Шырав

Павел

Павел

— Ӑс-тӑн! — терӗ Павел ҫирӗппӗн.
— Разум! — настойчиво сказал Павел.

Павел уткаласа ҫӳрерӗ, унӑн урисем айӗнче урай чӗриклетрӗ.
Шагал Павел, скрипел пол под его ногами.

— Авӑ — Христос пулнӑ! — терӗ ӑна хирӗҫ Павел.
— Вот — был Христос! — воскликнул Павел.

Ҫӗнӗ тӗн шухӑшласа кӑларас пулать, Павел…
Надо, Павел, веру новую придумать…

— Ӑс-тӑн кӑна этеме ирӗке кӑларӗ! — терӗ Павел ҫирӗппӗн.
— Только разум освободит человека! — твердо сказал Павел.

— Ҫапла, Павел!
— Вот, Павел!

— Эпӗ, — терӗ Павел малалла, — эс ӗненекен ырӑ та йӑваш кӑмӑллӑ турӑ ҫинчен каламастӑп, эпӗ пупсем пире патакпа юнанӑ пек юнаса хӑратакан турӑ ҫинчен, — унӑн ячӗпе халӑха сахал ҫыннӑн усал ирӗк-кӑмӑлне пӑхӑнтарма тӑрӑшакан турӑ ҫинчен калатӑп…
— Я говорил, — продолжал Павел, — не о том добром и милостивом боге, в которого вы веруете, а о том, которым попы грозят нам, как палкой, — о боге, именем которого хотят заставить всех людей подчиниться злой воле немногих…

— Эс пире ӑнланмарӑн, аннеҫӗм! — терӗ Павел хуллен те ачашшӑн.
— Вы нас не поняли, мамаша! — тихо и ласково сказал Павел.

Вара Павел, ун умӗнче чарӑнса тӑрса, ҫирӗппӗн асӑрхаттарчӗ:
Тогда Павел, остановясь против него, серьезно заметил:

Павел начальниксем ҫинчен, фабрика ҫинчен урӑх ҫӗршывсенче рабочисем хӑйсен прависемшӗн епле хытӑ тӑни ҫинчен хӗрӳллӗн калаҫма тытӑнчӗ.
Павел заговорил горячо и резко о начальстве, о фабрике, о том, как за границей рабочие отстаивают свои права.

Павел, ура ҫине тӑрса, аллисене ҫурӑмӗ хыҫне тытса, пӳлӗм тӑрӑх уткалама тытӑнчӗ.
Павел встал и начал ходить по комнате, заложив руки за спину.

Ҫапла вара, Павел, эсӗ пурнӑҫ законпа пымасть, тесе шутлатӑн?
Так вот, Павел, ты, значит, думаешь, что жизнь идет незаконно?

Анчах та Павел хӑйне хӑнапа ытла та сиввӗн тыткаланӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑнпа та, ӑна ҫемҫетес тесе, вӑл Рыбинран: — Тен, санӑн ҫиес килет, Михайло Иванович? — тесе ыйтрӗ.
Но ей казалось, что Павел ведет себя слишком сухо с гостем, и, чтобы смягчить его отношение, она спросила Рыбина: — Может, поесть хочешь, Михайло Иванович?

— Ӗненетӗп! — терӗ Павел, пуҫӗпе сулса илсе.
— Верю! — сказал Павел, кивнув головой.

Эсӗ мана ӗненетӗн-и, Павел?
Ты мне, Павел, веришь?

— Ҫапла! — терӗ Павел.
— Да! — ответил Павел.