Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унта сăмах пирĕн базăра пур.
унта (тĕпĕ: унт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Итле-ха, Сима, каҫару ыйтатӑп, чӑнах та пирӗн мӗскершӗн-ха, пӗрин — кунта, теприн — унта каймалла?

— Слушай, Сима, извиняюсь, правда, зачем нам ехать — один туда, другой сюда?

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта пулмасӑр!

— Обязательно туда!

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кам пӗлет, тен, унта атте те, анне те, Ромка та тӑрса юлнӑ…

Кто знает, может быть, там остались и папа, и мама, и Ромка…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тен, унта, пин ҫухрӑм лерелле, ҫакӑ рельссем ертсе каян ҫӗрте, ҫулсем патӑрах татӑлнӑ пуль?..

Может быть, вон там, за тысячу километров отсюда, куда ведут эти рельсы, пути уже перерезаны?

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Паллах, Игорь пирӗн походченех утрав ҫинче пулнӑ, нӳхрепе кӗрсе тухнӑ, унта хӑйӗн лезвине ӳкерсе хӑварнӑ.

Ясно, что Игорь был на острове до нашего похода, спускался в погреб, там выронил своё лезвие.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн унта чылайрах пулас килчӗ…

Я хотел там побыть подольше…

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эпирччен пулнӑ-и эс унта, утрав ҫинче? — Нумайччен никам та пӗр сӑмах чӗнмерӗ.

— Но ты был там, на берегу, ночью? — Последовало длительное молчание.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Апла пулсан, эсӗ унта Амед ятлӑ ачана курӑн, хӑвӑн ҫакӑ какӑрупа кӑшкӑртса салам пар ӑна.

Тогда, если увидишь Амеда, протруби ему салют от меня.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Астумастӑр эсир, унта хапла ҫинче юри ҫакнӑ пӗлтерӳ те пур: нимӗнле япала та пама юрамасть!

— А ведь там, помнится, висит на ограде объявление, чтобы никаких предметов не совали…

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пичче, — терӗ, — мӗн унта сирӗн, слон-и?

— Дядя, это что у вас там едет, слон?

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Слон пур унта

— Там… слон…

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Часах унта гайка уҫҫи шаклата пуҫларӗ, ӑна пула пӗтӗм металл хупӑ саспа янрарӗ.

Оттуда скоро послышался стук гаечного ключа, на который весь металл станка отзывался глухим звоном.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта пӗр вӑрӑм мӑйӑхлӑ улӑп паҫӑртанпах айланать.

И какой-то длинноусый великан возится у одного из них.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнтӗ хамӑр вагона та хӑнӑхса ҫитрӗмӗр, урӑхла пулма та пултараймасть, хӑҫантанпа унта — апатне те ҫиен, ыйӑхне те ҫывӑран, вӑййи-кулли те ҫавӑнтах иртет.

Мы привыкли к нашему вагону, в котором уже столько времени спали, ели, сидели, разговаривали.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нимӗҫ самолёчӗ пӑрахнӑ бомба шӑп ҫак вагона тӗлех лекнӗ, унта пирӗн вагонти пекех эвакуациленӗ ҫынсем, ман пионерсем пекех, ача-пӑчасем пулнӑ.

Бомба немецкого самолета попала в вагон, где ехали такие же, как мы, эвакуированные люди, с такими же, как мои пионеры, детьми…

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл аллине ҫӗклесе, пуҫ пӳрнине чарса пӑрахрӗ, унта ӑна хӑлхи патне тӗрӗнтерсе, лаш янӑ ал тупанӗпе сулкаласа илчӗ.

Он поднял руку, отставил большой палец, приложил его к шее и помахал нам согнутой ладонью возле уха.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Капитан юлташ… — именерех тытӑнтӑм эп, — мана юрамӗ-ши унта?

— Товарищ капитан… — начала я нерешительно, — а туда никак нельзя?..

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн унта пӑртак хулленрех…

У нас как-то там скромнее получается…

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурне те эпир унта, фронтра, тӳссе ирттерме хатӗр, Мускавӑмӑр кӑна тӗреклӗн тӑтӑрччӗ!

Все, что угодно, кажется, вытерпишь там, на фронте, лишь бы стояла по-прежнему Москва!

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑруш та пулӗ унта.

И, наверно, опасно там.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех