Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ сахал утнӑ тетӗр-им эсир?

— Вы думаете, мало я ходила?

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Сашӑна халь вӗсем малтан Савкӑпа иккӗшӗ таптаса тухнӑ, унтан Савка, унтан амӑшӗ утса иртнӗ сукмакпа утнӑ пирки ҫӑмӑл пулма кирлӗ пек туйӑнчӗ.

Саше, казалось, что теперь можно было легче идти по тропинке, которую они протоптали с Савкой вдвоем, а потом еще Савка и мать прошли.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӗсем тачӑ ӗретсемпе утнӑ, хӗвел ҫуттинче штыксем йӑлтӑртатнӑ.

Они шли сомкнутыми рядами, на солнце поблескивали штыки.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Олёна пӑрланнӑ сукмак тӑрӑх — кантӑк катӑкӗсем ҫийӗпе утнӑ пекех утса пычӗ.

Олена шла по обледеневшей тропинке, словно по битому стеклу.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вилӗм вӗсемпе юнашар ял урамӗсем тӑрӑх утнӑ, вӗсемпе пӗрле пӳртсем тӗлӗнче чарӑнса тӑнӑ, салтаксем киле кӗрсен те вӗсенчен уйӑрӑлман, вӗсен куҫӗсене йывӑр ыйхӑн хура чатӑрӗпе карса лартнӑ.

Смерть шла рядом с ними по деревенской улице, вместе с ними останавливалась у хат, сопутствовала им, когда они возвращались в дома, натягивала на их глаза черную завесу тяжелого сна.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫын утнӑ сас алӑк енчен мар, тепӗр енчен, хыҫалтан ҫывхарса пычӗ.

Шаги приближались сзади, со стороны, противоположной воротам.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ку — Олёна Костюк мар, салтаксен кулли хӑваланипе пӗтӗм ял юп тӑрӑх утнӑ.

Это не Олена Костюк — это вся деревня шла нагая по снегу, подгоняемая солдатским смехом.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Салтак темскер кӑшкӑрнӑ, унӑн икӗ юлташӗ те ҫавнашкалах ҫухӑрнӑ, вара йывӑр ҫын пулнӑ хӗрарӑм, каллех чупма пикенсе, малалла утнӑ.

Солдат что-то выкрикивал, орали два его товарища, и беременная снова с усилиями двигалась вперед, согнувшись вдвое, пытаясь бежать.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ун хыҫҫӑн салтак утнӑ.

За ней шел солдат.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Тӗрӗссипе каласан — вӑл чупман, вӑл, малалла тайӑлса, урисене аран-аран илсе пусса, вӗттӗн утнӑ.

Нет, она не бежала, — наклонившись вперед, она с усилиями делала мелкие шаги, переваливаясь с ноги на ногу.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пуся утнӑ май юр кӑчӑртатса пычӗ, вӑл вӗтӗ кӗленче ванчӑкӗ ҫине пусса пынӑ пекех туйӑнчӗ.

Снег громко скрипел, словно она ступала по стеклу, неприятно скрежетал и повизгивал.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл вӑраххӑн утнӑ май картлӑ кӗвентерен ҫакнӑ витрисем сулӑнкаласа пыраҫҫӗ.

Они покачивались на коромысле в такт ее медленному шагу.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ӑнланмалла мар темӗн мӑкӑртатса, палуба ҫинче утнӑ пек, тайкаланса тата урине сӗтӗрсе утса, кухньӑран тухса кайрӗ.

Пробормотав что-то невнятное, он вышел из кухни, шаркая ногами и переваливаясь, будто шел по палубе.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл хӑйӗн колхозӗн лавкки патнелле утнӑ, анчах Степанидӑн тирпейлӗн майлаштарса хунӑ таварӗсем хӑй еннелле туртнӑ ӑна.

Он направлялся к ларьку своего колхоза, но умело разложенные товары Степаниды привлекли его внимание.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сӑмахсем тата утнӑ сасӑ сӑртсем хушшинчи пек хытӑ янӑраҫҫӗ, ҫӗнӗ пӗренесемпе хӑмасен вӑрман шӑрши металл шӑршипе хутшӑнать, ҫӳлӗксен ылтӑн тӗслӗ ҫийӗнче машинӑсен деталӗсем хурҫӑпа никель пек йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Слова и шаги раздавались гулко, как в горах, лесной запах свежей древесины смешивался с запахом металла, на золотистой поверхности стеллажей детали машин мерцали сталью и никелем.

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Мӑйӗ ырханланнӑ, утнӑ чухне урисене темле сӗтӗрет.

А шея у него стала худенькая, и походка какая-то шаркающая.

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫак сехете миҫе кун кӗтнӗ вӑл, миҫе кун ҫак самантпа пурӑннӑ, ун патне вӑл инҫетри тӗллев патне утнӑ пек утнӑ, шухӑшланӑ:

Сколько дней он ждал этого часа, сколько дней жил этим моментом, шел к нему, как к далекой цели, думал:

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Тӗрлӗ ӗҫсемпе йывӑрлӑхсем умра ҫителӗклӗ-ха. Хуҫалӑх ҫулӗ те пӗтмен-ха», — терӗ вӑл хӑйне, ҫапах та ҫак сехетре пӗр туйӑм, вӑл инҫетри тӗллев патне утнӑ пек, ун патне шухӑшласа хушшинчен маларах ҫитнӗ те пӗр самантлӑха аптраса: «Малалла мӗн-ха?» — тесе тӑнӑ пек туйӑннипе хӑпма пӗлмерӗ унран.

«Еще хватит впереди дел и трудностей. Еще и хозяйственный год не кончен», — говорил он себе, и все же в этот час не покидало его такое ощущение, будто шел он к далекой цели и пришел скорее, чем думалось, и на миг растерялся: «Что- же дальше?»

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Мур илтӗрех ӑна! — терӗ Павлин Зеньковича утнӑ май.

— А ну его к черту! — на ходу сказал Павлин Зеньковичу.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Инҫетре, йывӑҫсен хӳттинче курӑнмасӑр, ҫын иртет-и, шурлӑхри вӑрманти курӑк ӑшӗнче тилӗ чупса иртет-и, — пӑши вӗсене кил-ҫурт е тир шӑршинчен, утнӑ сасӑ илтӗннинчен, ҫӑмӑл ура лапписем чӑштӑртатнинчен тӗп-тӗрӗс пӗлсе илет.

Человек ли пройдет вдалеке, невидимый за деревьями, лиса ли пробежит в траве по шохрине, лось точно узнает об этом по тонкому запаху жилья или меха, по шуму шагов и по шороху легких лап.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех