплаттарса ҫитсе тӑчӗ.

К нашей скамейке притопала светленькая, востроглазая девочка в платье в цветочек.

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Манӑн сахалтарах тӑкакланать-ха вӑхӑчӗ, ҫапах кӗпе улӑштарса тӑхӑннӑ, галстук ҫыхнӑ, пушмак тасатнӑ хушӑра, пӑхӑсӑн, ҫур сехет ним мар иртсе йӑнать.

Я трачу, конечно, куда меньше, но тоже пока рубашку сменишь, да галстук завяжешь, да ботинки почистишь — глядишь, тоже с полчаса уплывает.

13 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл куҫне уҫрӗ те такамӑн кӗлеткине курах кайрӗ, лешӗ ӑна флигелтен те ҫӳллӗрех туйӑнчӗ; вӑл вара ҫухӑрса ячӗ те каялла тапса сикрӗ, унӑн хыҫӗнчен кӗпе аркийӗ вӗҫсе кӑна пынӑ.

Она открыла глаза, которые прежде были зажмурены, и увидала чью-то фигуру, которая, показалось ей, была выше флигеря; она взвизгнула и понеслась назад, так что ее юбка не поспевала лететь за ней.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Укҫук хӑрах аллипе кӗпе аркине пуҫтаркаласа тытрӗ те икӗ аллипе те суллама май ҫук пирки хӑрах аллипе икӗ хут вӑйлӑрах суллантарса вӗҫтерчӗ.

Аксютка подобрала одною рукой подол, и хотя вследствие этого уже не могла махать обеими руками, замахала одною вдвое сильнее, поперек линии своего направления, и полетела.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ильич пӗр хут кӗпе йӗмӗпех сӑпкаран салтса илнӗ кантра ҫинче уратаран ҫакӑннӑ.

Ильич висел на балке, в одной рубахе и портках, на той самой веревке, которую он снял с люльки.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Столяр арӑмӗ ҫав вӑхӑтра тураман саланнӑ ҫӳҫ-пуҫӗсемпе, йӳле янӑ кӑкӑрӗсемпе кӗпе аркисене пуҫтаркаласа чердак ҫине типсе тӑракан кӗпе-йӗмсене илме хӑпарнӑ.

Столярова жена в это время, нечесаная, с распахнутою грудью, поддерживая юбки, входила на чердак достать свое сохнувшее там платье.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Кил тетӗп, путсӗр, таса кӗпе тӑхӑнтартса ярӑп.

— Иди, паршивая, чистую рубаху надену.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Каларӑм сана: ан хӑтлан, хӑвнах аван мар пулать тесе, — терӗ вӑл; унтан йывӑррӑн сывласа кӗпе ҫыххине юсакаларӗ те: — мӗн ҫылӑха кӗмелли пур?

— Говорил, хуже будет, — сказал он, задыхаясь еще от борьбы и оправляя поясок рубахи, — что грешить?

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Пӳрт ҫумӗпе шӑнкӑртатса юхакан ҫырмара шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ ҫын ҫӑвӑнса тӑнине тин ҫеҫ асӑрхаса илтӗм.

Только сейчас я обратил внимание на человека в белой сорочке, умывавшегося из ручья, журчавшего у дома.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Яков кӑвак кӗпе тӑхӑннӑ, ярханах, ҫавӑнпа вӑл ҫамрӑк каччӑ пек курӑнать.

Яша был одет в серенькую рубашку с расстегнутым воротом, что делало его совсем похожим на юношу.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кожанов кӑвак сатин кӗпе, галифе, хӗрлӗ тӑмпа вараланнӑ темӗнле сафьян пушмак тӑхӑннӑ.

Кожанов в сатиновой синей рубашке, в галифе, в каких-то сафьяновых чувяках, вымазанных рыжей глиной.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кунтах аллисемпе пуҫне ярса тытса, кӗске ҫитца кӗпе тӑхӑннӑ, ҫӳҫне лентӑсемпе ҫивӗтленӗ тепӗр хӗрача выртать.

И здесь же, обхватив голову руками, валялась еще одна девочка, в ситцевом коротком платьице, с косичками, заплетенными лентами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ пиншак, кӑвак брюки, ботинка, кепка тата кӑвак пурҫӑн кӗпе тӑхӑнса, пилӗке тӗрӗллӗ пиҫиххи ҫыхрӑм.

Я надел серенькие брюки, ботинки, кепку и синюю шелковую рубаху навыпуск, подпоясанную наборным поясом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Катеринӑн хальхинче хӑлха ҫакки ҫук, тӑхӑнасса та вӑл хӑй ҫине ахаль пусмаран ҫӗлетнӗ ҫӳхе те ҫӗтӗлнӗ кӗпе ҫеҫ тӑхӑннӑ.

У Катерины не было сейчас сережек, она была одета в рваное платье из простого ситца.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сержант сасартӑк утма манса кайнӑ, ҫутӑ та хитре медаллӗ ҫын кулӑшла кӗпе тӑхӑннӑ ҫаврашка питлӗ инке аллинчен пӗчӗк ача пекех туртӑнни ҫине ним ӑнланса илеймесӗр тӗлӗнсе пӑхать.

И удивлёнными, непонимающими глазами смотрела на высокого человека с яркими, красивыми медалями, который почему-то вдруг разучился ходить и беспомощно, как совсем маленький, рвался из рук круглолицей тёти в смешном белом платье.

Эйзенштрассе урамӗнчи передовой // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 305–318 с.

Хӑй шурӑ кӗпе пек шап-шурӑ, пӑшӑлтатать: «Вилетӗп, — тет, казак, сывӑ пул, чӗрӗ юлсан казаксене кала, мана ан манччӑр» тет.

И бледная она, как рубашка, и шепчет: «Умираю, — говорит, — казак, прощай, будешь жив — передай казакам, чтоб не забывали».

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Анчах инкек ҫине синкек ҫав — килет те пирӗн пата квартальнӑй Нюшӑна повестка парать: кӗпе тавраш илмелле иккен те вербовочнӑй пункта каймалла.

Но тут напасть — приходит к нам квартальный и приносит Нюше нашей повестку: явиться с бельём и вещами на вербовочный пункт.

Пӗр тӑван Волковсем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 116–126 с.

Кӗпе ҫыххине, мӗн лайӑххине пурне те пуҫтарса кайрӗ.

Узел белья забрал: всё, что получше было.

Пӗр тӑван Волковсем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 116–126 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех