Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Эй, туррӑмҫӑм! — ассӑн сывласа, хурлӑхлӑн, шӑппӑн каланӑ Ежов.
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Эх, тӑмаллаччӗ пӑртак! — сас панӑ самӑр йӗкӗт, унтан шӑппӑн пӑшӑлтатса: — Ӑна пӗччен те ӑсатма пулать… — тенӗ.— Эх, подождали бы вы!.. — воскликнул толстый парень и тихо шепнул: — Его можно одного проводить…
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Хӗрӗ вара питӗ те аванскер… — шӑппӑн каланӑ сарри.
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Пӗчӗк ҫын перине пӑрахнӑ, унтан, малалла пӗшкӗнсе, сӗтел хӗррине пӳрнисемпе шӑкӑртаттарса илнӗ те имшер сасӑпа шӑппӑн юрласа янӑ:
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Эсир ирӗк парсан, эп ӑна ҫыру ярӑттӑм, атте?.. — савӑннипе ҫӳҫенсе илсе, хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайса, шӑппӑн каланӑ Любовь.— Позвольте, я напишу ему, папаша? — вздрагивая от радости и вся красная, тихо попросила Любовь…
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Анчах унӑн ӑшчикре темскер чӗтренсе кайнӑ, вӑл унран аяккалла ҫаврӑнса тӑнӑ та, шӑппӑн: — Тен, унпала килӗштереймӗн… вара каллех ман пата таврӑн! — тесе хунӑ.
X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Час тепре тӗл пуличчен! — шӑппӑн каланӑ Маякин, пырӗ пӑвӑнса ҫитнӗ пекех.— До скорого свиданья! — сказал Маякин тихо и как будто задыхаясь.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Йӑм, йытӑ ҫури! — шӑппӑн каласа янӑ вӑл юлашкинчен.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Анчах ку майрана… юрамӗ-ши… хӑть вӑхӑтлӑха та пулсан, шыва путарма? — шӑппӑн каланӑ Маякин.Да нельзя ли барыньку-то… хоть утопить на время? — тихо сказал Маякин.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Пристаньри ушкӑн ҫине тинкеререх пӑхсан, вӑл сӑнран улшӑнса кайнӑ та: — Тем тесен те, хреснатте… — тесе, шӑппӑн хушса хунӑ.Всмотревшись в толпу на пристани, он изменился в лице и тихо добавил: — Это крестный…
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Кирлӗ мара калаҫатӑн эс! — шӑппӑн каланӑ вӑл.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Пӗчченех… мар… — шӑппӑн ответленӗ Ефим, Любовь еннелле куҫхӳрипе пӑхса.— Не… совсем… — тихо ответил Ефим, искоса посмотрев на Любовь.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ара ун ҫинчен калаҫма юрамасть-им? — именсе кайса, шӑппӑн каланӑ Любовь.— Разве нельзя говорить про него? — тихо и смущенно сказала Любовь.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ырӑ Кӑмӑллӑ Ду шӑппӑн ҫеҫ хӗвелтухӑҫ енчи пӳлӗмне кайрӗ, йывӑррӑн кан ҫине ларчӗ, икӗ аллипе те питне хупласа тытрӗ.Добряк Ду молча ушел в восточную комнату, тяжело опустился на кан и закрыл лицо руками.
VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Ли Гуй-юн шӑппӑн тухрӗ.
IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
— Сисмен мар эпӗ, сиснӗ, чухланӑ; туяттӑнччӗ эсӗ манра тем вӑрттӑнни, йӑпӑр-япӑрах калама юраманни упраннине, туяттӑнчӗ те нимӗн те апла-капла шарламастӑнччӗ, кӗтеттӗнчӗ, шанаттӑнччӗ, ахӑр, хамах пуҫласа сӑмах тапратасса, — Христина калаҫӑвне такӑнтарчӗ те умӗнчи темӗн тӗлсӗр-палсӑра вичкӗннӗн тинкерчӗ, унтан, авӑкран, пурнӑҫ ҫиппине ҫав тӗлсӗр-палсӑртан сӗвем-сӗвемӗн сӳтӗлтернӗн, шӑппӑн, чӗри ыратнӑн шӑкӑлтатса кайрӗ.
9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Фома ҫав вӑхӑтра, шӑппӑн кулкаласа, чунне ҫӳҫентерекен туйӑмпа кӑтӑкланса тӑнӑ, ҫак туйӑм унӑн чӗрине темӗнле, тутлӑ шиклӗхпе ҫивӗччӗн, пӗҫертӳллӗн хыпаланӑ.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унтан, пӑртак чӗнмесӗр тӑрсан: — Епле кӑна пурнӑп та-ха, — тесе, хӑйне хӑй шӑппӑн ӗненӳсӗр ответленӗ.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Господа! — шӑппӑн сас панӑ Ухтищев.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Вӑл маншӑн пулсан — питӗ кирлӗ! — шухӑшлӑн, шӑппӑн тӑснӑ вӑл сӑмахне.Она для меня — очень нужна! — задумчиво и тихо продолжал он.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.