Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗкӗт сăмах пирĕн базăра пур.
йӗкӗт (тĕпĕ: йӗкӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗррехинче Ларчик шӑллӗ те кӗчӗ, — пӗр ҫирӗм виҫӗ ҫулхи йӗкӗт, пит кӑмӑллӑскер.

Зашел однажды и брат Ларчика, симпатичный парень лет двадцати трех.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Шанчӑклӑ йӗкӗт пулсан — ӗҫе хутшӑнтарӑпӑр.

Если парень надежный — используем его.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пире пӗр ҫирӗм пиллӗке ҫитнӗ, сӑрӑ ватник, кепка тӑхӑннӑ йӗкӗт тӗл пулчӗ.

Нас встретил парень лет двадцати пяти в сером ватнике и кепке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Председатель, ҫамрӑк йӗкӗт, чӑнласах тӗлӗнсе кайнӑ: вӑрҫӑ, нимӗҫсем наступлени тӑваҫҫӗ, ыран-паян Крыма кӗме пултараҫҫӗ, ҫакнашкал вӑхӑтра Керчьри хула комитечӗн секретарӗ темӗнле вӑрӑпа тытӑннӑ старике ӗҫе илме ыйтать.

Председатель, молодой парень, был действительно поражен: война, немцы наступают, Крым под угрозой, и в это время в таком городе, как Керчь, секретарь горкома просит устроить на работу какого-то проворовавшегося старика.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Мӗн эсир, Петербургран килтӗр-им, йӗкӗт? — ыйтрӗ вӑл Володьӑран, йӑваш сасӑпа.

— Что это, вы из Петербурга едете, молодой человек? — сказал он, ласково обращаясь к Володе.

9 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Савӑнӑҫлӑ йӑлкӑшакан хура куҫлӑ та хӗрлӗ питҫӑмартиллӗ ҫамрӑк йӗкӗт, пӗр вунҫиччӗре пулӗ ӗнтӗ вӑл, диван ҫинчен яшт сиксе тӑчӗ те, куҫӗсене сӑтӑркаласа, пӳлӗм варрине чарӑнса тӑчӗ.

Молодой мальчик, лет 17, с веселыми черными глазками и румянцем во всю щеку, вскочил энергически с дивана и, протирая глаза, остановился посередине комнаты.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Сан ҫырӑва мана Лагутин старшина пырса пачӗ, сӑмахран, пит аван йӗкӗт.

Твое письмо принес мне старшина Лагутин, чудесный, между прочим, парень.

Нумайччен кӗтнӗ хыпарсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ӑҫта каймалла, мучи? — Иван Евдокимовичран ыйтрӗ пӗр ҫивӗч йӗкӗт.

— Куда брести, папаша? — спросил бойкий паренек у председателя.

Ҫӗрулми уйӗнчи ҫапӑҫу // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Йӗкӗт тени вӗсен чӗлхипе маттур тени пулать.

Джигит, по-ихнему, значит «молодец».

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Берейтор ҫавӑрӑнса пӑхрӗ те, лаша ҫинче эпӗ ҫуккине курса: «Ак ӗнтӗ! Хай йӗкӗт манӑн персе те аннӑ», — терӗ.

Берейтор оглянулся и увидал, что на Червончике меня нет, он сказал: «Вот-те на! свалился кавалер мой».

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Берейтор кулса: «Ну, маттур йӗкӗт, утлан ӗнтӗ», — терӗ мана.

Берейтор засмеялся и сказал мне: «Ну, кавалер, садитесь».

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Пит интереслӗ йӗкӗт, — терӗ плантатор, часах хура тусан ӑшӗнче ҫухалнӑ юланут хыҫҫӑн пӑхса.

— Очень интересный малый, — сказал плантатор, глядя вслед всаднику, быстро скрывшемуся в облаке черной пыли.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— тата вирлӗрех пыра-пыра тӑрӑслаттарать йӗкӗт чӗрине хӗрсен йӳҫек сӑмахӗ.

— еще сильнее кололи парня едкие слова девушек.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Килне кайма пуҫтарӑнса алӑк патнелле утакан Динӑна йӗкӗт (ҫук, вӗҫертмест ӑна Виталий: мӗн тумаллине йӑлт паян, йӑлт кӗҫӗр туса ирттермелле-ҫке-ха унӑн) хӑвӑрт ҫулса илчӗ:

Краем глаза он все же заметил, что Дина направилась к двери, кажется, домой собралась. Не-ет, нельзя ее отпускать… Сегодня ночью… Или никогда… Виталий быстро схватил ее:

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Виҫене те танкармалла сан, йӗкӗт.

— Небось устал, мальчик?

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫара кайма ят тухсан вара (хальхинче те хӑй ҫара кайсах пӗтессе ӗненсех ӗненмерӗ-ха йӗкӗт), мачча каштине пуртӑпа лачӑрт картса хунӗ евӗр, ӑшӗнче ҫирӗп тӗвӗ туса хучӗ: «Дина унӑн арӑмӗ пулать…»

Когда пришла повестка в армию (он не очень-то поверил, что возьмут его на этот раз в армию после таких переломов), он твердо сказал отцу: «Дина будет его женой…»

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Дина, кӗҫӗр клуба пыр, клубра кӗтетӗп! — кӑшкӑрса ӑсатрӗ ӑна йӗкӗт, ҫӗрулми уйнелле шавлӑн тапранса кайнӑ хӗрсен ушкӑнӗ еннелле пурнӑҫӗнчи чи-чи хаклӑ япалана ҫӗнӗрен шыраса тупнӑн тӗмсӗлсе.

— Дина-а, приходи вечером в клуб! — крикнул парень вслед машине, увозившей весело хохотавших девушек, думая о том, что нашел самое дорогое в жизни.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Йӗкӗт те, савӑнӑҫ еккине парӑчса, асту, ху тӑрса ан юл Виталирен тенӗшкел, сенӗкӗне хытӑран та хытӑ авӑсать.

И парень, радостно, будто говоря, не отставай от Виталия, всё быстрее работает вилами.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Перет-перет те, «асту, ан юл Динӑран» тенӗшкел, йӗкӗт енне пӑха-пӑха илет.

Девушка нет-нет да и посмотрит на парня, словно подбадривая.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Халь ӗнтӗ — каллех килте, — йӗкӗт, хӗре курнипе калама ҫук хӗпӗртесе ӳкнӗскер, ку сӑмахсенчен те чипертереххисене калас-калас тет, нумай-нумай калас тет, анчах та,мур япали-ҫке, кунтан авантараххи нимӗн те чӗлхи ҫине килмест унӑн.

Теперь — опять дома, — что за черт, он же обрадовался этой нечаянной встрече, так много хороших, ласковых слов приберег для нее, а с языка срывается какая-то ерунда.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех